Όταν ο Εσθονός διαιτητής Τόβερ, σφύριξε για τελευταία φορά στο «Σπύρος Λούης» ένα τέταρτο πριν από τα μεσάνυχτα της 11ης Ιουνίου, πίστεψα πως τα χειρότερα τα είχα δει εντός των τεσσάρων γραμμών του άδειου γηπέδου. Το επόμενο 90λεπτο, εκείνο εκτός γηπέδου, με διέψευσε. Τα λόγια μας πλήγωσαν περισσότερο από τις πράξεις…
Ένας αρχηγός να κάνει την αυτοκριτική του αλλά και να θέτει προ των ευθυνών του τον εκλέκτορα. Ένας προπονητής να του απαντάει με σκληρό τρόπο στη συνέντευξη Τύπου. Ένας τεχνικός διευθυντής να επιρρίπτει το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης στους ποδοσφαιριστές. Κι ένας αναπληρωτής πρόεδρος της Ελληνικής Ομοσπονδίας να ζητεί την παραίτηση του προπονητή μέσω Facebook!
Παγκοσμίως έχουν γίνει και χειρότερα –π.χ. οι παίκτες της Γαλλίας είχαν κάνει…απεργία εν μέσω Μουντιάλ 2010 για να αποχωρήσει ο Ντομενέκ- αλλά αυτό ουδόλως μας παρηγορεί. Τα αποδυτήρια είναι «χαλασμένα» κι αυτή είναι η ουσία. Η ρήξη είναι οριστική, άρα η επόμενη ημέρα απαιτεί αποφάσεις. Ο «εμφύλιος» είναι αναπόφευκτος.
Στο δε χορτάρι θλίψη. Στο πρώτο τρίλεπτο Καραπετιάν και Μχιταριάν βολτάρουν στην περιοχή του Βλαχοδήμου. Δείγμα της έλλειψης συγκέντρωσης και του πανικού. Η αμυντική γραμμή, αρκετά ψηλά, με απόσταση μεταξύ των στόπερ και των μπακ, εύκολη στο διάβασμα για τον αντίπαλο. Όπως σωστά είπε κι ο Κούτρης, δεχθήκαμε τρία αυτογκόλ. Για πολλοστή φορά, προσθέτω.
Σε τρία επίσημα ματς κι ένα φιλικό, η Ελλάδα έχει συνολικό παθητικό 10 γκολ από Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Τουρκία, Ιταλία, Αρμενία, εκ των οποίων τα 9 στα πρώτα 33 λεπτά. Από τη Ζένιτσα μέχρι την Αθήνα, ο Έλληνας προπονητής χρησιμοποίησε 23 ποδοσφαιριστές, ενίοτε και κατ’ ανάγκην, εξαιτίας τραυματισμών. Εντούτοις το συμπέρασμα εξάγεται πολύ εύκολα: αναζητείται ταυτότητα κι ομοιογένεια. Αυτοί είναι οι πυλώνες μιας ομάδας και δη μιας εθνικής, που δεν έχει την καθημερινότητα ενός συλλόγου.
Η δικαιολογία ενός πρωταθλήματος που ολοκληρώθηκε στις 5 Μαΐου δεν ευσταθεί εξ ολοκλήρου. Ο «αεράτος» Φορτούνης -όαση με τους Αρμένιους- δεν αγωνιζόταν στη Super League; Το ευχολόγιο «ας περάσει το καλοκαιράκι κι ίσως το φθινόπωρο με τη Φιλανδία δούμε κάτι διαφορετικό» λογίζεται ως αστειότητα. Η εικόνα κόντρα στην παρέα του Μχιταριάν και του Γκαζαριάν, δεν αφήνει περιθώρια για…αν.
Πριν από αρκετά χρόνια, δημοσιογράφοι είχαν ρωτήσει τον Τζοβάνι Τραπατόνι για το τι πρέπει να κάνει ένας προπονητής, όταν βλέπει πως δεν έχει μαζί του το σύνολο των αποδυτηρίων. «Παιδιά μην κάνετε χαζές ερωτήσεις. Δεν είναι δυνατόν να φύγουν οι 23. Θα φύγει ο ένας».