Θεωρητικά και μετά από τόσα χρόνια που οι κανονισμοί παραμένουν ίδιοι συμπεριλαμβάνοντας αυτά τα τρία αποτελέσματα, παράγοντες, προπονητές, ποδοσφαιριστές και φίλαθλοι θα έπρεπε να είχαν συμβιβαστεί με το 1-Χ-2 και θα έπρεπε να το βλέπουν πρώτα ως παιχνίδι και να νιώθουν τυχεροί που το έχουν κάνει επάγγελμα.
Στην Ελλάδα όμως – που η αθλητική παιδεία είναι στα ίδια (ίσως και σε χειρότερα) χάλια με την κανονική παιδεία, την υγεία, την δικαιοσύνη, την πολιτική και κάθε είδους θεσμό που αντί να λειτουργεί ως θεματοφύλακας της δημοκρατίας την καταργεί με κάθε ευκαιρία- παιχνίδι σημαίνει μόνο νίκη. Τίποτα άλλο.
Υπό αυτό το πρίσμα ο Ολυμπιακός ξεχνάει ότι αδυνατεί να λειτουργήσει σωστά ως αθλητικός οργανισμός χωρίς τον Παναθηναϊκό, ο Παναθηναϊκός χωρίς τον Ολυμπιακό, ο ΠΑΟΚ χωρίς τον ʼρη και αντίστροφα ή ο Παναθηναϊκός χωρίς την ΑΕΚ, η ΑΕΚ χωρίς τον Ολυμπιακό και πάει λέγοντας.
Όσο κι αν ο κόσμος μας αλλάζει, η Ρεάλ δεν σκέφτεται την ύπαρξή της χωρίς την Μπαρτσελόνα, η Λίβερπουλ χωρίς την Έβερτον, η Μάντσεστερ χωρίς τη Σίτι, η Τότεναμ χωρίς την ʼρσεναλ, η Μίλαν χωρίς την Ίντερ, η Μπόκα χωρίς την Ρίβερ…
Ακόμα και στις εποχές που βρέθηκαν σε διαφορετικές κατηγορίες ευχήθηκαν την γρήγορη συνεύρεσή τους στα γήπεδα.
Στην Ελλάδα που η ΑΕΚ βρίσκεται στην άκρη του γκρεμού, ο Παναθηναϊκός κλιδωνίζεται όσο ποτέ στο παρελθόν και ο ʼρης φυτοζωεί, υπάρχει έντονη η αίσθηση ότι οι αντίπαλοί τους χαίρονται για την κατάντια τους, όπως κι εκείνοι σε αντίστοιχες καταστάσεις στο παρελθόν.
Ωστόσο η λαϊκή ρήση «μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μην πεις» δεν είναι τυχαία.
Το 1996 για παράδειγμα ο Γιώργος Βαρδινογιάννης πανίσχυρος τότε – είχε πει την ατάκα «θα φυλακίσω το πρωτάθλημα στην Παιανία» και έκτοτε είδε τον Ολυμπιακό να κυριαρχεί και τον εαυτό του να αποχωρεί από το ποδόσφαιρο έχοντας χρεωθεί μια βαριά κουβέντα.
Χθες ο ʼγγελος Αναστασιάδης, δεν χρειάστηκε τη βοήθεια της Παναγιάς για να πει το αυτονόητο: «Γίνετε ένα πρωτάθλημα φέτος στην Ελλάδα που δεν έχει γίνει ποτέ. Από τότε που έπαιζα. Να υπάρχει μόνο ο Ολυμπιακός, ο ΠΑΟΚ και μετά το χάος. Δεν υπάρχουν άλλες ομάδες που θα κάνουν το πρωτάθλημα μας καλύτερο. Υπάρχει ένα βάζο με ένα λουλούδι μέσα, άντε δύο. Δεν υπάρχει ανθοδέσμη για εμάς εδώ…».
Το βάζο λοιπόν, πρέπει να γεμίσει με περισσότερα λουλούδια το ταχύτερο για να αποκτήσει περισσότερους θαυμαστές για το άρωμα που θα αναδύει. Και γι αυτό χρειάζεται επίμονους κηπουρούς για να καλλιεργήσουν τον υγειή ανταγωνισμό κι όχι την αντιζηλία.