Είναι αλήθεια ότι οι δύο μεγάλες ελληνικές ομάδες στο μπάσκετ έχουν κακομάθει το κοινό τους, καθώς, εδώ και πολλά χρόνια – από τότε που μπήκε στην ζωή μας η Ευρωλίγκα- πρωταγωνιστούν με συνέπεια στην ευρωπαϊκή σκηνή. Ποτέ σε αυτή την πορεία Παναθηναϊκό ς και Ολυμπιακός δεν είχαν ταυτόχρονα δύο συνεχόμενες ήττες στην κορυφαία διεθνή διασυλλογική διοργάνωση. Ήρθε, όμως, αυτή η στιγμή που θα πρέπει Τζόρτζεβιτς και Σφαιρόπουλος να διαχειριστούν την ίδια χρονική στιγμή μια σημαντική αγωνιστική κρίση και μάλιστα -τι σύμπτωση- πριν από ένα ντέρμπι μεταξύ τους., που θα κρίνει – εκτός απροόπτου- το πλεονέκτημα έδρας στο ελληνικό πρωτάθλημα!
Δεν νομίζουμε ότι μπορεί να υπάρχει κάποιος που να υποστηρίξει ότι τα προβλήματα των αιωνίων είναι εύκολο να λυθούν και πως ο χρόνος θα λειτουργήσει υπέρ τους. Ακόμη και η “πονηρή” σκέψη που θα κάνει ο οποιοσδήποτε που θα πει ότι ο νικητής του ντέρμπι της Δευτέρας θα σωθεί και ο ηττημένος θα μπλέξει πολύ άσχημα, δεν έχει σχέση με την ωμή πραγματικότητα της Ευρωλίγκα, όπου κάθε αντίπαλος είναι σε θέση να σε διασύρει. Ο Ολυμπιακός παίζει με την Ρεάλ στην Μαδρίτη, ο Παναθηναϊκός με την Νταρουσάφακα στο ΟΑΚΑ και η τρίτη συνεχόμενη ήττα θα ισοδυναμεί με μαθηματική μείωση των ελπίδων για πρόκριση στους οκτώ…Ας προσπαθήσουμε, όμως, να προσεγγίσουμε τι συμβαίνει στα δύο στρατόπεδα:
Ποιός είναι ο στόχος του Παναθηναϊκού;
Ο Παναθηναϊκός έχασε το βράδυ της Πέμπτης από την Λοκομοτίβ του Μπαρτζώκα στο Κουμπάν για τρίτη φορά στην φετινή σεζόν. Στο πρώτο ματς την ζημιά την έκανε ο Σίνγκλετον, στο δεύτερο ο Ντιλέϊνι, στο τρίτο ήταν η σειρά του Ντρέϊπερ. Πρώτα ο γρήγορος ψηλός, μετά ο εκρηκτικός πρωταγωνιστής και τώρα ένας αξιοπρεπής σουτέρ που εκμεταλλεύτηκε την έμφαση που δόθηκε στο να μπει φρένο στον καλύτερο παίκτη της ομάδας. Κάθε φορά ένα διαφορετικό σενάριο, ένας άλλος τρόπος για να χάσεις και το ερώτημα είναι τι κάνει λάθος Παναθηναϊκός κατ’ αρχήν στα συγκεκριμένα παιχνίδια και κατά δεύτερο λόγο γενικότερα στον τρόπο που παίζει το παιχνίδι και έχει δομηθεί σαν ομάδα.
Προφανώς δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις στην εικόνα που βλέπουμε, αλλά ο κόσμος του Παναθηναϊκού που έχει δει να εκτυλίσσονται μπροστά του παιχνίδια που έχουν μείνει στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ, έχει συνηθίσει να βάζει η δικιά του ομάδα τα προβλήματα στον αντίπαλο, να βλέπει την απέναντι πλευρά να ψάχνει να βρει λύσεις, να προσαρμοστεί, να ανέβει στο επίπεδο του τριφυλλιού. Έχουμε την αίσθηση ότι κάπου εκεί βρίσκεται το πρόβλημα της ομάδας που έχει χτίσει ο Τζόρτζεβιτς: Τελικά ο Παναθηναϊκός προσπαθεί με τρικ κάθε εβδομάδα να ανταποκριθεί στις ανάγκες του συγκεκριμένου αγώνα και δεν προσπαθεί να επιβάλλει την δικιά του φιλοσοφία, τον δικό του τρόπο παιχνιδιού.
Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί η πιο πετυχημένη ομάδα στην ιστορία της Ευρωλίγκα βρίσκεται σήμερα σε ένα μεταβατικό στάδιο, είναι μπερδεμένη και δεν έχει ξεκάθαρη αγωνιστική ταυτότητα και στόχο. Το πλάνο της ελληνοποίησης του ρόστερ με την συμμετοχή των μικρών έχει εγκαταλειφτεί (τουλάχιστον προς το παρόν), η άμυνα είναι μάλλον παθητική και συμβατική, η επίθεση προβλέψιμη, η έλλειψη ταχύτητας εμφανής διά γυμνού οφθαλμού…
Είναι προφανές ότι ο Παναθηναϊκός – αν θέλει να σημαδέψει κάτι περισσότερο εκτός από το να παλέψει με τον Ολυμπιακό για το ελληνικό πρωτάθλημα – πρέπει να ενισχυθεί με παίκτες που θα καλύψουν άμεσα τις αγωνιστικές του ανάγκες τόσο στην γραμμή των κοντών, όσο και στους ψηλούς. Αν δεν έρθει ένας γκαρντ που θα προσφέρει ταχύτητα και σκορ και ένας ψηλός που να είναι σε θέση να προστατεύσει το καλάθι και να προσφέρει παιχνίδι πάνω από το στεφάνι, τότε η εικόνα δεν πρόκειται να αλλάξει και αργά ή, γρήγορα θα τερματιστεί η ευρωπαϊκή πορεία του φετινού Παναθηναϊκού.
Το να μην πάει μια ομάδα με την ιστορία του τριφυλλιού ως το τέλος του δρόμου της Ευρωλίγκα δεν είναι κάτι τραγικό, έχει συμβεί σε όλα τα μεγάλα κλαμπ της Ευρώπης. Το ζητούμενο προφανώς είναι να κερδίσει κάτι από την φετινή προσπάθεια, σε παίκτες, σε εμπειρία, σε γνώση, να μείνει κάτι πάνω στο οποίο να χτιστεί η επόμενη σεζόν…
Θέμα η επίθεση και οι ρόλοι
Στις 14 Ιανουαρίου του 2016 αν κάποιος έλεγε ότι έχει πρόβλημα ο μπασκετικός Ολυμπιακός, θα έπεφτε φωτιά από τον ουρανό να τον κάψει. Σήμερα, εννέα ημέρες μετά, η εικόνα των ερυθρολεύκων είναι δραματικά διαφορετική. Οι ήττες από την Μπάμπεργκ εντός έδρας και την Ζαλγκίρις εκτός, δηλαδή τις θεωρητικά πιο αδύνατες ομάδες του ομίλου, έφεραν την ομάδα πολύ πίσω στην μάχη, όχι μόνο για το πλεονέκτημα έδρας, αλλά και για αυτήν ακόμη την πρόκριση στα πλέι οφς. Ακόμη χειρότερο είναι το γεγονός ότι η εικόνα στο παρκέ δείχνει αδιέξοδα: Η άμυνα δεν είναι αποτελεσματική και η επίθεση είναι προβλέψιμη και στείρα σε εναλλακτικές λύσεις.
Οι ερυθρόλευκοι πέρασαν φέτος από χίλια κύματα για να φτάσουν στο ΤΟΠ 16, με τραυματισμούς βασικών παικτών , με προσθαφαιρέσεις στο ρόστερ, με πολλές μεγάλες νίκες επί σημαντικών αντιπάλων. Το παράδοξο είναι ότι υπό αυτές τις συνθήκες μπήκε πολύ δυνατά στο ΤΟΠ 16 με τις νίκες επί της Κάχα Λαμποράλ και Μπαρτσελόνα! Ξαφνικά, όμως, η συνταγή σταμάτησε να παράγει αποτέλεσμα: Η Μπάμπεργκ προηγήθηκε μέσα στο ΣΕΦ με 24 πόντους μέχρι να αντιδράσει η ερυθρόλευκη μηχανή ενώ στο Κάουνας, όσο προχωρούσε το παιχνίδι η ομάδα έπαιζε όλο και χειρότερα.
Είναι σαφές ότι οι αντίπαλοι των πρωταθλητών Ελλάδος έχουν μελετήσει το παιχνίδι του και έρχονται πλέον προετοιμασμένοι να τον αντιμετωπίσουν. Επίσης υιοθετούν την σκληρή προσέγγιση του Ολυμπιακού στην άμυνα και κάνουν τα ίδια και χειρότερα. Η Ζαλγκίρις έπαιξε άμυνα στα όρια του φάουλ και “έδειρε” αν όχι παραπάνω από την ελληνική ομάδα, τουλάχιστον το ίδιο. Επιπλέον έχει ξεκινήσει και μια φιλολογία τόσο στις συνεντεύξεις Τύπου από τους αντιπάλους προπονητές (Περάσοβιτς, Ιτούδης), όσο και στα γραφεία της διοίκησης της Ευρωλίγκα, για το κατά πόσον επιτρέπεται να παίζει μια ομάδα τόσο επιθετικά στην άμυνα της, που είναι φανερό ότι έχει επηρεάσει τον τρόπο που σφυρίζουν οι διαιτητές τον Ολυμπιακό. Οι 11/12 βολές που είχε η Ζαλγκίρις στο πρώτο δεκάλεπτο, δεν είναι μόνο αποτέλεσμα της έλλειψης συγκέντρωσης των ερυθρολεύκων (έγιναν δύο φάουλ σε σουτ τριών πόντων), αλλά και της ευαισθησίας των ρέφερι στα τσεκαρίσματα μακριά από την μπάλα, αλλά και στην χρήση των χεριών…
Ανεξαρτήτως, όλων αυτών, είναι ξεκάθαρο ότι ο Ολυμπιακός πρέπει να διαφοροποιήσει την επιθετική του εικόνα. Το να παίρνει την μπάλα ο Σπανούλης στο κέντρο του γηπέδου και να προσπαθεί να τρυπήσει την άμυνα με τους συμπαίκτες του να τον παρακολουθούν ακίνητοι στις γωνίες και τον ψηλό να πολεμάει για το επιθετικό ριμπάουντ δεν μπορεί να είναι βασική (και πολλές φορές μοναδική) επιθετική επιλογή. Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος είχε παρουσιάσει μια σειρά από ιδέες στην φετινή σεζόν με τους κοντούς του να παίζουν με πλάτη στο καλάθι, με τον Πρίντεζη στο τέσσερα να απομονώνεται με τον προσωπικό του αντίπαλο, με τον Χάντερ στο λόου ποστ, με τον Στρόμπερι να δημιουργεί ρήγματα, τον Αθηναίου στην αδύνατη πλευρά. Ολες αυτές οι δυνατότητες που έχει το ρόστερ, σε συνδυασμό με την επιστροφή του Λοτζέσκι πρέπει να ενεργοποιηθούν και πάλι για να μην πάει χαμένη η σεζόν με τόσο άδοξο τρόπο.
Είναι πάντως δεδομένο ότι το προπονητικό τιμ του Ολυμπιακού θα πρέπει να επιλέξει με ποιούς παίκτες και ποια σχήματα θα πορευτεί. Λόγω των τραυματισμών και του τρόπου παιχνιδιού έχουν ήδη χρησιμοποιηθεί στην Ευρωλίγκα 17 παίκτες και στην αναμονή είναι πλέον και ο Παπανικολάου. Αν αφαιρεθούν οι Τολιόπουλος και Μουράτος υπάρχουν 15 υποψήφιοι για την δωδεκάδα και τελικά 12 παίκτες που όλοι μπορούν να πάρουν χρόνο από τα 200 λεπτά συμμετοχής. Όμως, τα μεγάλα ματς που έρχονται απαιτούν μικρό ροτέϊσον και ξεκάθαρους ρόλους. Θα πρέπει να ληφθούν αποφάσεις, να μπει η ομάδα πάνω από τα άτομα και να γίνει το καλύτερο δυνατό…
Το θετικό για τους ερυθρόλευκους είναι ότι ακόμη και σε μια τόσο κακή βραδιά, όσο αυτή του Κάουνας, οι παίκτες έβγαζαν ενέργεια και προσπαθούσαν.
Αντί επιλόγου: Την Δευτέρα, στο Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός, με τα νεύρα όλων τεντωμένα, με τις δυο ομάδες να θέλουν απεγνωσμένα τη νίκη, ένα πρέπει να θυμούνται όλοι: Μιλάμε για ένα παιχνίδι μπάσκετ. Οτι και αν συμβεί το συγκεκριμένο βράδυ, θα υπάρξει και η αύριο, η Τρίτη, η ζωή θα συνεχιστεί…Επίσης, όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα του ντέρμπι, η κρίση που βιώνουν σήμερα οι αιώνιοι αντίπαλοι δεν πρόκειται να ξεπεραστεί χωρίς αντίδραση, χωρίς αποφάσεις. Υπό αυτή την έννοια, τα προβλήματα δίνουν μια καλή ευκαιρία για να αλλάξουν πράγματα, να υπάρξει βελτίωση και να σταματήσουν να κρύβουν τα …αχρείαστα κάτω από το χαλί!