Το τι ακούει κανείς σε τέτοιες δίκες δεν περιγράφεται. Και από τους κατηγορούμενους, οι οποίοι είναι λογικό να προσπαθούν να υπερασπίσουν τον εαυτό τους και από τους μάρτυρες υπεράσπισης και από τους δικηγόρους όλων των πλευρών.
Τότε, λοιπόν, μόλις μια υπόθεση έβλεπε το φως της δημοσιότητας, ο αθλητικός δικαστής καλούσε τους εμπλεκόμενους σε καταθέσεις κεκλεισμένων των θυρών και μετά από ένα εύλογο χρονικό διάστημα, όχι μεγαλύτερο των 15 ημερών, ανακοίνωνε την απόφασή του. Είτε έβαζε την υπόθεση στο αρχείο, λόγω ελλείψεως στοιχείων, είτε απήγγειλε κατηγορίες στέλνοντάς την στο ακροατήριο, σε μια αίθουσα που γέμιζε ασφυκτικά από κόσμο.
Η δημοσιότητα ήταν μεγάλη και κάθε φορά που υπήρχε τέτοιου είδους δίκη, γαργαλιστικοί διάλογοι έβλεπαν το φως στις σελίδες των εφημερίδων, ενώ οι τηλεοράσεις έπαιζαν τα πιο χαρακτηριστικά αποσπάσματα. Όλοι οι εμπλεκόμενοι ήταν εκτεθημένοι στη δημοσιότητα για τις δικές του ενέργειες ο καθένας. Μόλις η διαδικασία ολοκληρώνονταν, ο δικαστής ή σε κάποιες άλλες περιπτώσεις η τριμελής επιτροπή, έδινε ραντεβού στους αθλητικούς συντάκτες για την ανακοίνωση της απόφασης στις αρχές της επόμενης εβδομάδας.
Αν αυτή ήταν αθωωτική όλα καλά. Αν ήταν καταδικαστική (σε κάθε περίπτωση δινόταν στη δημοσιότητα και το σκεπτικό της απόφασης), ο αθλητικός δικαστής επέβαλε στους εμπλεκόμενους τις ποινές που προέβλεπε ο αθλητικός κώδικας (πρόστιμο, αφαίρεση βαθμών ή υποβιβασμός για τις ομάδες, πρόστιμο ή αποκλεισμό για τους παίκτες ή τους προπονητές και τους παράγοντες) και μετά τους έστελνε στην ποινική δικαιοσύνη «πακέτο» με ένα υπόμνημα για να ερευνηθούν και οι τυχόν ποινικές τους ευθύνες. Δικάζονταν δηλαδή, για δεύτερη φορά.
Αυτή η δεύτερη φορά όμως, δεν είχε ιδιαίτερη σημασία για τους φιλάθλους. Ξέρετε γιατί; Γιατί η αθλητική δικαιοσύνη είχε κάνει το καθήκον της σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα και το κοινό περί δικαίου αίσθημα είχε αποδοθεί. Αν όχι σε όλες, τουλάχιστον σε αρκετές περιπτώσεις.
Σήμερα, ο Αλέξης Κούγιας, που αυτού του είδους τα δικαστήρια τα έχει «φάει με το κουτάλι» στο παρελθόν, καταγγέλει το νυν πρόεδρο της Σούπερ Λίγκας για προσπάθεια επηρεασμού ενός ξένου διαιτητή, μέσω ενός Έλληνα διαιτητή και όλοι θα περιμένουμε τις εξελίξεις να τρέξουν μέσω της ποινικής δικαιοσύνης. Ο ίδιος διαιτητής εμφανίζεται να εμπλέκεται και σε αγώνα το πρωταθλήματος.
Την ίδια στιγμή, ο εμπλεκόμενος από τον Αλέξη Κούγια και σύμφωνα με τις καταγγελίες του νέος «παραγκάρχης», Αχιλλέας Μπέος, καταγγέλει ως συνομιλητή του στις ύποπτες και μονταρισμένες, όπως υποστηρίζει, κασέτες τον πρώην πρόεδρο της Σούπερ Λίγκας. Επίσης, όπως ανέφερε, είχει συναντηθεί κι είχε ενημερώσει σχετικά και το νυν πρόεδρο της ΕΠΟ, ο οποίος μέσω της ομοσπονδίας ανακοίνωσε χθες ότι θα περιμένει να πάρουν τα πράγματα τον δρόμο τους και κάποια στιγμή θα ασχοληθεί κι ο ποδοσφαιρικός εισαγγελέας!
Από την πλευρά της η αθλητική ηγεσία δηλώνει μέσω του Γ.Γ.Α. Παναγιώτη Μπιτσαξή πως «όπου υπάρχει καπνός, υπάρχει και φωτιά, αλλά υπάρχουν και διαδικασίες που πρέπει να ακολουθηθούν». Δηλαδή, ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι.
Ρε παιδιά, τι πλάκα είναι αυτή; Είναι ή δεν είναι η ΕΠΟ και η Σούπερ Λίγκα οι αρμόδιοι θεσμικοί φορείς του ποδοσφαίρου στη χώρα μας; Έχουν ή δεν έχουν δυνατότητα παρέμβασης τα πειθαρχικά τους όργανα; Γιατί δεν αναλαμβάνουν αυτά την υπόθεση για να την τελειώσουν σε ένα μήνα και να βγάλουν το πόρισμά τους; Γιατί ρίχνουν την μπάλα αράουτ και αφήνουν το παιχνίδι στην αποτελεσματική μεν, βραδύπορη δε ποινική δικαιοσύνη;
Θέλουν τον κόσμο στα γήπεδα ή σκοπεύουν να διώξουν και τους τελευταίους πιστούς φίλους του ποδοσφαίρου από τις εξέδρες; Τους ενδιαφέρει το προϊόν τους συνολικά ή μόνο η ομάδα τους να κερδίζει και οι άλλοι να πέσουν στον Καιάδα; Διότι καλό είναι το αυτοδιοίκητο του ποδοσφαίρου που αποκτήθηκε με κόπους και αγώνες, αλλά το σωστό αυτοδιοίκητο πρέπει να συνοδεύεται και από την αυτοκάθαρση του αθλήματος που δεν αντέχει άλλα χτυπήματα κάτω από τη μέση.
