Την περασμένη σεζόν στην Ευρωλίγκα (2014-15), οι πραγματικοί σέντερ έκαναν επιβλητική είσοδο στη σκηνή. Τρία μεγαθήρια, η Ρεάλ, η Φενέρ και η Μπαρτσελόνα, επέλεξαν να επιστρέψουν στην διαχρονική αυτή συνταγή, πηγαίνοντας κόντρα στο ρεύμα των 2μετρων ψηλών. Ήταν σαν να έλεγαν «αρκετά με το αστειάκι με τα undersized 5αρια που πιέζουν σαν γκαρντ. Το μέγεθος και το ταλέντο θα υπερισχύσει επιτέλους απέναντι στην ταχύτητα και τη δύναμη».
Η βασίλισσα ξεκίνησε τη χρονιά με τον Αγιόν (2,12μ.) βασικό στο «5», τον Μπουρούση (2,11) αλλαγή του και τον Μεϊρί (2,17) να συμπληρώνει την τριάδα του ροτέισιον.
Στην αρχή δεν περίσσευε δευτερόλεπτο για τον Σλότερ (2,03), ο οποίος κάποια στιγμή εμφανιζόταν έτοιμος να πάει δανεικός στην Μακάμπι.
Στην Κωνσταντινούπολη, ο Ζοτς παρουσίασε κι αυτός μια ανάλογη τριάδα κάτω απ’ το καλάθι: Ερντέν (2,13), Ζόριτς (2,11), Σαβάς (2,13).
Τον πρώτο καιρό, ο Βέσελι, ο οποίος διαθέτει τον σπάνιο συνδυασμό μεγέθους (2,11μ. ύψος, 2,25 άνοιγμα χεριών) και εκρηκτικότητας, έπαιζε σχεδόν αποκλειστικά στο «4».
Στη Βαρκελώνη, ο Πασκουάλ το έκανε ακόμα πιο extreme. Έβαλε δίπλα στο τηλεγραφόξυλο που λέγεται Τόμιτς (2,17) τον ακόμα ψηλότερο Πλάις (2,18), ενώ διατήρησε ως τρίτη επιλογή τον επίσης προικισμένο επιθετικά, μα και ευάλωτο λόγω των αργών του ποδιών αμυντικά, Λάμπε (2,09).
Και τώρα φτάσαμε στο δια ταύτα:
Οι δύο πρώτες, που αργά ή γρήγορα κατάλαβαν το λάθος τους και τροποποίησαν τις επιλογές τους στην θέση «5» (στη Ρεάλ, ο Σλότερ έγινε το συμπλήρωμα του Αγιόν και στην Φενέρ ο Βέσελι βαφτίστηκε βασικός και αναντικατάστατος, παίζοντας πλέον ελάχιστα λεπτά στο «4»), ήταν αυτές που πήγαν στη Μαδρίτη, όπου βρέθηκαν μάλιστα αντιμέτωπες στον ημιτελικό. Η νικήτρια Ρεάλ κατέκτησε εν τέλει και το τρόπαιο, στο σπίτι της, έπειτα από 20 ολόκληρα χρόνια.
Η Μπαρτσελόνα, που έμεινε να υπερασπίζεται μέχρι τέλους το παλαιό δόγμα, βρέθηκε εκτός φάιναλ φορ, με τους τρεις… πλατύποδες ψηλούς της να ποδοπατούνται από τους Ντάνστον και Χάντερ, σε μια επικών διαστάσεων ανατροπή στην προημιτελική σειρά. Από 1-0 για τους Καταλανούς, 1-3. Στη συνέχεια έκαναν δώρο στη Ρεάλ το πρωτάθλημα και φέτος άλλαξαν ρότα, αφού τον Τόμιτς πλέον πλαισιώνουν οι δυναμίτες Σάμουελς και Λαουάλ.
Σας θυμίζουν κάτι αυτές οι τρεις παράλληλες ιστορίες από την περσινή σεζόν;
Ο Σάσα Τζόρτζεβιτς βρέθηκε σε αυτό το μονοπάτι κυρίως από ανάγκη. Ήθελε τον Λάσμε ή τον Τάιους για να τον δέσει με τον βαρύ Ραντούλιτσα, όμως και οι δυο του γύρισαν την πλάτη. Εκεί, με τις επιλογές πρωτοκλασάτων σέντερ τέτοιου τύπου να έχουν στερέψει, ο Σέρβος στράφηκε, ίσως σε έναν βαθμό και από καπρίτσιο, σε ένα δικό του παιδί. Τον τίμιο, αλλά ξύλινο, Κούζμιτς, των 2 μέτρων και 14 εκατοστών. Άλλο τόσο μπόι είναι ο Ραντούλιτσα, ενώ τρεις πόντους ψηλότερος είναι ο Παπαγιάννης, συμπληρώνοντας μια γραμμή σέντερ-μαμούθ.
Η απάντηση που έχει ο Σάλε στο πρόβλημα είναι μία και μοναδική: Τζέιμς Γκιστ. Ο Αμερικανός οδοστρωτήρας επηρεάζει εξίσου καταλυτικά το παιχνίδι του Παναθηναϊκού, είτε απ’ το «4», είτε απ’ το «5».
Το δολοφονικό 67,4% (29/43) που έχει ως τώρα στη σεζόν στα δίποντα, τελειώνοντας όλες τις φάσεις ψηλά, αποτελεί ρεκόρ καριέρας για τον 29χρονο στην Ευρωλίγκα. Το 41,2% (7/17) στα τρίποντα είναι η δεύτερη καλύτερη επίδοσή του, μετά από εκείνο το 46,7% (21/45) της παρθενικής του σεζόν στη διοργάνωση, το 2010-11 με την Παρτίζαν.
Για την άμυνα δεν χρειάζεται να πούμε πολλά. Ο τύπος είναι απροσπέλαστος.
Ακόμα κι αν πρόκειται για έναν απ’ τους κορυφαίους αθλητικούς ψηλούς στη σύγχρονη εποχή του ευρωπαϊκού μπάσκετ, δεν γίνεται μόνος του. Γιατί όταν πάει στο «5» (πχ, τις στιγμές που η ομάδα θέλει πραγματικά γρήγορα πόδια για την αναχαίτιση του αντίπαλου πικ εντ ρολ), στο «4» μένει μονάχος του ο Φώτσης, αφού ο Τζόρτζεβιτς δεν δείχνει να εμπιστεύεται τον Χαραλαμπόπουλο στην συγκεκριμένη θέση.
Με δεδομένο το έλλειμμα αθλητικής ικανότητας και στη θέση «3» (ο Πάβλοβιτς έχει ξεθωριάσει και ο Γιάνκοβιτς παίζει λίγο, χωρίς να έχει πραγματικό ρόλο), ο Παναθηναϊκός είναι υποχρεωμένος να προσθέσει στο ρόστερ του έναν δεύτερο ψηλό που θα του δώσει εκρηκτικότητα και δύναμη. Η Ρεάλ και η Φενέρ είχαν πέρσι, ποιοτικά και ποσοτικά, τις λύσεις για να διευθετήσουν το ζήτημα με εσωτερικές ανακατανομές ρόλων και θέσεων. Οι πράσινοι, που δεν έχουν τέτοιες πολυτέλειες στο ρόστερ τους, χρειάζονται παίκτη.
Το αν θα είναι 4-5αρι, 5-4αρι, ή οτιδήποτε άλλο, θα το βρει η υπηρεσία. Άλλωστε κάθε χρόνο τέτοια εποχή, καθ’ οδόν για το φινάλε της πρώτης φάσης, γεννιούνται ευκαιρίες στην αγορά. Θα ξεχάσει κανείς την ανταλλαγή Πάνκο για Γκιστ, ή το ριφιφί του Ολυμπιακού στη Λαμποράλ με τον Ντόρσεϊ;
Για να μειώσει λοιπόν τις πιθανότητες να υποστεί ο Παναθηναϊκός κάτι σαν αυτό που έπαθε πέρσι η Μπαρτσελόνα, ο Σάσα Τζόρτζεβιτς καλείται να διαχωρίσει πλήρως στο μυαλό του όλα αυτά που έμαθε αποκαθιστώντας το γόητρο της Εθνικής Σερβίας σε Ευρωπαϊκό και Παγκόσμιο επίπεδο και εκείνα που ισχύουν στην Ευρωλίγκα. Άλλα κορμιά, άλλες ταχύτητες, διαφορετική υφή παιχνιδιού, ασύμβατα δεδομένα.
Το τι θα κάνει ο Σέρβος τιμονιέρης του Παναθηναϊκού με τον γκαρντ, που εδώ και κοντά ενάμισι μήνα ακούγεται ότι θέλει να προσθέσει στο πράσινο ρόστερ, θα εξαρτηθεί προφανώς από τον βαθμό ετοιμότητας του Παππά. Όπως κι αν έχει, αυτή είναι μια τελείως διαφορετική ιστορία…
