Χρειαζόταν μια αντίδραση από τους παίκτες του Παναθηναϊκού μετά την ήττα στο ντέρμπι “αιωνίων” και η άνετη νίκη επί του Ηρακλή μοιάζει σαν ένα αγωνιστικό ξέσπαμα από τον Στραματσόνι και τους ποδοσφαιριστές του.
Δεν είναι μονάχα τα τέσσερα γκολ, το καλό ποδόσφαιρο και η πληθώρα χαμένων ευκαιριών που αφήνουν μια …χαραμάδα αισιοδοξίας για το μέλλον του Τριφυλλιού, αλλά κυρίως η διάρκεια που υπήρχε στο παιχνίδι των Πράσινων. Τούτη τη φορά ο Παναθηναϊκός δεν αρκέστηκε σε ένα καλό ημίχρονο, αλλά διατήρησε τον ίδιο υψηλό ρυθμό απόδοσης από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό, φτάνοντας …χαλαρά στην κατάκτηση των τριών βαθμών.
Δεν χωρά αμφιβολία ότι ο μεγάλος πρωταγωνιστής του Τριφυλλιού ήταν – και πάλι – ο Ροντρίγκο Μολέντο. Ο Βραζιλιάνος στόπερ δεν έκλεψε τις εντυπώσεις μόνο για την καλή δουλειά που έκανε στο μαρκάρισμα του Βέλλιου, αλλά και για την τεράστια συνεισφορά του στο επιθετικό κομμάτι. Δεν είναι και λίγο πράγμα ένας αμυντικός να σκοράρει δύο γκολ σε ένα παιχνίδι και ο Στραματσόνι θα πρέπει να νιώθει απόλυτα δικαιωμένος για την προ μηνών – και γεμάτη ρίσκα – επιλογή του.
Όμως θεωρώ ότι εξίσου σημαντική είναι και η …απελευθέρωση του Μάρκους Μπεργκ. Ο Σουηδός επιθετικός έμοιαζε “εγκλωβισμένος” στο διάστημα που αγωνιζόταν μόνος του στην γραμμή κρούσης και είναι …άλλος παίκτης από τη στιγμή που έχει στο πλάι του τον Σεμπάστιαν Λέτο. Μπορεί πλέον να κινηθεί με άνεση σε μεγαλύτερο χώρο, δεν αναγκάζεται να παλεύει μονάχος με τα …θηρία και νιώθει ότι έχει δίπλα του ένα ποιοτικό στήριγμα. Αναφορικά με τον Λέτο, είναι εντυπωσιακή η επιρροή που ήδη έχει στο παιχνίδι της ομάδας του, ιδιαίτερα αν αναλογιστεί κάποιος το χαμηλό βαθμό ετοιμότητας του Αργεντινού επιθετικού.
Καλό ματς έκαναν και οι δύο …Λουκάδες του Τριφυλλιού. Ο Βιγιαφάνιες είχε μπόλικη όρεξη και πήρε αρκετές πρωτοβουλίες, αν και έκανε …μπαμ ότι αισθάνεται πιο άνετα στον άξονα, ενώ ο Εβανζελίστα ανταποκρίθηκε με επιτυχία στο ρόλο του και δικαίως κέρδισε το χειροκρότημα των φίλων του Παναθηναϊκού.