Στο ξημέρωμα κάθε Πρωτομαγιάς, όπως η σημερινή, όσα χρόνια και αν περάσουν, η συγκεκριμένη ημερομηνία, εκτός από την γιορτή των λουλουδιών και της μνήμης των αγώνων για τα δικαιώματα κάθε εργαζόμενου στον πλανήτη, θα αποτελεί την νοσταλγική υπενθύμιση του τραγικού θανάτου του Άϊρτον Σέννα. Του μύθου της Formula-1 που σκοτώθηκε στον τοίχο της στροφής Ταμπουρέλο στο Γκραν Πρι της Ίμολα, εκείνο το βροχερό μεσημέρι της Πρωτομαγιάς 1994.
Ο Βραζιλιάνος πιλότος της Lotus, της Μac Laren και της Williams ήταν μοναδικός και αναντικατάστατος. Ήταν ο ουσιαστικότερος λόγος που πολλοί, αδιάφοροι για τους αγώνες των μονοθέσιων στις πίστες των Γκραν Πρι, άρχισαν να παρακολουθούν Φόρμουλα-1. Ήταν ο λόγος έμπνευσης και ακολουθίας των αχναριών που άφησε για τον καλύτερο οδηγό όλων των εποχών, Λουίς Χάμιλτον (7 παγκόσμιοι τίτλοι, 96 νίκες και 98 pole positions), όπως ο ίδιος ο Άγγλος πιλότος της Μercedes, έχει δηλώσει στις περισσότερες συνεντεύξεις του.
Ο Σένα ήταν ένας αληθινός σταρ που έδινε λάμψη στον μηχανοκίνητο αθλητισμό και συναγωνιζόταν την φήμη αθλητών όπως ο Μαραντόνα, ο Πελέ, ο Τζόρνταν, ο Πέτροβιτς και άλλων «κολοσσών» που μαγνήτιζαν με το ταλέντο και τα επιτεύγματα τους, εκατομμύρια φιλάθλων σε όλο τον πλανήτη.
Ήταν ο οδηγός που «χόρευε» στη βροχή, που δεν δίσταζε ποτέ να ρισκάρει, όπως που ήξερε πότε να ρισκάρει, που πρόσφερε θέαμα, που περνούσε τους αντιπάλους σαν… σταματημένους.
Ο πιο μυθικός οδηγός της Formula 1 δεν θα μιλούσε ποτέ για τον εαυτό του με διθυράμβους. Είχε ταπεινότητα σε κάθε εμφάνιση του και είχε φιλοσοφήσει τον «μαγνητισμό» του θανάτου, στο ριψοκίνδυνο σπορ που αγάπησε, στο Σάο Πάολο που γεννήθηκε, ζητώντας από την εύπορη οικογένεια του να τον στηρίξει στο «όνειρο» του.
«Κάνουμε κάτι διαφορετικό, κάτι που δεν μπορεί να κάνει κανένας άλλος. Ωστόσο, την ίδια στιγμή που θεωρείσαι από όλους ο κορυφαίος, ο ταχύτερος, ο άπιαστος, την ίδια ακριβώς στιγμή γίνεσαι απίστευτα εύθραυστος. Γιατί, αρκεί μόνο ένα δευτερόλεπτο για να έρθει το τέλος. Τα δύο αυτά άκρα, μοιραία, σου προξενούν και ακραία συναισθήματα. Συναισθήματα που, ωστόσο, μπορούν να σε βοηθήσουν να γνωρίσεις καλύτερα τον εαυτό σου, πιο βαθιά. Αυτός είναι και ο βασικότερος λόγος για τον οποίο εξακολουθώ να κάνω αυτό που κάνω» είχε πει σε συνέντευξη στην ιταλική εφημερίδα «Gazzetta de Lo Sport», απαντώντας σε ερώτηση για το αν φοβόταν τον θάνατο και με την ιλιγγιώδη ταχύτητα που έτρεχε το μονοθέσιο του, ξεπερνούσε τις αντοχές του και τα όρια της ανθρώπινης ζωής του. Και όμως, «έφυγε» στην Ιμόλα, όπως είχε ζητήσει. Σαν να είχε «παραγγείλει» τον θάνατο του, αν πάθαινε ατύχημα σε κάποιο Γκραν Πρι.
«Αν τύχει ποτέ και έχω ένα ατύχημα που μπορεί να μου κοστίσει τη ζωή, καλύτερα να είναι μία κι έξω. Δεν θέλω να ζήσω σε αναπηρική πολυθρόνα. Ούτε θέλω να μπω στο νοσοκομείο υποφέροντας από σοβαρά τραύματα. Αν πρόκειται να ζήσω, θέλω να ζήσω κανονικά και έντονα, γιατί είμαι άνθρωπος της δράσης» ήταν η φιλοσοφημένη απάντηση του σε άλλη ερώτηση της ίδιας συνέντευξης. Είναι άγνωστο πως θα αντιδρούσε ο Σένα και, αν ζούσε ακόμα και ο άλλος «θρύλος» της Formula-1 και αντίπαλος του, ο Μίκαελ Σουμάχερ ήταν και εξακολουθεί να είναι σε κωματώδη κατάσταση και σε πλήρη απομόνωση, τα εφτά τελευταία χρόνια από εκείνο τραγικό ατύχημα σε κατάβαση του σκι και όχι σε κάποια πίστα…
Στο μνήμα του Βραζιλιάνου που εξακολουθεί να έχει τεράστια απήχηση σε εκατομμύρια συμπατριωτών του, όπως συμβαίνει με τον Ντράζεν Πέτροβιτς στην Κροατία, υπάρχει η επιγραφή: «Nada pode me separar do amor de Deuς», δηλαδή, «τίποτα δεν μπορεί να με χωρίσει από την αγάπη του Θεού». Ο Σένα είχε μια ιδιαίτερη σχέση με το Θεό. Πιστός καθολικός, αρκετές φορές στις ελεύθερες ώρες του διάβαζε την Αγία Γραφή και πάντα βρισκόταν στις αποσκευές του, στην διάρκεια των πολλών και συχνών ταξιδιών του.
« Μόνο επειδή πιστεύω στο Θεό , μόνο και μόνο επειδή έχω πίστη στο Θεό , αυτό δεν σημαίνει ότι είμαι άτρωτος . Δεν σημαίνει ότι είμαι αθάνατος » είχε δηλώσει το 1989 ο Βραζιλιάνος. Τέσσερα χρόνια μετά τον θάνατό του η αδελφή του Άϊρτον Σένα, Βιβιάν, είχε υποστηρίξει ότι εκείνη την μοιραία Κυριακή στην Ίμολα, ο Σένα διάβαζε κεφάλαια της Αγίας Γραφής θέλοντας να …ξορκίσει τους δαίμονες από όσα είχαν συμβεί τις προηγούμενες μέρες. Συγκεκριμένα, δύο σοβαρά ατυχήματα, την Παρασκευή με τον συμπατριώτη του Ρούμπενς Μπαρικέλο που τραυματίστηκε σοβαρά και το Σάββατο, την παραμονή του αγώνα στα δοκιμαστικά με τον ακαριαίο θάνατο του Αυστριακού Ρατσεμπέργκερ.
Πόσες διακρίσεις…πρόλαβε να κατακτήσει ο Σένα
Το 1977 στα 17 του αναδείχθηκε πρωταθλητής καρτ Νοτίου Αμερικής.Το 1978 και το 1980 πήρε μέρος στο παγκόσμιο πρωτάθλημα καρτ, καταλαμβάνοντας τη 2η θέση. Το 1982 αφήνει τα καρτ και να ασχοληθεί με τα μονοθέσια τύπου Formula. Μετακομίζει στην Αγγλία και συμμετέχει σε αγώνες Formula 2000 και 3000, εντυπωσιάζοντας με την οδήγησή του τις ομάδες της Φόρμουλα-1.
Το 1984 υπογράφει με την ομάδα της Toleman και καταφέρνει να πάρει τον πρώτο του βαθμό στο Γκραν Πρι της Νοτίου Αφρικής. Η μεγάλη επιτυχία θα έλθει στο Γκραν Πρι του Μονακό (1984), όπου είχε πάρει θέση στην 13η θέση της εκκίνησης και τερμάτισε στην δεύτερη, αφήνοντας άφωνο τον κόσμο της Formula 1.
Τον επόμενο χρόνο παίρνει μεταγραφή για τη Lotus, στην οποία θα παραμείνει έως το 1987, συνεχίζοντας την ανοδική του πορεία. Στις 21 Απριλίου του 1985 κερδίζει το πρώτο του γκραν πρι στην πίστα του Εστορίλ στην Πορτογαλία. Συνολικά, πέτυχε 6 νίκες, πριν μεταγραφτεί στη McLaren, το 1988.
Τα πέντε χρόνια παραμονής του στη McLaren (1988-1993) ήταν τα πιο αποδοτικά της καριέρας του. Με την ομάδα του Ron Dennis κατέκτησε τρία πρωταθλήματα (1988, 1990, 1991), ενώ εποχή άφησαν οι μονομαχίες του με τον άσπονδο φίλο του, Άλεν Πρόστ και τον Νίγκελ Μάνσελ. Το 1994 έφυγε από την McLaren και κάθισε πίσω από το τιμόνι του μονοθέσιου της Williams, με σκοπό να ξαναπάρει τα πρωτεία στη Formula 1.
Είκοσι εφτά χρόνια τώρα, ο Σένα έχει αφήσει ένα δυσαναπλήρωτο κενό πίσω του. Στο ίδιο το σπορ και στα εκατομμύρια των θαυμαστών του ως άνθρωπο και οδηγό. Και όπως λέει χαρακτηριστικά και το ρεφρέν του τραγουδιού «Marmellata#25», του Ιταλού, Σεζάρε Κρεμονίνι: «Ω! Από τότε που ο Σένα δεν τρέχει πια… δεν υπάρχει Κυριακή…».