Η 18η αγωνιστική είχε κεντρικό σημείο αναφοράς την 1η απώλεια βαθμών του ΟΣΦΠ στο πρωτάθλημα.
Θέμα που θα ήταν ΕΛΑΧΙΣΤΗΣ σημασίας, για μία ομάδα που βρίσκεται στο +16 από την 2η ΑΕΚ, αλλά που το ίδιο της το κατόρθωμα το καθιστά αξιοσημείωτο!
Κάθε πότε, δηλαδή, κάνει ομάδα στο πρωτάθλημά μας εκκίνηση με 17/17;
Θα δείτε που θα το μνημονεύουμε για χρόνια το εν λόγω επίτευγμα, κάτι σαν το μοναδικό (από το ΄59 μέχρι σήμερα, δηλαδή από την έναρξη της Α΄εθνικής) αήττητο πρωτάθλημα του ΠΑΟ το 1963-64.
Αγωνιστικά δεν θέλω να σχολιάσω την απόδοση των ερυθρόλευκων στα Περιβόλια. Κυρίως διότι θεωρώ ΑΔΙΚΟ να μιλήσει κάποιος για την κακή -σε γενικές γραμμές- εμφάνιση του Ολυμπιακού, την πρώτη φορά που ΔΕΝ νίκησε. Προτιμώ να διαπιστώσω ότι δεν επρόκειτο για μικρό δείγμα γραφής, κι αν δούμε να…”κάνει νερά” για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, το βάζουμε στο μικροσκόπιο.
Κατά τ΄άλλα, θα έλεγα να δούμε τις ακριβώς… από κάτω ομάδες, αρχίζοντας σήμερα από την ΑΕΚ.
Η Ένωση δείχνει όλο και περισσότερο ομάδα- Πογιέτ. Η προσαρμογή της στο 4-3-3 με δύο κλασσικούς ακραίους επιθετικούς, έναν αμυντικό χαφ και δύο εσωτερικούς μέσους, είναι σε όλο και υψηλότερο επίπεδο.
Σε καλύτερη φάση “ενσωμάτωσης” δείχνει να είναι ο Γιόχανσον. Ανταποκρίνεται άριστα στον… “νέο του ρόλο”, σκοράρει τακτικότατα και ενίοτε μοιράζει κι ασσίστ!
Κάτι αντίστοιχο παρουσιάζει κι ο Σιμόες. Μάλιστα δεν σας κρύβω ότι, προσωπικά, θεωρούσα πως… ανάποδα τους ταίριαζε καλύτερα. Δηλαδή, κόφτης καθαρός ο Γιόχανσον και πιο μπροστά -εσωτερικός μέσος- ο Σιμόες.
Αντίθετα, δεν είναι ακόμη στο 100% ο Μάνταλος. Κι όχι τόσο λόγω αλλαγής του συστήματος και επειδή παίζει πλέον ως εσωτερικός αριστερός μέσος -κι όχι ως καθαρό 10άρι μπροστά από 2 αμυντικά χαφ- αλλά γιατί ο ίδιος δεν είναι ακόμη στα καλά του. Μετά τον πρόσφατο τραυματισμό του, δεν γύρισε ακόμη στο 100%.Τελευταία δείχνει καλύτερα, το παλεύει παιχνίδι με το παιχνίδι και βελτιώνεται.
Κερδισμένη βγήκε η ΑΕΚ ακόμη κι από τον… τραυματισμό του Μπαρόχα! Πόσο μάλιστα που μετά την… επική του γκέλα με τον Λεβαδειακό, ο Ανέστης έπαιξε εξαιρετικά σταθερά, με αποκορύφωμα τα δύο πιασμένα πέναλτι.
Εκεί που δεν πείθει διαχρονικά η ΑΕΚ, είναι στα στόπερ. Και άν οι 3 που, κυρίως, αγωνίζονται είναι μια χαρά για την θέση του 2ου στόπερ, ο ηγέτης είναι φανερό πως λείπει από την κιτρινόμαυρη άμυνα. Βέβαια, έναν “νέο Γκαμάρα” είναι πολύ δύσκολο να βρείς, κυρίως Γενάρη μήνα. Τουλάχιστον αξίζει να το προσπαθήσεις…
Κοντολογίς, στα δικά μου μάτια η ΑΕΚ χρειάζεται ΑΜΕΣΑ έναν στόπερ κι έναν σέντερ φορ “κλασσικό γκολτζή”. Και αν το κάνει στις επόμενες 10 ημέρες, τότε με έναν πλάγιο μεσοεπιθετικό κι έναν έμπειρο (για πρώτο) γκολκήπερ, τον Ιούνιο θα μπορεί να κάνει ακόμη και σχέδια πρωταθλητισμού.
Την διαφορά όμως θα την κάνει η πραγματική ΠΟΙΟΤΗΤΑ των -όποιων- νεοαποκτηθέντων…
Υ.Γ Τα αμέσως επόμενα ματς ως το τέλος Φεβρουαρίου, με ΠΑΟΚ, Βέροια, εντός, Ατρόμητο εκτός, τον ΟΣΦΠ μέσα, στον Ηρακλή και μέσα με τον ΠΑΟ, θα είναι για την φετινή σεζόν, ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ! Και κυρίως διότι θα μάθουμε τι -και αν- μπορεί να κάνει η Ένωση με τους πλέον δυνατούς αντιπάλους, ούσα γηπεδούχος και -άρα- καλούμενη αυτή να πάρει την πρωτοβουλία και να δημιουργήσει.
Ίδωμεν…