Τόσα χρόνια που καλύπτουμε το ρεπορτάζ του Ολυμπιακού, πυκνά – συχνά μας απασχολούν αυτές οι ξεχωριστές περιπτώσεις των γκολκίπερ του. Σα να έχουν βγει όλοι από το ίδιο καλούπι και πάντα, μα πάντα εκτός από ικανότητες, διαθέτουν ακριβώς τον ίδιο εξαιρετικό χαρακτήρα. Πιθανότατα να βάζει το «χεράκι» του ο μέντορας τους, αυτός ο σπουδαίος γυμναστής τερματοφυλάκων που διαθέτει εδώ και πολλά χρόνια η ομάδα του Πειραιά.
Αναφερόμαστε στην περίπτωση του Αλέκου Ράντου, για τον οποίο μιλάνε διακρώς με τα καλύτερα λόγια όλοι όσοι βρίσκονται υπό τις οδηγίες του. Στην προκειμένη περίπτωση, το εγκώμιό του έχουν πλέξει κατά καιρούς ο Ρομπέρτο, ο Καπίνο και τώρα ο Χουτεσιώτης. Ο τρίτος γκολκίπερ των «Πειραιωτών» που αντικατέστησε τον Καπίνο στο τελευταίο δεκάλεπτο του αγώνα με τον Πανθρακικό.
Ήταν μία επιβράβευσή του από τον Πορτογάλο τεχνικό για την εργατικότητά του, αλλά και το ήθος που διαθέτει. Όταν τον πλησίασε ο Καπίνο για να του παραχωρήσει τη θέση του έχοντας ο ίδιος ως «παράσημο» από το ματς με την ομάδα της Κομοτηνής μία πολύ δύσκολη επέμβαση στο δεύτερο μέρος, τον αγκάλιασε με ένα πλατύ χαμόγελο. Την ίδια ώρα οι συμπαίκτες τους που ήταν στο γήπεδο, τους χειροκροτούσαν.
Συγνώμη, αλλά αυτή δεν ήταν μία απλή αλλαγή. Ήταν μία στιγμή για σεμινάριο, με θέμα τις σχέσεις που πρέπει να έχουν μεταξύ τους οι παίκτες μίας ομάδας οι οποίοι διεκδικούν την ίδια θέση. Σκεφθείτε τους Ρομπέρτο, Καπίνο και Χουτεσιώτη, οι οποίοι “παλεύουν” καθημερινά για τη μοναδική θέση κάτω από την εστία. Όμως, η συναδελφική αλληλεγγύη τους και οι δεσμοί που αναπτύσσουν δουλεύοντας ως ξεχωριστή ομάδα μέσα στην ομάδα του Ολυμπιακού υπό τις οδηγίες του Ράντου, είναι πραγματικά παράδειγμα προς μίμηση. Και οδηγός για το πώς πρέπει να πορευόμαστε γενικότερα στη ζωή μας.