Τον Σεπτέμβριο του 1972 το Μόναχο φιλοξενούσε τους Αγώνες της 20ης σύγχρονης Ολυμπιάδας. Η προηγούμενη διετία έχει σημαδευθεί από γεγονότα που έχουν βάλει εκ νέου «φωτιά» στην Μέση Ανατολή, με επίκεντρο αυτή τη φορά την Ιορδανία.
Στον απόηχο εκείνου του πολέμου, θα φουντώσει ένα εξτρεμιστικό κίνημα και μέσα από εκεί το 1971 θα ξεπεταχτεί μια οργάνωση, που θα αποτελέσει μυστικό βραχίονα της παλαιστινιακής Φατάχ.
Το όνομά της οργάνωσης ήταν «Μαύρος Σεπτέμβρης» και θα ενεργήσει μια σειρά από τρομοκρατικές επιθέσεις με αποκορύφωμα το χτύπημα στην «καρδιά» των Ολυμπιακών Αγώνων του Μονάχου, όταν μία ημέρα σαν σήμερα θα επιτεθεί στην αποστολή του Ισραήλ και η επιχείρηση, που για ένα 24ωρο καθήλωσε ολόκληρο τον πλανήτη, θα εξελιχθεί σε μακελειό!
Ο τραγικός απολογισμός ήταν εννιά Ισραηλινοί αθλητές, δύο ακόμη μέλη της αποστολής τους και ένας Γερμανός αστυνομικός νεκροί, αλλά και πέντε από τους οκτώ τρομοκράτες, σε μια μαύρη ημέρα, που θα μείνει στην Ιστορία ως «Η σφαγή του Μονάχου» και θα σημαδέψει για πάντα το Ολυμπιακό Κίνημα.
Η εισβολή
Η πρώτη εβδομάδα των Ολυμπιακών Αγώνων έχει κυλήσει ομαλά και το κοινό απολαμβάνει σπουδαίους αθλητές στην καλύτερη στιγμή της καριέρας τους. Ο Μαρκ Σπιτς είναι η αναμφισβήτητη μορφή της διοργάνωσης με τα επτά χρυσά μετάλλια στην κολύμβηση, που συνοδεύονται από ισάριθμα παγκόσμια ρεκόρ, η Όλγα Κόρμπουτ γοητεύει τους πάντες με την χάρη που εκτελεί τις ασκήσεις της στην ενόργανη γυμναστική, ο πυγμάχος Τεόφιλο Στίβενσον και ο αρσιβαρίστας Βασίλι Αλεξέγιεφ «χτίζουν» τον δικό τους θρύλο, ενώ ο Βαλερί Μπορζόφ σπάει την αμερικανική κυριαρχία στους δρόμους ταχύτητας, ο Λάσε Βίρεν αποδεικνύεται ανίκητος στους δρόμους αντοχής και ένας Αφρικανός, ο Άκι Μπούα, «σπάει» τα χρονόμετρα στα χαμηλά εμπόδια. Κι όμως όλα αυτά θα επισκιαστούν τα ξημερώματα της 5ης Σεπτεμβρίου…
Οι Γερμανοί, πράγμα σπάνιο για την ιδιοσυγκρασία τους, δεν έχουν πάρει και πολύ σοβαρά τις προειδοποιήσεις για πιθανό τρομοκρατικό χτύπημα, με αποτέλεσμα τα μέτρα ασφαλείας να είναι χαλαρά. Ειδικά στο Ολυμπιακό Χωριό, η φύλαξη χαρακτηρίζεται «αστεία» από τους ίδιους τους αθλητές, που μπαινοβγαίνουν χωρίς οι φύλακες να ελέγχουν τις διαπιστεύσεις και την ταυτότητά τους.
