Ο Γέστε και ο Φέισα ανεβάζουν διαρκώς στροφές και σε λίγο καιρό θα είναι απολύτως έτοιμοι να προσφέρουν στο υψηλό επίπεδο που απαιτείται στο Τσάμπιον Λιγκ. Ο Μοντεστο είναι λίρα εκατό, όπου κι αν τον χρησιμοποιήσει ο προπονητής του, αν και δε νομίζω ότι θα τον πάρει από τα χαφ.
Ο Αβραάμ είναι εγγύηση και δεν έχει πρόβλημα να παίζει είτε με τον αδικαιολόγητα νευρικό Μέλμπεργκ, είτε με τον Μαρκάνο, είτε με τον Παπάζογλου και τον Ποτουρίδη. Μάλιστα, μετά τη νέα εμφάνιση του Μαρκάνο ως αριστερού μπακ, ο Ολυμπιακός έχει κλειστές τις θέσεις από την συγκεκριμένη πλευρά.
Θυμίζω ότι υπάρχουν ο Χολέμπας, ο Μαρκάνο, ο Φετφατζίδης, ο Ριέρα και ο Γέστε που μπορεί να παίξει τη θέση, αλλά και ο Βαλεριάνος για να καλύψει κάποια κενά από τιμωρίες ή τραυματισμούς. Αν μείνει στην ομάδα ο Τοροσίδης, τότε και με τον Μανιάτη και τον Μοντεστο, που παίζει εύκολα στη θέση, έχει κλείσει και από δεξία.
Το κενό υπάρχει δεξιά στα χαφ, όπου ο Χαβίτο και ο Γρίμπτς ή εναλλακτικά ο Μιραλάς και ο Φετφατζίδης δεν είναι σε καμία περίπτωση Γκαλέτι. Αν εκεί υπήρχε ένας παίκτης τύπου Γκαλέτι, τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά για την επίθεση των πρωταθλητών.
Μια επίθεση που όπως παίζει ο Βαλβέρδε χωράει μόνο Μιραλάς ή Τζιμπούρ, εκτός κι αν λείπει κάποιος πλάγιος, οπότε οι δυο τους μπορούν να εναλλάσονται σε θέση φορ και πλάγιου χαφ. Η 3η λύση για την περιοχή, που σήμερα είναι ο Πάντελιτς, δεν πείθει κυρίως επειδή ο Σέρβος δεν έχει την ταχύτητα ούτε του Μιραλάς, ούτε του Τζιμπούρ.
Η μεγάλη αμφιβολία υπάρχει για την ποιότητα των τερματοφυλάκων, αφού Κοστάντζο και Δασκαλάκης απέχουν πολύ από το να εμπνεύσουν στην άμυνα την σιγουριά του Νικοπολίδη.
Στα κεντρικά χαφ η πληθώρα των μέσων (με μαέστρο τον Ιμπαγάσα) οδηγεί στο συμπέρασμα ότι αν είναι να αποκτηθεί κάποιος αμυντικός μέσος, αυτός πρέπει να κάνει τη διαφορά, μπαίνοντας άμεσα στο πνεύμα της ομάδας.
Με τη σημερινή εικόνα ο άξονας του Ολυμπιακού (Κοστάντζο, Αβραάμ, Μοντεστό, Φουστέρ και Μιραλάς ή Τζιμπούρ) δείχνει να πάσχει μόνο στη θέση με το Νούμερο 1. Αριστερά η ομάδα είναι πλήρης, ενώ δεξιά θα χρειαζόταν (για το Τσάμπιονς Λιγκ) ένα νέο Γκαλέτι.
Στα υπέρ του Ολυμπιακού είναι ότι ο Βαλβέρδε έχει δημιουργήσει μια ομάδα από πολυεργαλεία. Από ποδοσφαιριστές που μπορούν να αγωνιστούν σε περισσότερες από μία θέσεις. Μέχρι κι ο Φουστέρ έπαιξε ως αριστερό χαφ με την Ίντερ.
Ο Μοντέστο, για παράδειγμα, παίζει από στόπερ μέχρι φορ. Ο Μαρκάνο και στόπερ και αριστερά. Ο Χολέμπας αριστερό μπακ και χαφ. Ο Γιέστε και στο κέντρο και αριστερά. Ο Φετφατζίδης και στις δύο πλάγιες γραμμές του γηπέδου. Μιραλάς και Τζιμπούρ είναι και φορ και παίζουν με ευχέρια στα πλάγια. Ακόμα και τον φευγάτο Ουρτάδο τον είδαμε στη Γενεύη να παίζει καλά ως στόπερ!
Συμπέρασμα: Ο Βαλβέρδε πιστώνεται την δουλειά του στις εναλλακτικές που δοκίμασε και οι οποίες του βγαίνουν. Αν κάπου είναι πιο «ελαφρής» ο Ολυμπιακός, αυτό αφορά τον τερματοφύλακα, τον δεξιό χαφ και τον αμυντικό μέσο, ο οποίος όμως για να διεκδικήσει θέση θα πρέπει να κάνει πράγματι την διαφορά.