Στις 26 Μαρτίου 1964 ο Ίαν Φλέμινγκ δημοσιεύει την εντέκατη νουβέλα της σειράς Τζέιμς Μπόντ. Μετά το θάνατο της μοναδικής γυναίκας που έμελλε ποτέ να παντρευτεί, το ξεκίνημα του βιβλίου βρίσκει αυτόν που μάθαμε σαν 007 χαμένο μεταξύ τζόγου και ποτού. Η αποστολή αυτοκτονίας που του δίνεται είναι η τελευταία του ευκαιρία να μείνει πράκτορας στην υπηρεσία της Βασίλισσας. Στο ταξίδι που ξεκινά, βρίσκει την ευκαιρία της μεταμόρφωσης: γίνεται ο παλιός εαυτός του και παράλληλα να εξοντώνει τους υπεύθυνους για τη δολοφονία της συζύγου του, Τρέισι.
Τίτλος: “You only live twice”.
“Ζεις μονάχα δύο φορές”.
Η ιστορία της μεταμόρφωσης ταιριάζει γάντι στον Ολυμπιακό του Game 2 της Βαρκελώνης. 11 καμικάζι στο παρκέ, που κράτησαν τη Μπαρσελόνα στους 10 πόντους στην πρώτη περίοδο και έστειλαν το μήνυμα προς όλες τις κατευθύνσεις:
“Αυτά που ξέρατε, να τα ξεχάσετε”.
Έγραφα τις προάλλες πως η Μπάρσα δεν έχει παρά τέσσερις παίκτες που έχουν την πείρα και την προωπικότητα για να αντιδράσουν όταν τα πράγματα σκουρύνουν: Ναβάρο, Τόμιτς, Χουέρτας, Όλεσον. Ο τελευταίος, ευνοϊκή συγκυρία του πρώτου παιχνιδιού, ήταν λαβωμένος στον πάγκο. Ο Χουέρτας δεν έπαιξε ποτέ σημαντικό ρόλο. Έμειναν οι δύο πρώτοι, να τελειώνουν το ματς με 30 (16+14), 17 ριμπάουντ (3+4), 4 ασίστ (1+3).
“Σατοράνσκι, Αμπρίνες, Χεζόνια, Πλάις, Λάμπε, Τόμας, Νάχμπαρ είναι άλλοι παίκτες αν τους αφαιρέσεις την αυτοπεποίθηση”, έγραφε το κείμενο μετά το game 1.
O Ολυμπιακός βελτίωσε ακόμα περισσότερο την αμυντική του προσήλωση, κυνήγησε μετά μανίας τις ορφανές μπάλες, ωφελήθηκε τα μάλα από το τρικ του Σφαιρόπουλου να μην στείλει βοήθεια στο roll του Τόμιτς (όπως έδειξε ο Μάνος Μανουσέλης στη Super Euroleague), κοντολογίς αποσυντόνισε τη μηχανή μέσα στην οποία τόσο οι νεαροί της Μπάρσα (Χεζόνια, Αμπρίνες, Σατοράνσκι) αλλά και οι συμπληρωματικοί (Τόμας, Πλάις, Λάμπε, Νάχμπαρ, Ντόελμαν), νιώθουν άνετα.
Αν έπρεπε να διαλέξω μια σεκάνς από το δεύτερο παιχνίδι της Καταλούνια, θα ήταν αυτή του πεσμένου στο παρκέ Οθέλλο Χάντερ, μετά από ένα ριμπάουντ που πήρε με υπερπροσπάθεια, τράκαρε με τον Σπανούλη, χτύπησε στο κεφάλι, έχασε τη μπάλα και ο Ολυμπιακός έφαγε λέι-απ. Ένα δίλεπτο αργότερα στον πάγκο, μέτραγε αστράκια. Είχε χάσει εκείνη τη μάχη, όμως με αυτή την αγωνιστικότητα, τις άπειρες βουτιές στο παρκέ, τα δεύτερα και τα τρίτα άλματα στα ριμπάουντ, η ελληνική ομάδα κέρδισε τον πόλεμο της άμυνας.
Στην επίθεση, τα πράγματα ήταν πιο απλά.
Τα πλέι-οφ είναι παιχνίδια για τα μεγάλα παιδιά. Τους μεγάλους παίκτες, τις μεγάλες προσωπικότητες, τα μεγάλα συμβόλαια, τα μεγάλα cojones. Οι νεαροί όπως ο Αγραβάνης και ο Παπαπέτρου μπορούν να προμηθεύσουν το καρύκευμα που θα νοστιμίσει τη συνταγή, αλλά ως εκεί.
Η κατ΄ ουσίαν επιστροφή του Σπανούλη επέτρεψε στον Ολυμπιακό να λύσει το χειρόφρενο της επίθεσης του και ταυτόχρονα να φυτέψει τον σπόρο της αμφιβολίας και του φόβου στους αντιπάλους. Δίχως υπερβολές, ο κάπτεν των ερυθρόλευκων έβαλε τα σουτ που βρήκε, είχε τη συνηθισμένη αναλογία ασίστ/λαθών (5/3), δημιούργησε όμως μαζί και ένα σωρό pass to assist κατάστασεις, δημιουργώντας ανισορροπία στην άμυνα όπως κανείς άλλος δεν μπορεί στην ίδια συνέπεια την τελευταία τριετία.
Ο Γιώργος Πρίντεζης θα είχε την πιο αποδοτική βραδιά της καριέρας του στην Ευρωλίγκα, αλλά αυτή είναι ρεζερβέ από ένα παλιοπαίχνιδο στην Κωσταντινούπολη, αν με εννοείτε. Τι με πλάτη, τι από το τρίποντο, τι από τις γωνίες, τι με το αριστερό, τι με το δεξί. Πόιντς 22 με 10/13, ριμπάουντς 9, ασίστ 1, κερδισμένα φάουλ 5, λάθη 0, μη-δέν σε 28 λεπτά, αξιολόγησις 34 για τον πολυτιμότερο παίκτη της δεύτερης ημέρας των πλέι-οφ της Ευρωλίγκας, χαντς ντάουν που λένε και στα δύο χωριά μου.
Το supporting cast, με πρώτο τον Μάντζαρη ακολούθησε, η άμυνα ήταν εκεί ως το φινάλε και η νίκη ήρθε ευκολότερα απ΄ ότι άπαντες περίμεναν βάσει της εικόνας του αγώνα. Οι κακεντρεχείς επιμένουν ότι με 13/27 τρίποντα δεν έχασε ποτέ κανείς, όμως η εικόνα του αγώνα έδινε στους back to back πρωταθλητές του ’12 και του ’13 παράσταση νίκης, ακόμα και αν κάποια από αυτά πήγαιναν στο σίδερο.
1-1 λοιπόν. Ακόμα και οι λιγότερο υποψιασμένοι ξέρουν ότι η σειρά έχει ακόμα πολύ μέλλον. Για κάθε 3-1 του Παναθηναϊκού μετά το μπρέικ το 2011, υπάρχει το 2-3 του 2013, με τους μπλαουγράνα να περνούν από το Ο.Α.Κ.Α των 27.000 και βάλε φιλάθλων.
Το ιατρικό επιτελείο της Μπάρσα θα πέσει πάνω στον Όλεσον για να τον έχει έτοιμο για την Τρίτη, το τεχνικό θα διαβάσει τα τρικ του Σφαιρόπουλου και ο Έλληνας κόουτς, που χθες βράδυ πρόσθεσε παράσημο στη στολή εκστρατείας του, θα ετοιμάσει αντίμετρα.
Your move, señor Pasqual.
Σειρά σας.
