Είναι γεγονός ότι από το εκλογικό αποτέλεσμα της 20ης Σεπτεμβρίου ο Αλέξης Τςίπρας δεν αναδείχθηκε απλός νικητής, αλλά θριαμβευτής σε σημείο που πολλοί χρήστες των social media να τον αποκαλούν Ανδρεα Παπανδρέου Νο 2.
Υπερβολή; Ίσως. Όχι πάντως στο θέμα των ποσοστών. Διότι το αρχικό 4% του ΣΥΡΙΖΑ έγινε 36% τον Ιανουάριο, στο δημοψήφισμα 62% και μετά από τις κλειστές τράπεζες, τα capiltal controls, την μετατροπή του ΟΧΙ σε ΝΑΙ, το 3ο μνημόνιο και την φυγή 45 βουλευτών από την αριστερή πλατφόρμα, το ποσοστό παρέμεινε κοντα στο 36%, χωρίς τους μεγάλους… σταρ Βαρουφάκη, Ζωή, Λαφαζάνη, Λαπαβίτσα κα.
Ωστόσο η δουλειά που έχει μπροστά του ο Αλέξης είναι απείρως πιο δύσκολη από εκείνη του Ανδρέα.
Διότι ο Ανδρέας δανειζόταν χρήματα για να δώσει αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις που συντήρησαν ένα πελατειακό κράτος και ο Αλέξης έχει λαμβάνειν 90 δις για να μειώσει περαιτέρω μισθους, συντάξεις, πελατειακό κράτος, να πληρώσει τους δανειστές και να επιμηκείνει ένα χρέος που σήμερα είναι μη βιώσιμο.
Να τα καταφέρει μόνος του αποκλείεται. Να το πετύχει με τη βοήθεια του Πάνου Καμένου, με τον οποίο θα συγκυβερνήσει, είναι επισης απίθανο. Εκτός κι αν αλλάξει πράγματα στη δικαιοςύνη και ο κόσμος πιστέψει ότι υπάρχουν δικαστές που τηρούν τον όρκο τους και κλείνουν τα μάτια και τα αυτιά τους στις ύποπτες συναλλαγές.
Μπορεί όμως να συνεχίσει να μεταφέρει στην Ευρώπη την αντίθεση του για την πολιτική της λιτότητας, με τη βοήθεια που προσδοκά από αντίστοιχες δυνάμεις στην Ισπανία, την Πορτογαλία, τη Μ. Βρετανία, αλλά πλέον και από τη Γαλλία και την Ιταλία, σε συνδυασμό με το τεράστιο θέμα του μεταναστευτικού που τείνει να αλλάξει και τη συνθήκη του Δουβλίνου 2. Κι αυτό είναι σημαντικό.
Ο Αλέξης Τςίπρας τράβηξε λοιπόν, μόνος του το άρμα του ΣΥΡΙΖΑ και η εκλογική νίκη της 20ης Σεπτεμβρίου είναι αποκλειστικά δική του επιτυχία. Όπως και του Πάνου Καμένου, που ήταν ο μόνος υπουργός της προηγούμενης κυβέρνησης που έστειλε 19 φακέλους του ΥΠΕΘΑ στον εισαγγελέα.
Γι αυτό και έγραψα ότι είναι μεγάλο το θέμα της λειτουργίας της δικαιςόνης στη συνέχεια.
Κατά τα λοιπά οι 155 βουλευτές (όπως όλα δείχνουν) της νέας κυβέρνησης φτάνουν και περισσεύουν. Διότι όσο πιο κοντά στο 151 είναι η πλειοψηφία, τόσο πιο δύσκολη είναι η άτακτη φυγή των βουλευτών στα επικίνδυνα νομοσχέδια.
Επιπλέον είχαμε δύο μεγάλα… στραπάτσα. Το πρώτο είναι των δημοσκόπων, που πια έχουν αγγίξει το όριο του γελοίου στις προβλέψεις και πρέπει κάποια στιγμή τα καμώματά τους να απασχολήσουν τη δικαιοςύνη.
Αλλά και το στραπάτσο της Λαϊκής Ενότητας, για το οποίο τα λένε όλα δύο αναρτήσεις στα social media. Αντιγράφω λοιπόν:
Χάρρυ Κλυνν (ηθοποιός) στο twitter: «Παναγιώτη Λαφαζάνη, αυτή ήταν, είναι και θα είναι η μοίρα των αποστατών».
Και Γιώργος Καραλής (δημοσιογράφος) στο FB: «Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν κόμμα του 4% περίπου το 2,8% αντιπροςώπευε την Αριστερή Πλατφόρμα και κάποιες συσπειρωσεις από αυτή την πλευρά. Άρα, η Λαϊκή Ενότητα έλαβε ακριβώς τη δύναμη που είχε πριν τον Ιανουάριο».
Για την τεράστια αποχή, το ποσοστό της ΧΑ και την είσοδο του Λεβέντη στη Βουλή δεν έχω σχόλια. Ο καθένας από εμάς αντιλαμβάνεται που έχει κάνει ένα απλό λάθος και που έχει διαπράξει κάτι σαν… έγκλημα!
Καλή μας τύχη!