Ας αναλάβει πλέον η γενιά του 90

Η πίκρα του αποκλεισμού από τους Ισπανούς είναι τόσο απαίσια στη γεύση που ακόμα και 24 ώρες περίπου μετά τη τελευταία μπουκιά, ο ουρανίσκος δεν λέει να… ξεβρομίσει! Η ελληνική εθνική ομάδα στο παιχνίδι με τον Γκασόλ και τους υπόλοιπους, έστειλε μόνο ένα ελπιδοφόρο μήνυμα: «Υπάρχει επόμενη μέρα». Η παρουσία του Γιάννη Αντεντοκούνμπο είναι αυτή η επόμενη μέρα! Το «ελάφι» από το Μιλγουόκι είναι δεδομένα πλέον ο ηγέτης του ελληνικού μπάσκετ για τα επόμενα Χ χρόνια.
 
Το αν πρέπει να μείνει ή όχι ο Κατσικάρης στην ομάδα, είναι κάτι που θα αποφασίσει εξ’ ολοκλήρου η ομοσπονδία. Είτε η ΕΟΚ αποφασίσει να μείνει με τον Έλληνα τεχνικό στο τιμόνι της, είτε όχι οι κινήσεις που πρέπει να γίνουν στην ομάδα επιβάλλεται να είναι δραστικές. Με δεδομένο ότι εδώ και πολλά χρόνια είμαστε μακριά από τα μετάλλια, ίσως η συγκεκριμένη χρονική περίοδος, να είναι μια καλή ευκαιρία για να χτιστεί η επόμενη μέρα της εθνικής ομάδας μπάσκετ.
 
Η γενιά του 90 θεωρώ ότι είναι η πιο αδικημένη γενιά στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ. Μία γενιά που πήρε τίτλους σε όλες σχεδόν τις μικρές ηλικίες και παράλληλα μία γενιά που χλευάστηκε και λοιδορήθηκε όσο καμία άλλη. Μερικά παιδιά αυτής της γενιάς φυσικά και έδωσαν δικαιώματα για απαξιωτικά σχόλια (και ίσως να δίνουν ακόμα), όμως, κακά τα ψέματα, αυτοί πλέον πρέπει να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους.
 
Η παλιά φρουρά έδωσε ότι είχε και δεν είχε για την φανέλα με το εθνόσημο. Άλλες φορές πέτυχαν άλλες όχι! Κανένας που φόρεσε την εθνική φανέλα δεν μπορεί να κριθεί ως αποτυχημένος, πολύ απλά γιατί οι θυσίες του και οι κόποι του μέχρι να φορέσει αυτή τη φανέλα, δεν είναι εύκολο να μπουν καν σε ζυγαριά και να κριθούν.
 
Σταδιακά λοιπόν πρέπει να γίνει μια ανανέωση στην ελληνική ομάδα. Είτε ριζική, είτε πιο ομαλή με συγκεκριμένες κινήσεις και αποφάσεις. Αυτό μπορεί να το κάνει είτε ο Κατσικάρης, είτε ο επόμενος προπονητής, αν αποφασιστεί κάτι τέτοιο από τους αρμόδιους. Αφού είμαστε έτσι κι αλλιώς μακριά από τα ένδοξά μας χρόνια, ας γίνει ξανά η ομάδα των 90άρηδων και ποιος ξέρει μετά από μία, δύο διοργανώσεις να είμαστε γελαστοί και όχι γελασμένοι, όπως σήμερα.
 
Ο Σλούκας, ο Μάντζαρης, ο Παπανικολάου, ο Γιάνκοβιτς, ο Παππάς, ο Αντεντοκούνμπο, ο Αγραβάνης και ο Παπαπέτρου (που είναι λίγο πιο μικροί), μαζί με κάποιους από την υπάρχουσα ομάδα πρέπει να είναι θεωρητικά η ομάδα της επόμενης μέρας. Η ομάδα του προολυμπιακού τουρνουά αν όλα πάνε καλά και πάρουμε τελικά το εισιτήριο.
 
Όταν ένας κύκλος κλείνει δεν προλαβαίνεις να στεναχωρηθείς γιατί ένας άλλος έχει ήδη ανοίξει.