«Σήμερα χάσαμε αλλά να ξέρεται κάτι. Μας χρωστάει κάτι ο Θεός» λέει με απίστευτη σιγουριά ο Ανδρεόπουλος, αναφερόμενος στην τεράστια ευκαιρία που είχε η ομάδα του να πάρει εκείνη τη μέρα την κούπα από τον ανίκητο Ολυμπιακό. Έναν χρόνο μετά, Μεγάλη Εβδομάδα, ίσως στην πιο Μεγάλη εβδομάδα της καριέρας του, ο Θεός δίνει στον κόουτς, το πρώτο, διπλό μάλιστα, δώρο που περίμενε από το Ρέθυμνο. Οι δύο νίκες και η ισοφάριση στα ημιτελικά με τον Ολυμπιακό έγινε υπό ασφυκτικές συνθήκες για τους παίκτες αλλά και για τον Ανδρεόπουλο.
Έγιναν πολλά το βράδυ του πρώτου ημιτελικού αλλά ο έμπειρος καπετάνιος κατάφερε να τα ξεπεράσει. Δεν είναι δα και λίγο πράγμα να βλέπεις στον πρώτο ημιτελικό μέσα σε 80 λεπτά να κατεδαφίζεται το οικοδόμημα που κτίζεις όλο το χρόνο. Χαρακτηριστική της… κατεδάφισης ήταν η απάντηση που έλαβα πριν την έναρξη του δεύτερου ημιτελικού όταν είχα την… φαεινή ιδέα να τον ρωτήσω αν έχει κάποιον τραυματία η ομάδα του. «Ρε συ Παντελή μας δουλεύεις; Έχεις δει κανέναν να τραυματίζεται σε καφετέρια; Είδες κανένας Φοίνικα χθες στο ματς; Σε καφετέρια της παραλιακής μείναμε και δεν ήρθαμε ποτέ στο γήπεδο» μου λέει και η κουβέντα τελειώνει, όπως καταλαβαίνετε, πολύ γρήγορα.
Το happy end που ζητούσε πάντως στο «Μελίνα Μερκούρη» ο Ανδρεόπουλος δεν ήρθε ποτέ. «Θα ματώσουμε στη Σύρο να το ξέρετε» λέει μετά και τη δεύτερη ήττα γνωρίζοντας όσο κανένας άλλος τις δυνατότητες της ομάδας του. Στον τρίτο ημιτελικό πριν το ματς είναι τόσο ήρεμος που σου .σπάει τα νεύρα. «Όλα καλά θα πάνε, έχω εμπιστοσύνη στους παίκτες μου» λέει και όταν τελειώνει το πέμπτο – μακράν πιο συγκλονιστικό σετ των τελευταίων ετών – ξεσπάει. «Το θέλουμε πολύ και μας αξίζει αυτό που γίνεται» σχολιάζει αφού βλέπει την ομάδα του να γυρίζει το 14-12 του Ολυμπιακού με ασύλληπτο τρόπο πάνω στο φιλέ.
Ο τέταρτος ημιτελικός είναι ακόμη πιο δύσκολος για τον κόουτς. Όλα όσα έχει πει το πρωί στους παίκτες του στο βίντεο δεν βγαίνουν με τίποτα στο γήπεδο. «Ρε σεις, κάνετε ακριβώς τα αντίθετα από όσα έχουμε σχεδιάσει» τους λέει σε ένα τάιμ άουτ μετά τα δύο πρώτα χαμένα σετ με το χρώμα του προσώπου του να είναι ίδιο με την μπλούζα του Ολυμπιακού. Κατακόκκινος γίνεται ο Ανδρεόπουλος αφού ξέρει ότι σε κάθε επόμενο σετ «παίζονται» όλα. Προσωπικά και ομαδικά. Από το τέταρτο σετ και μετά βλέπουμε έναν Ανδρεόπουλο διαφορετικό. Συγκεντρωμένος ο Φοίνικας, τρελαμένος ο Ανδρεόπουλος.
Οι κάμερες στρέφονται πάνω του δικαιολογημένα. Σφίγγει τις γροθιές, τραντάζεται ολόκληρος, κάνει high five με τους παίκτες του, ζει το ματς, τρελαίνεται, το μάτι του γυαλίζει. Το είπα και στην μετάδοση. Ποτέ ως παίκτης του Παναθηναϊκού ο Ανδρεόπουλος δεν ήταν τόσο ενθουσιώδης όσο ήταν την Μεγάλη Τετάρτη στον πάγκο του Φοίνικα. Ίσως, και λέω ίσως, αυτές οι δύο συνεχόμενες νίκες επί του Ολυμπιακού να είναι από τα μεγαλύτερα παράσημα στην προπονητική του καριέρα. Όσους τελικούς και αν έχει παίξει με τη Λαμία αυτό που έχει κάνει τη Μεγάλη Εβδομάδα ο Ανδρεόπουλος στη Σύρο είναι για βιβλίο Γκίνες. Δεν είναι οι δύο νίκες μόνο. Είναι ο τρόπος που έρχονται. Ότι του χρωστούσε πέρσι ο Θεός του το έδωσε απλόχερα φέτος. Ή μήπως χρωστάει κάτι ακόμη; Υπομονή λίγες μέρες…