Το μη χείρον βέλτιστον ….

Η πρεμιέρα της φάσης των ομίλων του Europa League βρήκε τον ΠΑΟΚ στο Μπακού, όπου κόντρα στην Γκαμπάλα περιορίστηκε στον βαθμό της ισοπαλίας με το «στείρο» 0-0. Ηταν μια αναμέτρηση που θα μπορούσε να είχε εξελιχθεί σε νίκη, είτε για τη μια είτε για την άλλη ομάδα. Κάτι που δε συνέβη για τον «Δικέφαλο» εξαιτίας της αναποτελεσματικότητας των μεσοεπιθετικών κατά κύριο λόγο, κάτι που δε συνέβη για τους Αζέρους εξαιτίας της αποτελεσματικότητας των αμυντικών και δη του τερματοφύλακα, Ρόμπιν Ολσεν. Το γεγονός πως  οι γηπεδούχοι ένιωσαν και δήλωσαν ικανοποίηση τονίζοντας την περηφάνεια για το αήττητο από τις ελληνικές ομάδες, συν την κατήφεια στο «στρατόπεδο» του «Δικεφάλου» για τον βαθμό της ισοπαλίας και την εμφάνιση μαρτυρά πολλά.
 
Η ομάδα του Ιγκορ Τούντορ δεν αξιοποίησε τις ευκαιρίες που δημιούργησε από νωρίς στον αγώνα, κυρίως στις φάσεις των Πέλκα στο 6᾽ και του Μακ στο 19᾽. Η πίεση που αρέσκεται ν᾽ ασκεί ψηλά δε βρήκε εφαρμογή ποτέ σ᾽ αυτήν την περίπτωση κι όσο περνούσε η ώρα η Γκαμπάλα πίστευε πως μπορεί να κάνει τη ζημιά στον αντίπαλό της. Επένδυσε περισσότερο στις προσπάθειες κόντρα σε ανοργάνωτη άμυνα, άγγιξε το γκολ όμως ο Σουηδός τερματοφύλακας του ΠΑΟΚ, συνεπικουρούμενος από την αμυντική γραμμή σταμάτησε κάθε τους απόπειρα.
 
Απόντος του Κάτσε, τη θέση του – σε ανάλογο σχηματισμό μ᾽ αυτόν της Βέροιας – πήρε ο Σάμπο. Ο Σλοβάκος μέσος, στην ίδια ευθεία με τον Πέλκα, αμφότεροι μπροστά από τον Τζιόλη, βρέθηκαν σε κακή μέρα. Οι φάσεις δε βγήκαν, τροφοδοσία προς τους επιθετικούς, όχι απλά δεν επετεύχθη αλλά τουναντίον από λάθη βγήκαν κρίσιμες αντεπιθέσεις κι ευκαιρίες των γηπεδούχων. Γενικότερα, στιγμές επιπολαιότητας κι απροσεξίας παρ᾽ ολίγο να στοιχίσουν, όμως το αποτέλεσμα είναι αυτό που μετράει.
 
Κι όσο περνάει ο καιρός, για δυο διαπιστώσεις μπορεί να γίνει λόγος. Η μια έχει να κάνει για το νεαρό, γηγενή μεσοεπιθετικό πως αποτελεί το «βαρόμετρο» της ομάδας του, γεγονός που τον καθιστά και Νο1 στόχο για κάθε αντίπαλη ομάδα κι αυτό πρέπει να προσεχθεί αναλόγως, όπως επίσης και τ᾽ ότι αν ο ΠΑΟΚ δε σκοράρει στο πρώτο ημίωρο μιας αναμέτρησης η συνέχεια γίνεται πολύ πιο δύσκολη ανεξαρτήτως ποιότητας του όποιου κι αν έχει απέναντί του.
 
Οι αλλαγές που έγιναν στο δεύτερο ημίχρονο με τους Μπερμπάτοφ, Γκολάσα, Ζάιρο έδωσαν πράγματα. Ο Βούλγαρος έδωσε στοιχεία με την απλότητα στο παιχνίδι του, αλλά κι αυτός έπεσε «θύμα» της αδυναμίας να τροφοδοτηθούν οι επιθετικοί. Ο Γκολάσα, επιστρέφοντας από την αγωνιστική περιθωριοποίηση, επενέβη καταλυτικά σε αντεπίθεση των γηπεδούχων στα τελευταία λεπτά, γλιτώνοντας τα … χειρότερα. Ο Ζάιρο, στο δεκάλεπτο που συμμετείχε, με την ενέργεια και την εκρηκτικότητά του, ενίσχυσε την επιθετική δραστηριότητα μέσα από προσωπικές ενέργειες, μέχρι εκεί όμως, καθώς και πάλι ο Μάκ ήταν αυτός που είχε τη μεγάλη ευκαιρία να «τελειώσει» τον αγώνα αλλά για τον διεθνή Σλοβάκο ο Μπεζοτόζνι ήταν ανίκητος χτες.
 
Κάτι που προσπαθεί η ομάδα να αφομοιώσει τα τελευταία χρόνια, ανεξαρτήτως προσώπων στην τεχνική ηγεσία είναι η γοργή ποδοσφαιρική σκέψη, το να μπορεί απροβλημάτιστα ν᾽ αλλάζει την μπάλα με τη μια το κάθε μέλος της κι όχι να την κρατά αναζητώντας την καλύτερη δυνατή επιλογή, με συνέπεια να δίνει χρόνο στην αντίπαλη άμυνα να προσαρμοστεί κατά τον καλύτερο – κι αποτελεσματικότερο συνάμα – δυνατό τρόπο. Σε δυο περιπτώσεις το έκανε χτες, μια στο πρώτο ημίχρονο όταν οι Κίτσιου, Τζιόλης, Σάμπο άλλαξαν γρήγορα την μπάλα στις παρυφές της περιοχής της Γκαμπάλα κι αμέσως δημιουργήθηκε ρήγμα που έδωσε διάδρομο στον Βίτορ να φτάσει στη γραμμή της μεγάλης περιοχής  και να σουτάρει, ασχέτως αν αυτό καθ᾽ αυτό το σουτ λίγο προβλημάτισε τον αντίπαλο τερματοφύλακα.
 
Και μια στο δεύτερο ημίχρονο με τους Πέλκα, Μπερμπάτοφ, Μακ να λειτουργούν ανάλογα βγάζοντας τον τελευταίο σε θέση πλεονεκτική, εντός περιοχής με το δυνατό σουτ του να εξουδετερώνεται από τον Μπεζοτόζνι. Εξ ου και το σχετικό ερώτημα στο πλαίσιο της συνέντευξης Τύπου για το αν είναι στις σκέψεις της τεχνικής ηγεσίας ο συγκεκριμένος παράγοντας ως πρόβλημα. Και σ᾽ αυτήν την περίπτωση όμως ο χρόνος είναι καταλυτικός παράγοντας για πιο άμεσες συνεργασίες, τις ευρέως λεγόμενες ως αυτοματισμοί.
 
Το πόσο σημαντικός ήταν ο χτεσινός αγώνας για τον ΠΑΟΚ έχει γραφτεί κι έχει αναλυθεί πριν τον αγώνα, εν όψει και της πολύ δύσκολης συνέχειας που ακολουθεί. Ομως μια νέα ομάδα, με νέα τεχνική ηγεσία και νέες αγωνιστικές συνήθειες είναι μια προοδευτική διαδικασία που απαιτεί χρόνο. Κι αυτό σημαίνει πως θα υπάρξουν και αγώνες που θα καθοριστούν από την ανάγκη συμμετοχής νέων στην ομάδα ποδοσφαιριστών που πρέπει να πάρουν χρόνο συμμετοχής για ν᾽ αποδείξουν τί αξίζουν. Από την άλλη είναι προοδευτική διαδικασία και για τη νέα τεχνική ηγεσία που μέσα από τις κάθε λογής επιλογές της διδάσκεται κι εφοδιάζεται με εμπειρίες και συμπεράσματα για τη συνέχεια.
 
Ειδικά σ᾽ αυτές τις περιπτώσεις αλλά και γενικότερα, η εποικοδομητική κριτική δεν προκύπτει από τα λάθη παρά από την εμπέδωσή τους και το πως αυτά διαμορφώνουν τη συνέχεια ως αντίδραση. Με λίγα λόγια, με το αν και κατά πόσο το … εκάστοτε πάθημα γίνεται μάθημα. Τα πάντα γύρω από το νέο ΠΑΟΚ είναι ακόμη στην αρχή, σε πολύ πρώιμο στάδιο, όμως καλώς ή κακώς οι απαιτήσεις υπάρχουν ως απόρροια του επαγγελματικού αθλητισμού, της «δίψας» για διακρίσεις και της παθολογικής αγάπης του κάθε φίλου της οποιαδήποτε ομάδας. Η αλήθεια, η πραγματικότητα, το θεωρητικά … σωστό βρίσκεται κάπου στη μέση όλων αυτών. Με μέτρο και σύνεση προκύπτει μια ρεαλιστική προσέγγιση και ικανοποιείται η ανάγκη της … εξήγησης. Βέβαια, ο καθένας είναι υπεύθυνος για τον εαυτό του κι όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος δύσκολα αλλάζει συνήθειες.
 
Συνοψίζοντας, ο βαθμός της ισοπαλίας δεν είναι αυτό που επεδίωξε κι επιθυμούσε στο Μπακού ο ΠΑΟΚ, έτσι όμως όπως εξελίχθηκε η αναμέτρηση λογίζεται ως καλύτερος μπροστά στο ενδεχόμενο να επέστρεφε από εκεί με «άδεια» χέρια. Υπάρχουν άλλες πέντε αγωνιστικές στη φάση των ομίλων, υπεραρκετό ως πρόσφορο έδαφος για να καλύψει η ομάδα το – όποιο – χαμένο έδαφος, αρκεί να υπάρχει – σχεδόν – καθημερινή πρόοδος. Καλή δύναμη και καλή συνέχεια σε όλους …