Πέρυσι η κόντρα των δύο αιωνίων μας κράτησε σε εγρήγορση για μεγάλο χρονικό διάστημα, αφού το +5 των πρασίνων και μάλιστα δύο φορές στην πορεία του πρωταθλήματος έδωσε ξεχωριστό ενδιαφέρον στο φίλαθλο κόσμο.
Εφέτος οι ερυθρόλευκοι είναι ήδη στο +4 έχοντας κάνει δύο εμφανίσεις που απέχουν από την περσινή καλοδουλεμένη ομάδα, αλλά η μεσοεπιθετική τους γραμμή είναι σε θέση να δίνει τρίποντα ακόμα και σε μέτριες βραδιές.
Από την άλλη ο Παναθηναϊκός, που δεδομένα έχει λιγότερο ποιοτικό ρόστερ από πέρυσι, δείχνει με επιλογή Αλαφούζου- να ενδιαφέρεται περισσότερο για την καταπολέμηση του όποιου παρασκηνίου βλέπει στο ελληνικό ποδόσφαιρο και λιγότερο για την δημιουργία μιας αξιόμαχης ομάδας.
Το λάθος στην περίπτωση του εμπνευστή της Παναθηναϊκής Συμμαχίας είναι ο τρόπος που επιλέγει να δώσει τις μάχες του. Διότι εμπλέκει σε αυτές την ομάδα του και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό που ο Φερέιρα και οι ποδοσφαιριστές του έχουν εύκολη την καραμέλα της τυχόν αποτυχίας τους.
Ρίχνουν το όποιο φταίξιμο στο παρασκήνιο που ευαγγελίζεται η διοίκηση και στην κακή διαιτησία του κάθε Σιδηρόπουλου, που υποτίθεται ότι τους κατατρέχει από τα αποδυτήρια των αγώνων τους και ξεμπέρδεψαν!
Γιατί να ρίξει κανείς ευθύνες στον Κατσουράνη επειδή βρίζει τον διαιτητή στο γήπεδο, αφού η ίδια η ομάδα του έχει καλλιεργήσει το έδαφος της επικείμενης αδικίας της;
Γιατί να ρίξει κάποιος ευθύνες στον Πετρόπουλο, που χάνει τα άχαστα, αφού έτσι κι αλλιώς ο διαιτητής θα βρει έναν τρόπο σύμφωνα με την επίσημη θέση της ομάδας- να καθαρίσει για λογαριασμό του έτερου διεκδικητή;
Γιατί να ρίξει ο κόσμος ευθύνες στον Φερέιρα ο οποίος βρήκε την ευκαιρία να κάνει τον καλό Σισικό από αμυντικό μέσο, επιθετικό χαφ, πλάγιο επιθετικό, μέχρι και σέντερ-φορ για να καλύψει κάθε φορά το όποιο κενό στην ενδεκάδα;
Η πράσινη διοίκηση δίνει τα τέλειο άλλοθι στο ποδοσφαιρικό τμήμα για να προσπαθεί λιγότερο να ανατρέψει τα δεδομένα που ήδη διαμορφώνονται στη βαθμολογία. Εκτός κι αν αναζητά και η ίδια άλλοθι για τις έως τώρα επιλογές της.
