Ο επίλογος της περσινής σεζόν για τον ΠΑΟΚ ήταν τέτοιος που από μόνος του έμοιαζε να επιβάλλει σαρωτικές αλλαγές σε όλο το αγωνιστικό τμήμα.
Μια εντύπωση περισσότερη επιβεβλημένη από ποτέ στο πρόσφατο παρελθόν της ομάδας, καθώς όλα όσα είχαν συμβεί στο διάστημα αυτό, μέσα από τις επιλογές διαφόρων προσώπων δεν είχαν αποφέρει τα προσδωκόμενα για τον «Δικέφαλο». Η αρχή έγινε με τον Φρανκ Αρνεσεν στο ρόλο του αθλητικού διευθυντή. Ενός ανθρώπου με σημαντικό βιογραφικό στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, που κλήθηκε ν᾽ ανταποκριθεί στις ιδιαιτερότητες της ελληνικής ποδοσφαιρικής πραγματικότητας.
Η Νο2 καίρια θέση είχε να κάνει μ᾽ αυτήν του επικεφαλής της τεχνικής ηγεσίας. Αυτή άλλωστε θα ήταν κι η πρώτη κίνηση του Δανού, που θα φανέρωνε και τα πρώτα δείγματα της φιλοσοφίας του, θα λειτουργούσε ως πρώτο σημάδι προς αποκρυπτογράφηση για το τί θέλει και τί εντολές πήρε από την ιδιοκτησία να κάνει ερχόμενος στη Θεσσαλονίκη. Στο άκουσμα της πρόσληψης ενός νέου και σχετικά άπειρου τεχνικού, όπως ο Ιγκορ Τούντορ, η απήχηση στον κόσμο εμπεριείχε μπόλικη επιφυλακτικότητα.Τί πιο λογικό για οιονδήποτε έχοντας …. καεί στο χυλό να φυσάει και το … γιαούρτι.
Ο νέος αθλητικός διευθυντής, παραθέτοντας δημόσια μέρος των σκέψεών του που τον οδήγησαν σ᾽ αυτήν την επιλογή, επισήμανε την παράμετρο της ιδιοσυγκρασίας που διέπει τον Κροάτη ως Βαλκάνιο. Προσπάθησε δηλαδή να βρει έναν άνθρωπο, που ενώ δεν ανήκε σ᾽ αυτήν την κοινωνία, να έχει αρκετά, κοινά στοιχεία με τους ανθρώπους της, ενισχυμένα από τις φιλοδοξίες του και τους προσωπικούς του στόχους. Πέρα από τις πληροφορίες που συγκέντρωσε για την τελική του επιλογή, είχε και το σημαντικό δείγμα της ποδοσφαιρικής του καριέρας. Κι όπως συμβαίνει σ᾽ αυτές τις περιπτώσεις, ένας τεχνικός που έχει προϋπάρξει και ως ποδοσφαιριστής πάντα κουβαλάει στοιχεία της ποδοσφαιρικής του προσωπικότητας από το ένα μετερίζι στο άλλο.
Δυνατός, σκληροτράχηλος, δυναμικός κι αποφασιστικός με καταλυτικό σημείο την εννιαετή παρουσία του στο ιταλικό πρωτάθλημα, οκτώ από τα οποία με τη Γιουβέντους. Ακρως λογικοί κι οι ισχυροί δεσμοί που δημιούργησε με τους ανθρώπους των «μπιανκονέρο», κυρώς με πρόσωπα που υπήρξε συμπαίκτης. Ενας εξ αυτών κι ο Αντόνιο Κόντε. Ο κατά εννιά χρόνια πρεσβύτερός του, με προπονητική θητεία που ξεκίνησε από σχετικά νεαρή ηλικία, στα 36 του έτη με διαρκή πρόοδο που πέρα από τις επιτυχίες και τους τίτλους στην τριετή θητεία του στους πάγκους της Γιούβε τον έφερε σε χρόνο ρεκόρ στην τεχνική ηγεσία της Εθνικής Ιταλίας.
Είναι κάτι περισσότερο από σαφές πως η επίδρασή του πάνω στον τεχνικό του ΠΑΟΚ ήταν σημαντική. Εξ αρχής έδειξε τον χαρακτήρα του και τις διαθέσεις του προτάσσοντας τη σοβαρότητα, την πειθαρχία, την ισονομία και την αποφασιστικότητα για την επιτυχία. Κι από τη στιγμή που είχε στο πλευρό του την ιδιοκτησία αλλά και τον ισχυρότατο κι ικανότατο αθλητικό διευθυντή, επικεντρώθηκε απερίσπαστος στο αγωνιστικό κομμάτι. Οι αντιξοότητες που έχει αντιμετωπίσει ως τώρα ήταν πολλές και σημαντικές. Μια ομάδα κουρασμένη σωματικά, σχεδόν διαλυμένη ψυχολογικά από την περσινή σεζόν, με τις ατυχίες των τραυματισμών, την ιδιαιτερότητα του Λούκας, την οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα που δυσχαίρενε την υλοποίηση ενός διαφορετικού μεταγραφικού σχεδιασμού και γενικότερα κάθε άλλο παρά μια φυσιολογική κατάσταση.
Προχώρησε σε αλλαγή αγωνιστικού στιλ και με ότι διέθετε στο έμψυχο δυναμικό της ομάδας, με ποδοσφαιριστές που δεν ήταν σίγουροι για το μέλλον τους σ᾽ αυτήν, με αρκετούς νεαρούς σε ηλικία δούλεψε σκληρά και προχώρησε. Το μέγεθος της δυσκολίας των ομάδων που προσπέρασε στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις δεν ήταν μεγάλο, αλλά πρέπει να γίνει κατανοητό πως ο γενικότερος βαθμός δυσκολίας καθορίζεται κι από την κατάσταση που βρίσκεται η κάθε ομάδα, στην προκειμένη ο ΠΑΟΚ. Εχασε από τη Λοκομοτίβα στο Ζάγκρεμπ, τη διέλυσε στην Τούμπα. Νίκησε με ποδοσφαιριστή λιγότερο για έναν – σχεδόν – ολόκληρο αγώνα τη Σπαρτάκ Τρνάβα στη Θεσσαλονίκη και πήρε την πρόκριση στη Σλοβακία και πάλι με αποβολή στο δεύτερο ημίχρονο.
Το εμπόδιο της Μπρόντμπι έμοιαζε πιο δύσκολο από όλα. Και πάλι όμως το αποτέλεσμα ήταν αυτό που δικαίωσε όλους απόλυτα για τη δουλειά που γίνεται ως τώρα. Χωρίς καθαρόαιμο επιθετικό, με δοκάρι και χαμένο πέναλτι, ο «Δικέφαλος» έδωσε την πιο πειστική του – ως τώρα – αγωνιστική παράσταση αποζημιώνοντας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τους περισσότερους από είκοσι χιλιάδες φιλάθλους του που βρέθηκαν στο γήπεδο της Τούμπας, υποχρεώνοντάς τους να τον χειροκροτήσουν ως απόρροια της ικανοποίησης και για το θέαμα και για την αποτελεσματικότητα, μα κυρίως για την ελπίδα με την οποία τον τροφοδότησε για κάτι καλύτερο στη συνέχεια.
Ηταν η καλύτερη απάντηση στο διαχρονικό ερώτημα του κάθε φιλάθλου που τον ταλαιπωρεί τέτοια εποχή: «Τί θα κάνει η ομάδα φέτος», περιμένοντας από τον κάθε έναν που έχει μια σχέση παραπάνω με την ομάδα να του απαντήσει. Κανείς δεν ξέρει …. ειδάλλως θα ήταν μάγος. Μέσα από την καθημερινότητα, αγώνα με τον αγώνα, την αντιμετώπιση των αντιξοοτήτων που δημιουργούνται προκύπτει πιο ξεκάθαρη εικόνα για το πως και προς τα που πορεύεται η κάθε ομάδα. Μια θεωρία που επιβεβαιώνεται μέσα από τα λόγια και των ίδιων των πρωταγωνιστών, αποφεύγοντας τα μεγάλα λόγια στην οριοθέτηση στόχων για τη φετινή σεζόν, επιλέγοντας τη σύνεση και την ταπεινότητα.
Ξεκίνησε μια σεζόν στην οποία φαίνεται να βρίσκεται σ᾽ εξέλιξη η πλέον μεθοδική δουλειά των τελευταίων ετών, με πρόγραμμα, σχεδιασμό, οργάνωση, αρχή και τέλος, δίχως αυτό ν᾽ αποτελεί μομφή για το παρελθόν. Το παρόν και το μέλλον έχουν μεγαλύτερη σημασία. Σύμφωνα με τα υπάρχοντα δεδομένα απομένει μια θέση για την ολοκλήρωση του ρόστερ κι αυτή είναι του επιθετικού. Ο κ. Αρνεσεν, κατά την προσφιλή του τακτική, έχει ξεχωρίσει τις κορυφαίες περιπτώσεις και περιμένει τα δεδομένα να έρθουν στα όρια που από κοινού με την ιδιοκτησία έχουν θέσει. Χωρίς πίεση, χωρίς βιασύνες, χωρίς σπασμωδικές αντιδράσεις.
Πλέον η τεχνική ηγεσία έχει το έργο να μπολιάσει τα νέα αποκτήματα με το υπόλοιπο σύνολο και να προβεί σε μια χριστή διαχείριση του υπάρχοντος υλικού προκειμένου με ισορροπία δυνάμεων να μπορεί ν᾽ αντιμετωπίσει και ν᾽ ανταποκριθεί τις υποχρεώσεις της εντός κι εκτός συνόρων. Απομένει ο δεύτερος αγώνας στη Δανία για την εξασφάλιση του πρώτου φετινού στόχου, που είναι η συμμετοχή στους ομίλους, αλλά μέχρι την επόμενη Πέμπτη, μεσολαβεί η πρεμιέρα του πρωταθλήματος με τον εντός έδρας αγώνα της Κυριακής με αντίπαλο την Ξάνθη. Η νοοτροπία δεν αλλάζει, η φιλοσοφία είναι η ίδια και το νέο στοιχείο θα έχει να κάνει μόνον με τα πρόσωπα. Οι νέοι περιμένουν να δώσουν τα δικά τους πρώτα δείγματα γράφης. Καλή σεζόν σε όλους, με υγεία, ψυχική και σωματική και μπόλικες δυνάμεις ….