Ο Πανιώνιος νίκησε… Σε προηγούμενα πρωταθλήματα θα αποτελούσε είδηση. Πλέον, είναι συνήθεια. Μια Κυριακάτικη (και ενίοτε Δευτεριάτικη ή Σαββατιάτικη) “κυανέρυθρη” συνήθεια. Γιατί οι νίκες στη Νέα Σμύρνη, τώρα, είναι συνήθεια.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ είδηση. Και για μένα, προσωπικά, μια νέα εμπειρία, αφού μέχρι και το περασμένο καλοκαίρι είχα συνηθίσει να γράφω για “ανάσες”, “βήμα παραμονής”, “πολύτιμο τρίποντο” και διάφορα παρεμφερή. Η φετινή ξέφρενη πορεία του “Ιστορικού”, όμως, μ’ έβγαλε και εμένα από τα στερεότυπα.
Αυτός ο Πανιώνιος αποδεικνύει κάθε αγωνιστική πως δεν έχει ταβάνι. Και κάθε αγωνιστική κάνει το έργο του και πιο εύκολο. Ανεξαρτήτου αντιπάλου.
Απαλλαγμένοι από άγχος οι “κυανέρυθροι” λυγίσουν την αντίσταση όποιου αντιπάλου βρεθεί στο δρόμο τους. “Είπαμε βρε Μαρίνο έχεις κάνει καλή ομάδα, αλλά κάνε και ένα στοπ” η χαρακτηριστική ατάκα (που συνοδεύτηκε από μια ζεστή αγκαλιά) του (κυρ Γιάννη) Ματζουράκη προς τον Ουζουνίδη, όταν ο τελευταίος αναζήτησε τον “δάσκαλό” του στη “σκοτεινή” μεικτή ζώνη της Νέας Σμύρνης.
Ο Πανιώνιος δεν έχει στοπ. Το “κυανέρυθρο τρένο” δεν σταματάει πουθενά, φέτος, κυρίες και κύριοι. Είναι ασταμάτητο. Και φαβορί για την κατάληψη της 5ης θέσης της Σούπερ Λιγκ, να ισοβαθμούν μάλιστα με τον ΠΑΟΚ μετά από 21 αγωνιστικές. Ποιος να το περίμενε, πως μετά από 21 αγωνιστικές ο Πανιώνιος θα μοιραζόταν την 4η θέση με τον “δικέφαλο του βορρά”. Μιας ομάδας που πριν λίγες μέρες “έσκασε” 500.000 ευρώ για να πάρει τον… άγνωστο Δημήτρη Χατζηϊσάια και που το μπάτζετ του “Ιστορικού” είναι το 1/10 από το δικό της.
Ο κόσμος του Πανιωνίου ονειρεύεται Ευρώπη. Ζει το δικό του όνειρο και καλά κάνει. Είχε ξεχάσει πως είναι αυτές οι βραδιές, όπως αυτό της Δευτέρας. Να βλέπει τον Πανιώνιο να φιγουράρει στην 4η θέση της βαθμολογίας, με εννέα στροφές να απομένουν για το τέλος του πρωταθλήματος.
Στα αγωνιστικά, είναι προφανές πως η αποβολή του Ρουσκουσέδα απλοποίησε το έργο του Πανιωνίου, όπως και η δικαίωση του Ουζουνίδη με την αλλαγή συστήματος και την είσοδο του Καρίμ Ανσαριφάρντ, ο οποίος με κλασική ενέργεια επιθετικού, άνοιξε το δρόμο για την επικράτηση των “κυανέρυθρων”. Ενδεχομένως με 11 εναντίον 11 να μιλούσαμε για άλλο ματς, αλλά η ιστορία γράφτηκε και έχει “κυανέρυθρο” χρώμα σ’ αυτό το ματς.
Μετά το 2-0 έβλεπα στον πάγκο χαμόγελα και “αεροπλανάκια”, πανηγυρίζοντας αυτή τη νίκη. Ο ένας αγκάλιαζε τον άλλον. Το ίδιο και μέσα στα αποδυτήρια. ΧΑΜΟΣ! Πέρυσι τέτοια εποχή αυτό που έβλεπα είναι να κάνουν τον Σταυρό τους για την επίτευξη της νίκης και να ξεφυσάνε, σκεπτόμενοι αμέσως το επόμενο ματς και πως θα το κερδίσουν για να σώσουν την κατηγορία.
Φέτος, η κατηγορία σώθηκε νωρίς και η… Ευρώπη κλείνει το μάτι στον Πανιώνιο μετά από χρόνια. Οι φίλοι του Πανιωνίου είναι στα ουράνια, περιμένοντας να πανηγυρίσουν την επόμενη νίκη ή πρόκριση στα ημιτελικά του Κυπέλλου Ελλάδας. Μέχρι τότε… Αλαμπαλιμπαλό, όπως φωνάζουν οι “πάνθηρες”.
ΥΓ: Για πρώτη φορά μετά από χρόνια βλέπω διοίκηση Πανιωνίου πριν καν τελειώσει το πρωτάθλημα να προετοιμάζει την επόμενη σεζόν. Όπως κάνουν τα μεγάλα κλαμπ. Να θέλει να ανανεώσει τη συνεργασία με τον προπονητή, τον Μαρίνο Ουζουνίδη, τον πρωτεργάτη αυτής της ξέφρενης πορείας. Και το καλύτερο θα είναι αυτές οι συζητήσεις να ολοκληρωθούν το συντομότερο. Δεν συμφωνώ με την άποψη του Ουζουνίδη πως είναι νωρίς για συζητήσεις ανανέωσης. Ο Ζαμάνης τον θέλει στον Πανιώνιο και τη νέα σεζόν. Μένει να αποδειχθεί ότι θέλει και ο Ουζουνίδης το ίδιο.
ΥΓ 2: Θα είναι μεγάλη απογοήτευση για τον κόσμο του Πανιωνίου, αλλά και τους παίκτες της ομάδας να μην εξασφαλίσει η ομάδα άδεια για την Ευρώπη. Μακάρι να τα καταφέρει, όμως επειδή η εξυγίανση προέχει για τον Πανιώνιο, τουλάχιστον, ας εξασφαλίσει άδεια για το ελληνικό πρωτάθλημα και να άρει ταυτόχρονα τον περιορισμό στις μεταγραφικές κινήσεις. Αυτός είναι πολύ πιο ρεαλιστικός (και εφικτός) στόχος.