Οι λεπτομέρειες κι η ουσία…

Το βράδυ της Κυριακής στο ΟΑΚΑ, το ντέρμπι των δυο «Δικεφάλων» έληξε υπέρ της ΑΕΚ, χάρη στο γκολ που σημείωσε ο Βάργκας στο 33′, εδραιώνοντας το βαθμολογικό της προβάδισμα έναντι των διεκδικητών της δεύτερης θέσης φτάνοντας τους τριάντα εννιά, με τον Παναθηναϊκό να σκαρφαλώνει στην τρίτη θέση τέσσερις βαθμούς πίσω και τον ΠΑΟΚ να μένει στην τέταρτη με τριάντα τρεις. Σε μια αναμέτρηση που έμοιαζε ως πρόβα πλέι οφ, λεπτομέρειες ουσίας ήταν αυτές που έκριναν τον τελικό νικητή. Μια κακή άμυνα, ένα ατομικό λάθος, ένα κακό τελείωμα σ’ ότι αφορά τις πλέον καίριες – αμιγώς – αγωνιστικές λεπτομέρειες.
 
Ο Ιγκορ Τούντορ επέλεξε να πάει σε αρχικό σχήμα με σχηματισμό 4-3-3, αλλάζοντας εκ νέου σε σχέση με τις προηγούμενες αναμετρήσεις, που θύμιζε ή τουλάχιστον υπήρχε η πρόθεση να γίνεται και 4-1-4-1, με τον Τζιόλη μπροστά από την άμυνα και τον Αθανασιάδη ως πλέον προωθημένο. Χαρίσης και Τσίμιροτ ήταν τα δυο χαφ που σα στόχο είχαν να μένουν ψηλά για να δυσκολεύουν την ανάπτυξη των γηπεδούχων και τους Μακ και Ροντρίγκεζ στα πλάγια με διττό ρόλο, τις γρήγορες αντεπιθέσεις και τις βοήθειες ανασταλτικά σε Κίτσιου και Κοροβέση αντίστοιχα. Κι όλα αυτά στο ντεμπούτο του Βελλίδη κάτω από τα δοκάρια, τρεις ημέρες μετά τη συμφωνία συνεργασίας μαζί του.
 
Ο ΠΑΟΚ χρειάστηκε αρκετή ώρα για να μπορέσει να βγάλει αντίδραση στον αγωνιστικό ρόλο υιοθετώντας ανεξήγητα αρχικά έναν παθητικό ρόλο, τον οποίο κι αξιοποίησε η ΑΕΚ πιέζοντας και περιορίζοντας τον αντίπαλό της σχεδόν στο μισό γήπεδο. Η πρώτη σημαντική ευκαιρία της ανήκε με παράλληλη σέντρα από δεξιά η οποία πέρασε ανεκμετάλλευτη ωστόσο η πλέον αξιόλογη ανήκε στην ομάδα του κ. Τούντορ με τον Ροντρίγκεζ να μην μπορεί να νικήσει σε τετ α τετ τον Ανέστη, τερματοφύλακα της Ενωσης στο 18′. Αντ’ αυτού, σε μια φάση διαρκείας στο 33′, η άμυνα αδράνησε, ο Βελλίδης – όπως ομολόγησε κι ο ίδιος – αντέδρασε λανθασμένα με τελική συνέπεια ο Βάργκας να σημειώσει το γκολ που έμελλε να κρίνει και το νικητή.
 
Οι αδυναμίες του ΠΑΟΚ σ’ αυτό το διάστημα ήταν συγκεκριμένες. Πέραν των προαναφερθέντων, υπήρχε σαφές πρόβλημα στην ανάπυξη και στις δημιουργικές συνεργασίες. Κανείς δεν μπορούσε να κρατήσει μπάλα στο χώρο του κέντρου κι ότι καλύτερο προέκυψε απέναντι σε ανοργάνωτη άμυνα, σε μια κακή μέρα του Αρθο, τα οποία κι έμειναν αναξιοποίητα. Ελλειψη αυτοπεποίθησης, έλλειψη αποτελεσματικότητας, έλλειψη εσωτερικής επικοινωνίας με αποκορύφωμα τη φάση όπου ο Αθανασιάδης δεν αφήνει τον Ροντρίγκεζ να τελειώσει με τη μια φάση στην περιοχή της ΑΕΚ.
 
Η επιλογή των τριών χαφ, στέρησε από το αρχικό σχήμα τη δυνατότητα παρουσίας του Μπερμπάτοφ. Ουσιαστικά, προτιμήθηκε η οχύρωση του χώρου μπροστά από την περιοχή του Βελλίδη και ταυτόχρονα η δυνατότητα – θεωρητικά πάντα – της καλύτερης οργάνωσης, της μεγαλύτερης πληθώρας επιλογών για να προκύψει αυτή, όπως επίσης και της μεγαλύτερης πίεσης στον αντίπαλο, από τα πρώτα μέτρα. Σ’ ότι αφορά το πρώτο κομμάτι, μπορεί να μιλήσει κανείς για σχετική επιτυχία, κανείς όμως δεν μπορεί να μην έχει κατά νου και το εναλλακτικό σενάριο, το οποίο έλαβε χώρα στο δεύτερο σαρανταπεντάλεπτο.
 
Η παρουσία – δηλαδή – του Βούλγαρου επιθετικού, έστω και σε μια θέση που για πρώτη φορά στην καριέρα του κλήθηκε να πλαισιώσει. Γιατί; Επειδή κανείς δεν μπορεί να του πάρει την μπάλα εύκολα ενώ τα λάθη του στις πάσες είναι ελάχιστα έως σπάνια. Η ποιότητά του κι όλα όσα έχει καταφέρει ως τώρα στην καριέρα του, υποχρεώνουν τον εκάστοτε αντίπαλο τεχνικό να έχει πολύ περισσότερο το νου του σ’ αυτόν, κρατώντας παίκτες γύρω του. Είτε λόγω αυτού του γεγονότος, είτε συνειδητά βάσει σχεδίου, έχοντας σκοράρει στο πρώτο μέρος, η ΑΕΚ οπισθοχώρησε.
 
Ο  ΠΑΟΚ ανέβηκε μεν, όμως ουσιαστικά ξεκίνησε ν’ απειλεί με αξιώσεις από το 73′ κι ένθεν και πολύ περισσότερο στο τελευταίο πεντάλεπτο της κανονικής διάρκειας, με διαδοχικές φάσεις κι ενώ είχε μείνει με ποδοσφαιριστή λιγότερο, καθώς αποβλήθηκε με κόκκινη ο Μπερμπάτοφ όταν μετά από παρατεταμένο τράβηγμα της φανέλας του από τον Σιμόες, με το χέρι του έκανε κίνηση για ν’ απεγκλωβιστεί χτυπώντας τον αντίπαλό του. Η πρώτη του αποβολή έπειτα από δέκα τέσσερα χρόνια, στοιχείο που δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο, παρά τον εκνευρισμό που τον διέκρινε από την ώρα που πέρασε στον αγώνα.
 
Ο 34χρονος Βούλγαρος δεν αισθάνεται καλά, καθώς δεν έχει μπορέσει να δείξει αυτό για το οποίο ήρθε. Είναι μια ακόμη περίπτωση καθολικής αλλοτρίωσης ενός σημαντικότατου ποδοσφαιρικού μεγέθους. Κι επειδή τα πρόσωπα έχουν αλλάξει, αλλά οι ίδιες συνθήκες και το αποτέλεσμα που είναι η απαξίωση κι η αποκαθήλωση ενός ανθρώπου, παραμένουν τα ίδια αποδεικνύεται πως τα πρόσωπα είναι η δευτερογενής αιτία. Αυτή είναι η ουσία. Επίσης, δεν υπάρχει πλέον ένας ή δυο άνθρωποι για να έχει αυτός ή αυτοί οι δυο την ευθύνη. Υπάρχει πληθώρα προσώπων οι οποίοι έχουν αυτόν το ρόλο, τον βοηθητικό, τον ενισχυτικό, δίχως όμως να υπάρχει αντίκρυσμα.
 
Είναι μια νέα ομάδα. Από το ξεκίνημα της σεζόν ήταν γνωστό και λογικά αναμενόμενο πως θα χρειαζόταν χρόνος προκειμένου να μάθουν ο ένας τον άλλον. Από τη διοίκηση, την τεχνική ηγεσία, μέχρι τους ποδοσφαιριστές. Ομως την αδυναμία του καθενός, το κάθε λάθος η ομάδα το «πληρώνει». Οπως «πλήρωσε» το αναγκαίο διάστημα «γνωριμίας» και προσαρμογής της τεχνικής ηγεσίας και των ξένων ποδοσφαιριστών στο νέο τους περιβάλλον. Οπως «πλήρωσε» και «πληρώνει» τη σωρεία τραυματισμών, που περιορίζει τις επιλογές κι επηρεάζει τους παθόντες για τη συνέχεια και πολλά άλλα τέτοια ακόμη.
 
Στην προσπάθεια να βρεθεί ο πλέον κατάλληλος ποδοσφαιριστής για την κάθε θέση, το πλέον κατάλληλο σχήμα, έχει χαθεί χρόνος, έχει κοστίσει και στην τεχνική ηγεσία και στον κάθε ποδοσφαιριστή σ’ επίπεδο ψυχολογίας, αυτοπεποίθησης γιατί πάντα η αποτυχία ή η απόρριψη είναι αυτή που μένει περισσότερο από την όποια προσωρινή επιτυχία ή την αντίστοιχη επιβράβευση. Εύκολα μπαίνει στη συζήτηση ο όρος «επαγγελματισμός», όταν όμως η ηλικία είναι μικρή και το περιβάλλον νέο τότε ο βαθμός δυσκολίας ανεβαίνει σημαντικά.  Το αποτέλεσμα όλων αυτών είναι τέλη Ιανουαρίου και για μια ακόμη φορά σχεδόν όλοι τελούν υπό αμφισβήτηση. Σα να λείπει η πραγματική πίστη, η πραγματική διάθεση να μπει ένα τέλος σε όλο αυτό και να προχωρήσει παρακάτω. Και αυτή είναι η ουσία.
 
Λύση δεν είναι μόνον η αλλαγή προσώπων, όπως συνέβαινε ως τώρα δίχως όμως αποτέλεσμα. Λύση είναι κι η βοήθεια, η ενίσχυση – πέραν της μεταγραφικής – μέσα από τα υπάρχοντα πρόσωπα προκειμένου να διορθωθούν τα όποια κακώς κείμενα ταλαιπώρησαν και ταλαιπωρούν την ομάδα. Οταν κάτι λειτουργεί ομαλά και προγραμματισμένα τα απρόοπτα είτε εκλείπουν είτε αντιμετωπίζονται – σχετικά – εύκολα. Οι μεταγραφές στο τελευταίο δεκαημέρο του Ιανουαρίου, προδίδουν το αντίθετο, ανεξαρτήτως ευθύνης, από τον μεγαλομέτοχο – αυτόν που κράτησε και διατηρεί ζωντανή την ομάδα χωρίς κανείς να το λησμονεί ή να είναι αγνώμων επ’ αυτού – τον αθλητικό διευθυντή, μέχρι τον προπονητή ή όποιον άλλο μετέχει στη διαδικασία. Τα πρόσωπα περισσεύουν, ο χρόνος όχι. Η σειρά των αγώνων με τον πλέον υψηλό βαθμό δυσκολίας ξεκίνησε από την περασμένη Τετάρτη. Από εκεί και πέρα ο κάθε ένας ας αναλάβει τις ευθύνες του και θα κριθεί, από όλους. Από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο.
 
Ο αγώνας της προσεχούς Τετάρτης, ο πρώτος προημιτελικός με τον Πανιώνιο στη Νέα Σμύρνη (15.45), εκ των πραγμάτων έχει αναδειχθεί σε πολύ σημαντικό, όχι μόνον λόγω θεσμού που αποτελεί και βασικό στόχο αλλά κυρίως για το αποτέλεσμα, προκειμένου να επιστρέψει η ηρεμία. Δίχως τους τραυματίες Γλύκο, Κωνσταντινίδη, Λέοβατς, με αμφίβολους τους Βίτορ (σ.σ. αποχώρησε στο 77′ με την ΑΕΚ λόγω ενόχλησης εξηγώντας ουσιαστικά και τον λόγο που δεν ξεκίνησε στην Ξάνθη), Κίτσιου, αν κι οι εξετάσεις που υποβλήθηκαν το βράδυ της Δευτέρας ξεκαθάρισαν πως δεν πρόκειται για κάτι σοβαρό που θα τους κρατήσει καιρό εκτός και χωρίς τον τιμωρημένο Μπερμπάτοφ. Ανεξαρτήτως αντιπάλου, είναι και πρέπει να αντιμετωπίστεί ως μια ευκαιρία διάκρισης κι επιβεβαίωσης ικανοτήτων και διάθεσης κι όχι υπό το φόβο μιας νέας αποτυχίας. Η προσπάθεια κι η λογική της κρίνονται κατά πρώτο λόγο και κατά δεύτερο το αποτέλεσμα. Καλή συνέχεια και καλή δύναμη σε όλους .