Ο Κωστής Μπότσαρης γράφει στο προσωπικό του blog για την ισοπαλία 3-3 του ΠΑΟΚ με τον Ηρακλή και τον τρόπο με τον οποίο έχασε ο «Δικέφαλος» του Βορρά τη νίκη μέσα από τα χέρια του.

Ολοι όσοι βρέθηκαν το βράδυ της Κυριακής στο Καυτανζόγλειο ή αφιέρωσαν λίγες ώρες και παρακολούθησαν από τους τηλεοπτικούς τους δέκτες την αναμέτρηση Ηρακλής – ΠΑΟΚ γεύθηκαν έναν «χορταστικό» αγώνα με έξι γκολ, αρκετές φάσεις, δυνατές μονομαχίες που τους αποζημίωσε για την επιλογή τους. Για τον «Δικέφαλο» όμως ήταν ένα βράδυ μάλλον απογοητευτικό. Κατάφερε να επιστρέψει δυο φορές από το εις βάρος του σκορ, προηγήθηκε, απώλεσε πέναλτι στο 90′ και δέχτηκε την ισοφάριση στην εκπνοή του αγώνα, σε μια φάση που ποδοσφαιριστές και τεχνική ηγεσία διαμαρτυρήθηκαν για επιθετικό φάουλ, αν και – για μια ακόμη φορά – η αμυντική λειτουργία συνολικά και τα ατομικά λάθη στην πλέον κρίσιμη στιγμή του αγώνα κόστισαν βαθμούς.
 
Ο αγώνας ξεκίνησε με καλούς οιωνούς για τον Ιγκορ Τούντορ και τους ποδοσφαιριστές του. Εδειξαν να ελέγχουν τον χώρο του κέντρου, αν κι οι φωνές του Βίτορ στον Ροντρίγκεζ προειδοποίησαν για το πρόβλημα στη δεξιά πλευρά της άμυνας. Με τον Πέλκα ν’ ακούει τα περισσότερα από τον προπόνητή του, σε μια προσπάθεια αφύπνισης και των υπολοίπων ως προς την ανάπτυξη και τις τελικές επιλογές. Με οδηγίες στο νεαρό μεσοεπιθετικό για διαρκή κίνηση σ’ όλο το πλάτος του γηπέδου, αλλά και παρατηρήσεις του Τζιόλη στον Σάμπο για τις τοποθετήσεις του Σλοβάκου, την ίδια ώρα που ο Πέλκας άκουγε και τον Μπερμπάτοφ να του φωνάζει, ενώ ο Ροντρίγκεζ πάσχιζε να συντονιστεί με τις ανάγκες του ρόλου του δίχως επιτυχία.
 
Ο Ηρακλής παρέθεσε πάθος και δύναμη. Με ορμή από τη συμπαράσταση του κόσμου του, με συνείδηση για την ανάγκη των βαθμών και τη σκέψη στο γόητρο ενός τέτοιου αγώνα, εκμεταλλεύθηκε την αδυναμία του αντιπάλου του με τον Μπολούτ από αριστερά, κέρδισε ένα κόρνερ, από το οποίο ο ίδιος πήρε την κεφαλιά στο πρώτο δοκάρι από τον Λέοβατς, η μπάλα πέρασε στην ευθεία από Πέλκα, Μπερμπάτοφ, Ολσεν κι ο επερχόμενος Μακρής, που τον «έχασε» ο προσωπικός του αντίπαλος Τζαβέλλας «άνοιξε», το σκορ στο 14′. Το προβάδισμα προσέδωσε πίστη στους γηπεδούχους και πρόσκαιρη αμηχανία στην αντίπερα όχθη.
 
Εντούτοις, με υπομονή κι εναλλακτικούς τρόπους επίθεσης, είτε από δεξιά με Ροντρίγκεζ είτε από αριστερά με Λέοβατς, ο ΠΑΟΚ ανέκτησε την αυτοπεποίθησή του και είκοσι ένα λεπτά μετά ήρθε η απάντηση μέσα από μια εξαιρετική συνεργασία με δέκα, διαδοχικές πάσες – χωρίς να καταφέρει να παρεμβληθεί αντίπαλος παρά την πίεση – που είχαν ως κατάληξη τη σέντρα του Λέοβατς από αριστερά και την κάθετη κίνηση του Πέλκα μέσα στην περιοχή για την κεφαλιά και το 1-1. Δυο λεπτά μετά ένα νέο σου του σκόρερ του «Δικεφάλου» εκτός περιοχής που απέκρουσε ο Περνίς και στη συνέχεια της φάσης ένα νέο, άστοχο σουτ του Μακ – την ίδια ώρα που ο Μπερμπάτοφ ωρυόταν στο δεύτερο δοκάρι για την πάσα που δεν πήρε – δημιούργησαν την ψευδαίσθηση πως οι ποδοσφαιριστές του κ. Τούντορ θα συνέχιζαν στον ίδιο ρυθμό.
 
Ενα λάθος όμως του, κινητικού και δραστήριου μεν επιρρεπή σε κακές επιλογές δε, Σάμπο ενεργοποίησε τ’  αντανακλαστικά, την αντίληψη και την ικανότητα του Βέλλιου, ο οποίος «τσίμπησε» την μπάλα προ του Κόστα και πλάσαρε εύστοχα τον Ολσεν για το 2-1 στο 43′, κάτι που απέτυχε να κάνει ο Κυριακίδης σε προβολή του δυο λεπτά νωρίτερα. Το ημίχρονο «έκλεισε» με τον Ροντρίγκεζ να μην προλαβαίνει – ακόμη – μια μπαλιά και … επιβαρυντικό στοιχείο την έλλειψη αλτρουισμού σε στιγμές που το έχει ανάγκη η ομάδα του. Κάτι που είχε συμβεί αρκετά νωρίτερα (σ.σ. πριν το ημίωρο), αλλά το ανησυχητικό είναι πως επαναλήφθηκε και στο δεύτερο ημίχρονο, ενώ ως ανάλογη συμπεριφορά μπορεί να εκληφθεί κι αυτή του Μακ στο 37′.
 
Το δεύτερο ημίχρονο ξεκίνησε δίχως διαφοροποιήσεις για τις δυο ομάδες, ανταλλάσοντας ευκαιρίες με σουτ εκτός περιοχής. Κυριακίδης, Τζιόλης, Σάμπο διαδοχικά … Βοήθειες στην ανάπτυξη του ΠΑΟΚ έδινε ο Μπερμπάτοφ με αρκετή κίνηση εκτός περιοχής. Γεγονός που ενίσχυσε τις σκέψεις του προπονητή του για μια καίρια παρέμβαση. Αυτή ήρθε στο 62′, όταν στη θέση του Κόστα πέρασε ο Αθανασιάδης, με τον Τζιόλη να παίρνει θέση στο κέντρο της άμυνας και τον Πέλκα να πλαισιώνει μεν τον Σάμπο, αλλά με τους δυο τους στην ευθεία του κεντρικού άξονα και ρητή εντολή στον Σλοβάκο να μένει μπροστά από την αμυντική γραμμή. Τρία λεπτά αργότερα, ο Ροντρίγκεζ κάνει την παράλληλη προς την τελική γραμμή κίνηση, πασάρει σε σωστό χρόνο στον Αθανασιάδη εντός περιοχής, εκείνος κάνει απευθείας το σουτ, η μπάλα κοντράρει στον Μπαρτολίνι κι ο ευρισκόμενος την κατάλληλη στιγμή, στην κατάλληλη θέση Μπερμπάτοφ ισοφάριζει σε 2-2.
 
Η επιστροφή (δις) μιας ομάδας που βρέθηκε πίσω στο σκορ δικαιωματικά της παραχωρεί το μομέντουμ, την ψυχολογία και την πρωτοβουλία στη συνέχεια. Η είσοδος του Κάτσε στο 73′ αντί του Πέλκα δίνει συνοχή στο κέντρο και περιορίζει τη δραστηριότητα των αντιπάλων στο χώρο. Το σκηνικό της – πρόσκαιρης – ανατροπής ολοκλήρωσε ο Τζαβέλλας στο 77′, με αριστουργηματική εκτέλεση φάουλ, το οποίο κέρδισε ο Μακ σε προβολή του Μπαρτολίνι. Στο 80′ ο Ροντρίγκεζ μπαίνει από δεξιά, ψάχνει το γκολ με απευθείας σουτ που βγάζει ο τερματοφύλακας του Ηρακλή την ίδια στιγμή που ο Αθανασιάδης περιμένει την πάσα στην ευθεία του κι ο Κροάτης τεχνικός στον πάγκο εκνευρίζεται με την επιλογή του ποδοσφαιριστή του αντιδρώντας με χειρονομίες και φωνές προς το μέρος του.
 
Στο 90′ ο Κάτσε αποφεύγει δυο αντιπάλους, την προβολή του Στάμου αρχικά κι εντός περιοχής τον Μπαρτολίνι με τον διεθνή Αλβανό να κερδίζει την εσχάτη των ποινών από την προσπάθεια του Αργενινού κεντρικού αμυντικού να τον ανακόψει. Ο Μπερμπάτοφ αναλαμβάνει την εκτέλεση όμως ο Περνίς θα του πει «όχι» αποκρούοντας. Και σα να μην έφτανε αυτό, στο δεύτερο από τα συνολικά τρία λεπτά των καθυστερήσεων κι ενώ οι φωνές από τον πάγκο του ΠΑΟΚ ν’ αποφεύγονται τα φάουλ στα πέριξ της περιοχής του Ολσεν, ο Πασάς εκτελεί χαμηλά, η μπάλα περνάει από τον Ροντρίγκεζ, ο Τζαβέλλας στην προσπάθειά του ν’ απομακρύνει έδωσε ύψος με ανάποδα φάλτσα στην μπάλα με συνέπεια αυτή να προσγειωθεί στα όρια της μικρής περιοχής, όπου καραδοκούσε ο Μπαρτολίνι.
 
Με τον Σουηδό τερματοφύλακα άτολμο και καθηλωμένο στο έδαφος, πίσω από το «τείχος» που σχημάτισαν ο Περόνε με τον Βέλλιο κι αρκετούς αντιπάλους τους απλά να τους παρατηρούν, η κεφαλιά του Αργεντινού στόπερ κατέληξε στα δίχτυα, μεταφέροντάς τον από την «κόλαση» του δράστη στο πέναλτι στον «παράδεισο» του σκόρερ της τελευταίας στιγμής. Μετά την Ξάνθη, τον ΠΑΣ, τον Ολυμπιακό ο ΠΑΟΚ δεν κατάφερε να κερδίσει και τον Ηρακλή. Το αν αυτό συνιστά προβληματισμό έχει να κάνει με την οπτική γωνία που θέλει να το δει ο καθένας.
 
Αν ο στόχος είναι η δημιουργία συνόλου σε βάθος χρόνου, με παθήματα από προσωπικά λάθη ποδοσφαιριστών που πρέπει να πάρουν συμμετοχές κι εμπειρίες προκειμένου ν’ αποδείξουν τί μπορεί να προσφέρουν, τότε τα πλέον ενδεικτικά είναι τα λόγια του Μπερμπάτοφ αμέσως μετά το τέλος του αγώνα στις δηλώσεις του στα κανάλια «novasports». Μια λογική κι ένας κανόνας όμως που δημιουργεί απορίες ως προς τις εξαιρέσεις στις ευκαιρίες αυτές άλλων ποδοσφαιριστών που αποκτήθηκαν αυτό το καλοκαίρι κι όχι μόνον.
 
Αν πάλι ο στόχος είναι τ’ αποτελέσματα τότε δημιουργείται πίεση κι ίσως υπάρχει ανάγκη για εναλλακτικό σχέδιο. Για αλλαγές σε πρόσωπα που έμοιαζαν σταθερές ως τώρα στις αρχικές επιλογές, όμως δεν ανταποκρίνονται στο ύψος των περιστάσεων. Μια κίνηση που θα τους δώσει ανάσες, θα τονώσει τον ανταγωνισμό μεταξύ των ποδοσφαιριστών κι ίσως δώσει λύσεις σε παθογένειες που ταλανίζουν την ομάδα στερώντας της τη δυνατότητα να εξελίσσεται, δίχως να χάνει βαθμούς από επαναλαμβανόμενα λάθη της με συνέπεια μετά το πέρας της έβδομης αγωνιστικής να βρίσκεται δέκα βαθμούς κάτω από την κορυφή της βαθμολογίας.
 
Δεν είναι γρίνια, δεν είναι υπόδειξη, παρά μόνον … απορία κι εναλλακτική σκέψη. Σαφώς κι η τεχνική ηγεσία γνωρίζει καλύτερα, άλλωστε η ευθύνη βαραίνει αυτήν περισσότερο από κάθε άλλον. Ισως η απάντηση στο παραπάνω δίλημμα να έχει δοθεί από τον πλέον αρμόδιο, τον αθλητικό διευθυντή. Επειδή όμως πολλές φορές το … δέντρο κρύβει επιμελώς το δάσος, ας θυμηθούμε τί είχε πει ο Φρανκ Αρνεσεν στη – σχετικά – πρόσφατη συνέντευξη Τύπου που είχε παραθέσει στο ερώτημα για τους στόχους της φετινής σεζόν: «Ο ΠΑΟΚ είναι ένας μεγάλος σύλλογος. Στόχος μας είναι να οικοδομήσουμε μια ομάδα με φιλόδοξους ανθρώπους. Ξεκινάμε με στόχο να κερδίσουμε κάθε αγώνα. Αν κάποιος πει ότι σίγουρα θα πάρουμε το πρωτάθλημα τότε δεν ξέρει από στόχους. Φέτος έχουμε να παίξουμε σε τρεις διοργανώσεις. Στην Ευρώπη ξεκινάμε νωρίς και θα προσπαθήσουμε να τα πάμε καλά και στις τρεις. Ολα καταλήγουν σε μια λέξη, στην προπόνηση. Αύριο ξεκινάμε, θέλω να δω πειθαρχία, πάθος, φιλοδοξία, χαρακτηριστικά που πρέπει να τα έχουν οι πάντες στην ομάδα.
 
Πρέπει να οικοδομήσουμε μια νοοτροπία που θα χτίσουμε πάνω στο χορτάρι. Αυτό θα πρέπει να το δουλέψει ο προπονητής. Φυσικά το σημαντικότερο είναι να περάσουμε καλά, αν και πάντα υπάρχει πίεση. Δεν έχω μια γυάλινη σφαίρα για να δω το μέλλον. Θέλω να δω μια ομάδα με παίκτες που πολεμάνε που έχουν πειθαρχία και το πνεύμα του νικητή. Κάποιες φορές θα είσαι τυχερός, κάποιες άτυχος. Θέλω να δω όμορφο ποδόσφαιρο, παίκτες με καρδιά και πάθος. Βέβαια σημαντικό ρόλο παίζει και ο προπονητής που θα έχει την αμέριστη στήριξή μου». Ψυχραιμία, δουλειά, επιμονή αλλά και το πάθημα να γίνεται μάθημα.

Η ομάδα καλείται να δώσει έξι δύσκολους αγώνες σε διάστημα δέκα επτά ημερών. Αρχής γενομένης από τον εντός έδρας αγώνα με την Κράσνονταρ, την προσεχή Πέμπτη, στο γήπεδο της Τούμπας, για την τρίτη αγωνιστική των ομίλων του Europa League. Προς το παρόν, καλή εβδομάδα, καλή συνέχεια και καλή δύναμη σε όλους …