Από τις σφιγμένες γροθιές του Φερνάντο Σάντος την ίδια χρονικά στιγμή…
Μέχρι τα δάκρυα του Πορτογάλου προπονητή και του φυσικού ηγέτη της Εθνικής Γιώργου Καραγκούνη…
Μέχρι την ανάγκη που ένιωσε ο Σάντος να γίνει… Σαντάκης και να μιλήσει ελληνικά στη συνέντευξη Τύπου, αγγίζοντας τις ψυχές των πιο δυστυχισμένων πολιτών της Ευρώπης (σύμφωνα με επίσημες ερευνες από τις Βρυξέλλες), των Ελλήνων, το μήνυμα που έστειλε η Εθνική ομάδα είναι ένα και μοναδικό:
Ότι με δουλειά, ενότητα και πίστη οι Έλληνες μπορούμε να πετύχουμε πολλά.
Μπορούμε να κατακτήσουμε την Ευρώπη, όπως το 2004 στην Πορτογαλία, να φέρουμε σε πέρας την κορυφαία διοργάνωση στον πλανήτη, όπως οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Αθήνας την ίδια χρονιά και τελικά να μείνουμε όρθιοι παρά τα χτυπήματα των τελευταίων ετών κι ενώ όλοι μας έχουν ξεγραμμένους.
Η ελληνική οικογένεια (βλέπε Εθνική ομάδα) όταν είναι ενωμένη και αγαπημένη μπορεί με τη στοιχειώδη οργάνωση να ξεπεράσει κάθε δυσκολία, κάθε εμπόδιο.
Όταν δεν μπορεί να χωρίσει δύο γαϊδάρων άχυρο, είναι ικανή να οδηγήσει στον αφανισμό ακόμα και την πιο ισχυρή αυτοκρατορία. Και μάλιστα σε χρόνο μηδέν.
Το μήνυμα από την 2η συνεχόμενη παρουσία της Εθνικής μας σε ένα Μουντιάλ και 5η σε μεγάλη διοργάνωση μέσα σε μια δεκαετία, φανερώνει ακριβώς αυτό. Την ισχύ της ενότητας. Τη δύναμη της θέλησης. Την αγάπη για δουλειά και τον σεβασμό στη συλλογική προσπάθεια.
Ο Έλληνας μπορεί από μόνος του να διαπρέψει στον τομέα του σε κάθε σημείο του πλανήτη. Σκεφτείτε τι θα μπορούσαν να πετύχουν όλοι οι Έλληνες μαζι, αν λειτουργούσαν όπως η Εθνική ομάδα του Φερνάντο Σάντος.
Του Πορτογάλου… εξερευνητή που έφτασε στο σημείο να πει ότι δεν έχει ξανανιώσει τόση αγάπη και σεβασμό στη ζωή του από αυτή που του πρόσφερε η ενασχόλησή του εντός ελληνικών συνόρων.
Κι ας γνωρίζει ότι τον έχουμε αποκαλέσει «καρπουζά από το Εστορίλ».
Οι Έλληνες μπορούμε να πετύχουμε πολλά. Αρκεί να σεβαστούμε το συνάνθρωπό μας, να μη του γυρίσουμε την πλάτη και να συνεργαστούμε για το κοινό καλό όταν η κρισιμότητα των στιγμών το απαιτεί. Όπως στην περίοδο που ήδη βιώνουμε.
Οι διεθνείς και ο Σάντος το έκαναν και πέτυχαν. Εμείς;