Σκέφτομαι πόσο τυχεροί είναι οι φίλαθλοι της Mπαρτσελόνα. Τι έχουν δει τα μάτια τους τα τελευταία 20 και κάτι χρόνια, με αφετηρία τη Dream team του Κρόιφ.
Παρακολουθώντας τον τελικό δίπλα από τους οπαδούς της Μπάρτσα, κατάλαβα ότι αυτή η ομάδα, η καλύτερη των τελευταίων δέκα ετών στην Ευρώπη, αξίζει να έχει αυτούς τους υποστηρικτές. Το χειροκρότημα στη Γιούβε, την ώρα που ανέβαιναν τα σκαλοπάτια, ώστε να παραλάβουν τα μετάλλιά τους, αποτέλεσε το προεόρτιο. Δευτερόλεπτα αργότερα, ο Πίρλο βρέθηκε στην αγκαλιά του Πλατινί για να παραλάβει το δικό του. Στα μάτριξ έπαιζε το πλάνο και οι Ισπανοί, όχι μόνο χειροκρότησαν τον Ιταλό, αλλά φώναξαν ρυθμικά το όνομά του. Απίστευτη στιγμή…
Οχι ότι δεν έχουν τα… δικά τους οι Ίβηρες. Άγρια γιούχα στον διαιτητή, όταν με τους συνεργάτες του, ανέβαινε να παραλάβει τα μετάλλια (όπως και από εκείνους της Γιούβε), αντίστοιχη συμπεριφορά όταν ο Μοράτα βρισκόταν σε πρώτο πλάνο στα μάτριξ και οι Καταλανοί δεν ξέχασαν το “βασιλικό” του παρελθόν.
Στο πέταλο των Καταλανών, υπήρχαν (τουλάχιστον) δυο οπαδοί της Γιουβέντους, φορώντας τις παραδοσιακές ασπρόμαυρες εμφανίσεις. Και όμως, μαζί τους, δεν ασχολήθηκε κανείς.
Το γύρο του κόσμου κάνει η φιλοφρόνηση, η αγκαλιά του Τσάβι στον Πίρλο. Τρομερή εικόνα από δυο τεράστιους ποδοσφαιριστές. Ο πρώτος πάντως, που έφυγε από την ομάδα του και χαιρέτησε σχεδόν έναν προς έναν τους παίκτες της ιταλικής ομάδας είναι ο Αντρές Ινιέστα.
Ο πιο… τρελός της Μπάρτσα, δεν είναι ούτε ο Σουάρες, ούτε ο Νεϊμάρ. Υπάρχει μεγάλη κόντρα ανάμεσα σε Ντανι Αλβες και Πικέ. Ο κεντρικός αμυντικός και τι δεν έκανε μετά τη λήξη του αγώνα. Πήρε μια σημαία της Καταλονίας και την κάρφωσε σχεδόν στη σέντρα του γηπέδου, είχε μια… περιπέτεια μέχρι να πάρει στα χέρια του τον γιο του, έκοβε με ψαλίδι τα δίχτυα για 5 λεπτά περίπου και ενώ όλοι οι συμπαίκτες του πανηγύριζαν μπροστά στο πέταλο, ενώ αργότερα πήρε το κινητό του και τραβούσε βίντεο, τους οπαδούς της Μπάρτσα… Η χαρά του παιδιού είναι ο Ισπανός… Οχι ότι δεν είναι ο Βραζιλιάνος δηλαδή…
Και βέβαια, τέτοιο πανηγύρι των λαών, όπως στον φετινό τελικό, μπορεί και να μην έχει ξαναγίνει. Στο Βερολίνο βρέθηκαν φίλαθλοι απ όλο τον κόσμο. Μπροστά μας κάθονταν έξι Σαουδάραβες, έξω από το γήπεδο είδα ένα γκρουπ Ιαπώνων ή Κινέζων, όλοι ήθελαν να βρίσκονται στον τελικό. Ειναι τόση η δίψα που υπάρχει, ώστε, ανήμερα του αγώνα, στο κέντρο που είχε στηθεί το fan zone, υπήρχαν τρεις μπουτίκ. Μια μεγάλη και δυο μικρές, σε κοντέινερ. Οι μικρές είχαν κλείσει λόγω sold out, η μεγάλη θα έπρεπε να είχε κλείσει, καθώς μόνο τα ράφια είχαν απομείνει. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ανθρώπων ο τζίρος από την πώληση των επίσημων προϊόντων της διοργάνωσης θα φτάσει περίπου τα 11 εκατομμύρια. Αν προσθέσουμε σ’ αυτό το ποσό, τα 21 εκ. που μαζεύτηκαν από τα 75.000 εισιτήρια του αγώνα, τότε γίνεται αντιληπτό ότι πρόκειται για το μεγαλύτερο event, σε επίπεδο μιας ημέρας απ’ οτιδήποτε άλλο…
