Νισάφι πια. Deja vu. Γι αυτό που συμβαίνει με τον Ολυμπιακό κάθε χρόνο γράφω. Για μια ομάδα που ότι έχει να δώσει το δίνει από τον Σεπτέμβριο μέχρι την πρώτη εβδομάδα του Δεκεμβρίου που ολοκληρώνεται η φάση των ομίλων του Champions League.
Και μετά τη βλέπεις στο γήπεδο και θέλεις να σκίσεις τα… ρούχα σου ή ότι άλλο σου βρίσκεται πρόχειρο εκείνη τη στιγμή.
Μόνο που εφέτος η εικόνα άρχισε να φαίνεται από πιο νωρίς και λόγω της σημαντικής βαθμολογικής διαφοράς στο πρωτάθλημα. Δεν έγινε το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, όπου όλοι περίμεναν μια σκληρή μάχη και μετά να τι ακολούθησε:
-Μια κενή περιεχομένου εμφάνιση από κάθε άποψη στο Μόναχο κόντρα στη Μπάγερν. Αποτέλεσμα 4-0.
-Νίκη 3-1 επί του Αστέρα στο Φάληρο με το σκορ να ανοίγει με πέναλτι στο 73΄.
-Μετά νίκη με 3-4 κόντρα στον ουραγό Πανθρακικό με δύο πέναλτι και με άμυνα σουρωτήρι.
-Ήρθε η Άρσεναλ στο Φάληρο και μετά από χρόνια είχε ενδιαφέρον να κερδίσει με +2 γκολ διαφορά. Κι έβαλε τρία!
-Ήρθε κι ο Παναιτωλικός για να δεχθεί ένα μόλις γκολ αγωνιζόμενος με παίκτη λιγότερο για 53 λεπτά. Και με κορυφαίους τους αμυντικούς χαφ Μιλιβόγεβιτς και Καμπιάσο!
Βεβαίως και η ψυχολογία με το… άδειασμα των ποδοσφαιριστών που βλέπουν ότι από τα σαλόνια της Ευρώπης πρέπει να παίξουν και στα… αλώνια της Ελλάδας είναι ένα ζήτημα. Φυσιολογικό θα έλεγε κάποιος για το επόμενο ματς που ακολουθεί, όπως το χθεσινό.
Αν όμως, αυτό συνεχιστεί και στο υπόλοιπο της σεζόν, κάποτε θα πρέπει να αναζητηθούν και ευθύνες. Και οι ευθύνες δεν σταματούν στον Σίλβα, ο οποίος έχασε με κάτω τα χέρια το ματς κόντρα στους κανονιέρηδες.
Το φαινόμενο της… βαρεμάρας πρέπει να ανησυχήσει και τη διοίκηση που βλέπει το δέντρο των… ρεκόρ και χάνει το δάσος της ουσίας! Διότι πλέον το θέμα παύει να είναι η κατάκτηση ενός ακόμα τίτλου. Και μάλιστα με ένα αήττητο 30 αγώνων.
Γιατί αν αυτός ο τίτλος και το ρεκόρ έρθουν με την εικόνα κόντρα στον Παναιτωλικό, τι θα σημαίνουν; Ότι η δουλειά έγινε; Ότι ο σκοπός επετεύχθη;
Ε, όχι. Η δουλειά δεν είναι το αήττητο και το πρωτάθλημα με κάθε κόστος. Η δουλειά έχει να κάνει με την γενική εικόνα της ομάδας και την ποιότητα που μπορεί και πρέπει να βγάζει στο γήπεδο, ανεξάρτητα αν χάνει βαθμό ή βαθμούς σε κάποια ματς.
Ο κόσμος δεν είναι ηλίθιος. Μιλάμε για ποδόσφαιρο. Και στο ποδόσφαιρο μπορεί να χάσει και η καλύτερη ομάδα. Να νικήσει και ο πιο τυχερός.
Ο τρόπος όμως έχει μεγάλη σημασία. Και για τον κόσμο που πηγαίνει να καθίσει στην εξέδρα και για όποιον βλέπει τα ματς από την τηλεόραση.
Ο κόσμος χειροκρότησε τον Ολυμπιακό που έχασε 0-3 από την Μπάγερν. Γιατί αναγνώρισε την προσπάθεια. Με την Παναιτωλικό είδε «άδεια» κορμιά και αποδοκίμασε.
Κι επειδή ο Ολυμπιακός κάθε χρόνο παθαίνει το ίδιο πράγμα, Σίλβα και διοίκηση οφείλουν να αντιμετωπίσουν αυτό το επαναλαμβανόμενο φαινόμενο.
Γιατί αν οι ερυθρόλευκοι πάνε έτσι μέχρι τον Φεβρουάριο και μετά αποκλειστούν και από το Europa League, τότε το διάστημα μέχρι τον Μάιο του 2016 θα φαντάζει ανυπόφορο.