Το γρήγορο γκολ του Εβαντζελίστα αποπροσανατόλισε τους παίκτες του Ατρόμητου με αποτέλεσμα το σχέδιο του Δέλλα για το παιχνίδι στην Λεωφόρο να “χαλάσει” εν τη γενέσει του. Το μυαλό των κυανόλευκων θόλωσε και χρειάστηκε εύλογο χρονικό διάστημα για να επανέλθει.
Μετά το εικοσάλεπτο ο Ατρόμητος άρχισε να συνέρχεται αλλά δεν ήταν παρά μέχρι την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου που άρχισε να πιάνει την απόδοση που ήθελε ο προπονητής του. Περισσότερη κατοχή μπάλας και προσέγγιση της περιοχής με ορθολογικό τρόπο είδαμε αρκετές φορές από το 45′ ως το 70′, σε συνδυασμό με τις δυο καλές στιγμές από Ματέι και Γροντή στο πρώτο μέρος. Αυτό ήταν και το διάστημα που θα μπορούσε να έχει έρθει η ισοφάριση.
Αλλά όπως ακριβώς και στο Καραϊσκάκη (όπου η επιθετική λειτουργία ήταν καλύτερη από της Λεωφόρου) ήρθε το 2-0 σε μια αντεπίθεση των πράσινων που “πάγωσε” την όποια προσπάθεια για διεκδίκηση θετικού αποτελέσματος. Σε αυτό το διάστημα είδαμε ό,τι βλέπουμε όλη τη σεζόν από τους Περιστεριώτες. Ή μάλλον δεν είδαμε. Δεν είδαμε μια τελική πάσα, μία σέντρα που θα δημιουργούσε προϋποθέσεις για γκολ. Κι αν προέκυψαν κάποιες, χάθηκαν λόγω έλλειψης αποφασιστικότητας.
Η φετινή “ανανέωση” βρίσκεται σε μια διαρκή εξέλιξη. Συνεχείς αλλαγές στο ρόστερ από την αρχή της σεζόν, που μπορεί και να αποτελούν μια προετοιμασία διαρκείας ενόψει της επόμενης, με σκοπό ο Ατρόμητος να επανέλθει στις υψηλές πτήσεις. Σαφώς και θα χρειαστούν κάποιες διορθωτικές κινήσεις ώστε να θεωρηθεί η φετινή χρονιά μια κακή παρένθεση στα όσα έχει πετύχει η ομάδα τα τελευταία χρόνια.
Το συμπέρασμα πάντως δεν μπορεί να είναι άλλο από το ότι ο Ατρόμητος έχει καθιερωθεί για τα καλά στις συνειδήσεις των Ελλήνων ποδοσφαιρόφιλων ως μια από τις καλύτερες ομάδες της Super League. Γι΄αυτό άλλωστε και προξενεί εντύπωση η φετινή πορεία του.