Ο Κωστής Μπότσαρης γράφει στο προσωπικό του blog για τη νίκη 2-0 του ΠΑΟΚ επί του Λεβαδειακού στο γήπεδο της Τούμπας και την εικόνα που παρουσίασε η ομάδα του Βλάνταν Ίβιτς στη συγκεκριμένη αναμέτρηση.

Χρειάστηκαν ογδόντα ολόκληρα λεπτά για να μπορέσει ο ΠΑΟΚ στην άδεια – ελέω τιμωρίας – Τούμπα να μετουσιώσει την αδιαμφισβήτητη ανωτερότητά του σε ουσία και να μπορέσει να παραβιάσει την εστία του Λεβαδειακού, ανοίγοντας τον δρόμο για την τελική επικράτηση 2-0 (80′ Λέοβατς, 89′ Μακ). Παιχνίδι κατοχής και διαρκούς προσπάθειας απέναντι σε πολυπρόσωπη άμυνα και σε μια ομάδα απελευθερωμένη από άγχος και πίεση, με υπηρεσιακό τεχνικό στον πάγκο της, που είχε ως κύρια προτεραιότητα να διαφυλάξει τα μετόπισθεν και να πιέσει ψηλά, να κλέψει μπάλες για να «χτυπήσει» στις αντεπιθέσεις, σ’ έναν … «δρόμο» που βάδισε μ’ επιτυχία και την προηγούμενη εβδομάδα ο Πανιώνιος απέναντι στον «Δικέφαλο».
 
Ο Βλάνταν Ιβιτς κι οι ποδοσφαιριστές του γνώριζαν πολύ καλά πως η νίκη ήταν … μονόδρομος καθώς με όλα όσα έχουν συμβεί κι εν αναμονή της απόφασης της έφεσης που άσκησε μεσοβδόμαδα ο ΠΑΟΚ για την αφαίρεση πέντε βαθμών, η υπόθεση πρόκρισης στα πλέι οφ δεν ήταν και τόσο απλή. Αγώνας δίχως «γνήσιο» επιθετικό ποδοσφαιριστή, με τον Μακ να επιστρέφει έπειτα από απουσία τεσσάρων αγωνιστικών και τον Ροντρίγκεζ να συνεχίζει την αναζήτηση του καλού του εαυτού, σε μια εν γένει σεζόν που τα γκολ από τις υπόλοιπες θέσεις, μέσων και αμυντικών δεν αποτελούν συχνό φαινόμενο.
 
Οπως συμβαίνει σ’ αυτές τις περιπτώσεις το ζητούμενο σε κάθε περίπτωση για τον ΠΑΟΚ είναι το γρήγορο γκολ προκειμένου να μην επιτρέπει τη συνοχή και την πεποίθηση στην αντίπαλη ομάδα και στον τρόπο που αμύνεται. Κάθε φάση, κάθε λεπτό που περνά λειτουργεί υπέρ των φιλοξενούμενων και το ίδιο συνέβη και χτες, από τη στιγμή που δεν υπήρξε η ατομική προσπάθεια στη δημιουργία ή η τέλεια συνεργασία για να «ξεκλειδώσει» την άμυνα των Βοιωτών. Το γκολ αυτό δεν ήρθε, παρά την πίεση που προσπάθησαν οι γηπεδούχοι  να ασκήσουν εξ αρχής. Μια ευκαιρία στο πρώτο ημίχρονο για τον Λεβαδειακό με μακρινό σουτ του Μαχαίρα, μια καλή στιγμή με τον Ροντρίγκεζ και την κεφαλιά του στο 33΄ να σταματά ο Μουλόπουλος πάνω στη γραμμή της εστίας του Μοσχονά, όπως επίσης και δυο μακρινά σουτ του Χαρίση που κατέληξαν το ένα κόρνερ και το άλλο άουτ, με την ίδια κατάληξη να έχει και μια κεφαλιά του Πέλκα στο 44′.
 
Το 4-2-3-1 με τον Τζιόλη μπροστά από την άμυνα και τους Χαρίση – Κάτσε να εναλλάσονται στην κορυφή αυτού του … ασύμμετρου τριγώνου δεν κατάφερε να δώσει κάτι περισσότερο και πιο ουσιαστικό από το μοίρασμα της μπάλας στις πλευρές και την καλή κυκλοφορία της μπάλας. Παράλληλα όμως δεν μπόρεσε να βγάλει την κάθετη μπαλιά στις προωθήσεις των ακραίων χαφ που εναλλάσονταν στις πλευρές, είτε στον Μακ που έκανε διαρκώς κινήσεις βγαίνοντας κι εκτός περιοχής.
 
Αντιθέτως λειτούργησε αποτελεσματικά ανασταλτικά, μέσα από τα αποτελεσματικά μαρκαρίσματα των κεντρικών αμυντικών και τις βοήθειες – τρεξίματα που έδωσαν οι Χαρίσης, Κάτσε, Λέοβατς. Το πρόβλημα όμως παρέμενε το γκολ. Τελικές μπορεί να υπήρχαν, γκολ όμως δεν έμπαινε με συνέπεια το άγχος να πολλαπλασιάζεται με την πάροδο της ώρας. Στο 57′ ο Κάτσε εκτελεί φάουλ, ο Μακ πιάνει το σουτ πάνω στην κίνηση αλλά όχι όπως θα ήθελε με συνέπεια η μπάλα να καταλήξει άουτ. Δυο λεπτά μετά, σε κόρνερ ο Τζαβέλλας πιάνει την πρώτη γυριστή κεφαλιά η μπάλα περνάει παράλληλα από το αντίπαλο τέρμα αλλά δεν την προλαβαίνουν ούτε ο Βίτορ, ούτε ο Ροντρίγκεζ.
 
Στο 60′ ο Κοροβέσης αντικατέστησε τον Πέλκα, ο σχηματισμός έγινε ο γνωστός 4-3-3 ή 4-1-4-1 αφού πλέον Χαρίσης και Κάτσε προωθήθηκαν στην ίδια ευθεία αφήνοντας μόνον τον Τζιόλη πίσω κι έχοντας ταυτόχρονα στα άκρα τους Ροντρίγκεζ και Κοροβέση δεξιά κι αριστερά αντίστοιχα. Η λύτρωση ήρθε στο 80′ με τον Κάτσε να σηκώνει την μπάλα και τον Λέοβατς να πετυχαίνει ένα πανέμορφο και συνάμα πολύ δύσκολο γκολ, εκτελώντας εν κινήσει υπό δύσκολη γωνία. Στο 86′ ήταν η σειρά του Ροντρίγκεζ να απειλήσει με όμορφη ατομική προσπάθεια και τον Μοσχονά να του λέει «όχι» στο δυνατό σουτ που δοκίμασε από κοντινή απόσταση ο βραχύσωμος ακραίος μεσοεπιθετικός του «Δικεφάλου». Και στο 89′ ο Μακ με αρωγό την τύχη, αφού η απομάκρυνση του Τριποτσέρη έστειλε την μπάλα πάνω του εντός περιοχής κι εκείνος δε χαρίστηκε με δυνατό σουτ για το τελικό σκορ.
 
Μια νίκη, που σε συνάρτηση και με τα υπόλοιπα αποτελέσματα διασφαλίζει σε πολύ μεγάλο ποσοστό την παρουσία της ομάδας στην επόμενη φάση της σεζόν. Εκεί – πλην συγκλονιστικότατου – απροόπτου θα τον περιμένουν τα πλέι οφ κι η πρόκληση του τελευταίου στόχου της σεζόν, που είναι η κατάκτηση της πρώτης θέσης που δίνει το εισιτήρια για τα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ της επόμενης περιόδου. Για να τα καταφέρει όμως θα πρέπει ν’ αλλάξει πολλά πράγματα ως τότε. Αναμένεται η επιστροφή των Ζάιρο, Μυστακίδη, Μπερμπάτοφ, ενώ θα έχει εκτίσει την ποινή του κι ο Αθανασιάδης. Προσοχή για τα πλέι οφ είναι η αναφορά, όχι για τον αγώνα της τελευταίας αγωνιστικής της κανονικής περιόδου, όπου ο ΠΑΟΚ θα δοκιμαστεί στα Χανιά απέναντι στον Πλατανιά.
 
Ηταν μια μέρα μηνυμάτων γενικώς … Ημέρα μνήμης, καθώς πριν από ενενήντα χρόνια είχε κατατεθεί η αίτηση αναγνώρισης του συλλόγου στο Πρωτοδικείο, ενώ είκοσι πέντε χρόνια πριν, δυο οπαδοί του ΠΑΟΚ έχασαν τις ζωές τους με αποτρόπαιο τρόπο πέφτοντας θύματα δολοφονικής επίθεσης ενώ επέστρεφαν οδικώς από την Αθήνα έπειτα από τον χαμένο τελικό του Κυπέλλου στο μπάσκετ από τον Πανιώνιο τότε. Ο λόγος για τους Ευθύμη Λιάκα, Κώστα Ντόλια, δίχως να έχουν βρεθεί ποτέ οι δράστες. Δυο – ακόμη – άνθρωποι που «πλήρωσαν» την αγάπη τους με τις ίδιες τους τις ζωές.
 
Σε μια εποχή γενικότερης ανευθυνότητας και μικροψυχίας, η ανταπόκριση όλων στο κάλεσμα του Α.Σ. και των Ιερών Μητροπόλεων για συγκέντρωση τροφίμων για τις κοινωνικά ευπαθείς ομάδες αποτελεί ελπίδα στο βαθύ σκοτάδι. Αλλά δε χρειάζεται να είναι μια μέρα, δυο ή τρεις τον χρόνο, σε συγκεκριμένες περιπτώσεις σαν και τη συγκεκριμένη. Η ανάγκη είναι καθημερινή και τη βλέπουμε παντού, πέρα από χρώματα, ιδέες κι εθνικότητες, Ελληνες και μη. Αν θέλει κάποιος βοηθάει, όσο μπορεί, όσο του επιτρέπουν οι συνθήκες και βοήθεια δεν είναι πάντα η υλική … «Ψιλά γράμματα» θα πουν πολλοί και δυστυχώς μάλλον έχουν δίκιο για τις εποχές που ζούμε και τις συνειδήσεις που (δεν) τις διέπουν. Καλή δύναμη σε όλους, καλή συνέχεια και καλή εβδομάδα …