Αυτά λοιπόν είχε χθες ο Ολυμπιακός στον δεύτερο τελικό με τον Παμβοχαϊκό. Είχε την παλιά, ξεθωριασμένη και με διαφορετικό, από το σορτσάκι, εμφάνιση, στην θέση της πιο μοντέρνας αλλά γρουσούζικης προχθεσινής φανέλας. Πάνω από όλα όμως είχε άνεση στο παιχνίδι του και αυτό μέτρησε. Είχε τακτική, είχε υποδοχή, είχε σερβίς, είχε Γιορντάνοφ, όπως πάντα, αλλά χθες sorry αλλά είχε και Κοκκινάκη. Οκ ο Βούλγαρος κάνει την διαφορά από το ξεκίνημα της χρονιάς στους Κυπελλούχους, αλλά για να γίνει το κόλπο ποτέ δεν φθάνει μόνο ένας.
Και προχθές ο Γιορντάνοφ έπαιζε μόνος του κόντρα στον Παμβοχαϊκό αλλά ο ένας κούκος από την Βουλγαρία δεν έφερε την άνοιξη. Χθες όμως ο “Μπόμπι” είχε παρτενέρ στο γήπεδο και αυτός ήταν από την Κρήτη. Ο Κοκκινάκης μπορεί να τελειώνει το ματς με 13 στις 27 επιθέσεις αλλά οι περισσότερες από τις 14 χαμένες είναι επιθέσεις αυτοκτονίας ενώ οι μισές από τις 13 επιτυχημένες είναι επιθέσεις που βγάζουν παίκτες με στόφα πρωταθλητή. Δεν ήταν όμως μόνο η επιθετική συνεισφορά του Κοκκινάκη. Τέτοιο “σκούπισμα” στην άμυνα, με τόσες δύσκολες βουτιές για να βγει η μπάλα, καιρό είχαμε να δούμε σε τόσο σημαντικό παιχνίδι. Ο Κοκκινάκης ήταν αυτό που χρειαζόταν από προχθές ο Καζάζης στο σερβίς. Τρεις οι άσσοι και άλλες έξι με εφτά χαλασμένες υποδοχές και το έβγαλε το μεροκαμάτο ο Μένιος. Αυτός ήταν ο Ολυμπιακός. Ο Παμβοχαϊκός τώρα περιμέναμε ότι θα ήταν θαύμα θαυμάτων αν έπαιζε στο 100% και στον δεύτερο τελικό.
Δεν πίεσε τόσο την υποδοχή του Ολυμπιακού ενώ δεν είχε και το μπλοκ που είχε προχθές. Έδειξε όμως ότι ακόμη και στη μέρα του Ολυμπιακού μπορεί να γίνει απειλητικός όπως έγινε στο δεύτερο αλλά και στο τρίτο σετ. Ένα είναι το σίγουρο. Τα παιχνίδια που έρχονται Παρασκευή και Σάββατο στο Βραχάτι αναμένονται συναρπαστικά. Ο Παμβοχαϊκός παίζει στο “σπίτι” του εκεί όπου έχει χάσει μόνο από τον Μίλωνα και τον ΠΑΟΚ στις τέσσερις πρώτες αγωνιστικές της κανονικής περιόδου. Παίζει στο ίδιο γήπεδο όπου ανάγκασε τον Ολυμπιακό στην πρώτη του ήττα στο πρωτάθλημα. Θα κριθεί ο τίτλος στα τέσσερα παιχνίδια; Δύσκολο…