Ο αναμάρτητος υμών πρώτος βαλέτω λίθον

Το μεσημέρι της περασμένης Κυριακής, ο ΠΑΟΚ ολοκλήρωσε τις επίσημες αγωνιστικές του υποχρεώσεις για το 2015 επικρατώντας δύσκολα του Πλατανιά 1-0 (68′ Αθανασιάδης με πέναλτι). Μια νίκη που – σε συνάρτηση και με τα υπόλοιπα αποτελέσματα του τριημέρου – τον διατήρησε στην τέταρτη θέση της βαθμολογίας, ένα βαθμό πίσω από την τρίτη ΑΕΚ και δυο πίσω από τον δεύτερο Παναθηναϊκό (σ.σ. εκρεμμεί η έφεση των «πρασίνων»), έχοντας ως πρόχειρο απολογισμό «ανοικτή» τη διεκδίκηση της δεύτερης θέσης στο πρωτάθλημα και τη διεκδίκηση του Κυπέλλου, όχι όμως και τη συνέχεια στην Ευρώπη.
 
Το σημαντικότερο ωστόσο είναι πως φεύγει ο χρόνος και συνεχίζει ν’ αποζητά ισορροπία, ανάμεσα στην εμφάνιση και το αποτέλεσμα, ανάμεσα στα «θέλω» του και τα «πρέπει», ανάμεσα στα πρόσωπά του, τους ρόλους τους, ανάμεσα στις αγωνιστικές του ανάγκες. Συνεχίζει να χαρακτηρίζεται από μια εύθραυστη βεβαιότητα πως βαδίζει προς τη σωστή κατεύθυνση καθώς δεν υπάρχει ο συνδυασμός των δυο πρώτων ζητούμενων που πιστοποιούν μια εφησυχαστική ισορροπία. Κι επιπλέον, όπως χρόνια τώρα συμβαίνει, προκύπτουν διάφορα, επιβαρυντικά θέματα ικανά ν’ απασχολούν για καιρό.
 
Σ’ ότι έχει να κάνε με τα της Κυριακής, η ομάδα παρουσιάστηκε κατώτερη των περιστάσεων, χωρίς συνοχή, με σπασμωδικές αντιδράσεις, δίχως ενέργεια προκαλώντας δικαιολογημένα προβληματισμό σε όσους φίλους του παρακολούθησαν τον αγώνα είτε δια ζώσης είτε εξ αποστάσεως. Είναι γνωστό πλέον πως ο «Δικέφαλος» όταν βρίσκει απέναντί του το αγωνιστικό προφίλ που κι ο ίδιος χρησιμοποιεί κατά βάση φέτος αντιμετωπίζει πρόβλημα, όπως είχε συμβεί – τουλάχιστον – σε Περιστέρι και Τρίπολη. Πολλώ δε περισσότερο, όταν απέναντί του έχει μια πειθαρχημένη, ομοιογενή και γρήγορη σε ποδοσφαιρική σκέψη ομάδα, με σωστές αποστάσεις στις γραμμές του και πολύ καλή αλληλοκάλυψη.
 
Το πρόβλημα στο δημιουργικό κομμάτι παραμένει και παρά την παρουσία του Πέλκα στο αρχικό σχήμα, οι μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού ευκαιρίες που έκανε δεν αξιοποιήθηκαν για να τον οδηγήσουν σε μια πιο εύκολη νίκη. Ενα σουτ του Αθανασιάδη στο 20′ από πλεονεκτική θέση, έπειτα από εκπληκτική ατομική προσπάθεια του Πέλκα, το πρόλαβε την τελευταία στιγμή ο Βάντερσον απομακρύνοντας σε κόρνερ κι ένα πλασέ του Μακ σε αντεπίθεση με την πίεση του Ιτούα που πέρασε σύριζα από τη δεξιά δοκό του Σωτηρίου.
 
Οι φωνές από τον πάγκο ήταν συνεχείς δίχως όμως ουσιαστικό αντίκρυσμα. Με περιορισμένες δυνατότητες διορθωτικών κινήσεων, καθώς ο Δημήτρης Κωνσταντινίδης αντίκρυσε – για μια ακόμη φορά – ένα από τα χειρότερα πρόσωπα της ατυχίας κατάματα, καθώς στο 24′ τραυματίστηκε σοβαρά, έχοντας υποστεί ρήξη χιαστού στο δεξί του πόδι. Πολύ κρίμα για τον καθέναν, πολύ περισσότερο για τον συγκεκριμένο, χιλιοταλαιπωρημένο ποδοσφαιριστή του ΠΑΟΚ. Λίγο μετά, στο 38′ σε μια αμυντική προσπάθεια ο Μαλεζάς χτυπάει με το πόδι του τον Ολσεν, που ναι μεν συνεχίζει και ξεκινάει το δεύτερο ημίχρονο, όμως στο 62′ ζητάει αλλαγή, δίνοντας την ευκαιρία στον 23χρονο Μελίσσα να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα, παίρνοντας τα πρώτα λεπτά συμμετοχής της καριέρας του στο πρωτάθλημα και μάλιστα εντός έδρας. Κι εκείνος ανταπέδωσε με μια σταθερή εμφάνιση που συνιστά μια καλή αρχή. Ενα θετικό έρισμα για μια καλύτερη συνέχεια.
 
Ουσιαστικά, μοναδική συνειδητή επιλογή του Ιγκορ Τούντορ ήταν η είσοδος του Μπερμπάτοφ στο 70′, τον οποίο αρχικά προόριζε να περάσει αντί του Λέοβατς, προκειμένου να ενισχύσει επιθετικά την ομάδα δίχως να της αφαιρέσει κάτι, όμως η φάση του 68′, που είχε ως πρωταγωνιστή τον Γιώργο Τζαβέλλα, κατέληξε σε γκολ από την εύστοχη εκτέλεση πέναλτι του Αθανασιάδη με συνέπεια ν’ αποχωρήσει ο Πέλκας. Αδικαιολόγητα, η ομάδα υποχώρησε. Εδωσε μέτρα στον αντίπαλο με συνέπεια να δεχτεί σημαντική πίεση που οδήγησε σε πολλά λάθη, αγωνιστικά και μη. Σημαντικότερο όλων η λογική της καθυστέρησης που κόστισε κίτρινες κάρτες κι είχε ως αποτέλεσμα τις απολύτως δικαιολογημένες εντονότατες αποδοκιμασίες των θεατών.
 
Ηταν μια τρανταχτή απόδειξη λανθασμένης νοοτροπίας. Αυτή που ταλαιπώρησε και κόστισε στην ομάδα όλα αυτά τα χρόνια. Αυτή για την οποία είναι βασικός υπεύθυνος και ο προπονητής. Αυτή της οποίας η καθολική αλλαγή ήταν από τα πρώτα ζητούμενα από το ξεκίνημα της σεζόν. Παρά τα πολλά νέα πρόσωπα δε φαίνεται να έχει αλλάξει. Παραμένει όμως ένα από τα βασικά «πρέπει». Κανείς δεν έμεινε ικανοποιημένος από την εμφάνιση, ούτε οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές – ειδικά μετά τον σοβαρότατο τραυματισμό του συμπαίκτη τους – παρά μόνον από το αποτέλεσμα. Απαντες αναχώρησαν την ίδια στιγμή προς – και – τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα έχοντας μια εβδομάδα διακοπών.
 
Το ίδιο συνέβη και για την τεχνική ηγεσία με τον Κροάτη τεχνικό να λείπει για πρώτη φορά στη ζώη του από το σπίτι του για πέντε και πλέον μήνες δίχως να το έχει επισκεφτεί έστω και για μια ημέρα. Γιατί σαν ποδοσφαιριστής αγωνιζόμενος στο εξωτερικό έβρισκε την ευκαιρία να το κάνει, ως προπονητής όμως όχι. Απαντες χρειάζονται σωματική, μα κυρίως ψυχική αποφόρτιση για να μπορέσουν να εκτιμήσουν όλα όσα έχουν συμβεί ως τώρα, να διορθώσουν τα κακώς κείμενα και να πορευθούν με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα κι αντίστοιχη αποτελεσματικότητα.
 
Ενα μεσοδιάστημα που εξυπηρετεί και στον τομέα των τραυματιών αφού Βίτορ, Κίτσιου, Γκολάσα, Χαρίσης και πιθανόν ο Ζάιρο θα επιστρέψουν υγιείς για τη δύσκολη συνέχεια που τους περιμένει, αρχής γενομένης στις 2 Ιανουαρίου στην Ξάνθη.
 
Ολοκληρώνοντας όλα όσα έγιναν κόντρα σε Πλατανιά, πολλοί πίστευαν πως η νίκη, έστω και με κακή εμφάνιση θα προκαλούσε μια σχετική ικανοποιήση ως αποτέλεσμα αλλά και μια δυσφορία για την εμφάνιση. Κανείς όμως δεν περίμενε τον ντόρο που ακολούθησε κι είχε να κάνει με τη φάση του πέναλτι. Συζητήσεις κι αλόγιστες επικρίσεις με κεντρικές έννοιες την περηφάνια, το δίκαιο του πράγματος και την ευθύνη της ορθής ή μη εκτέλεσής του από τον Αθανασιάδη. Κατ’ αρχάς, θα επαναλάβω πως κάθε άποψη είναι σεβαστή αρκεί να μην προσπαθεί ο ένας να την επιβάλλει στον άλλον, από τη στιγμή που δεν τη συμμερίζεται.
 
Η περηφάνια δεν είναι … λάστιχο. Δεν είναι κάτι που μαζεύει και τεντώνει ανάλογα με τις σκέψεις του καθενός. Δεν είναι κάτι που το επιστρατεύει κάποιος για ένα κομμάτι της ζωής του, ενώ για τα υπόλοιπα το αγνοεί ή το παραβλέπει. Περήφανος είναι κάποιος σε όλο το εύρος της ζωής του, στο κάθε τί που κάνει, στην καθημερινότητά του, σε πράγματα που επηρεάζουν όλο του το είναι. Η αναφορά δεν έχει να κάνει με τον κάθε έναν αγνό οπαδό που καταθέτει ψυχή. Υπάρχουν και τέτοιοι, αλλά αν ήταν η πλειοψηφία θαρρώ πως οι ζωές όλων θα ήταν πολύ διαφορετικές, προς το καλύτερο. Εχει να κάνει μ’ αυτόν που σκόπιμα παραβλέπει, λησμονεί, προσπερνά προκειμένου να πετύχει τον προκεκαλυμμένο στόχο του, είτε εγωισμός λέγεται αυτός είτε συμφέρον. Γι’ αυτό … ο αναμάρτητος υμών πρώτος βαλέτω λίθον. Ο καθένας κρίνεται …
 
Λίγες ώρες μετά τον αγώνα, το πρωί της Δευτέρας πραγματοποιήθηκε η Εκτακτη Γενική Συνέλευση, από την οποία προέκυψε η διεύρυνση του διοικητικού συμβουλίου της ΠΑΕ με την έκπληξη δυο νέων προσώπων, του πρώην διεθνή Σλοβάκου διαιτητή, Λούμπος Μίχελ και του 38χρονου συνεργάτη του κ. Σαββίδη, αρμόδιου για θέματα οικονομικής κι εταιρικής ανάπτυξης. Οπως αποδεικνύει κι η παρουσία του πρώτου – ο οποίος αναλαμβάνει το κομμάτι των διεθνών σχέσεων – στη σουίτα του μεγαλομετόχου προ οκταμήνου, τίποτα δεν είναι τυχαίο. Παράλληλα, ανακοινώθηκε κι η δραστηριοποίηση του Γιώργου Κούδα σε ρόλο συμβούλου, ενώ εκρεμμεί το πρόσωπο που θα πλαισιώσει τη θέση του γενικού αρχηγού. Η χρησιμότητα των κινήσεων θα κριθεί από το αποτέλεσμα. Ο καθένας έχει σημαντικά πλεονεκτήματα στο βιογραφικό του, μένει να φανεί στην πράξη πως θα αξιοποιηθούν και πως τα ταιριάξουν αρμονικά όλα τα κομμάτια του παζλ μαζί. Καλή δύναμη, καλή συνέχεια και καλές γιορτές σε όλους ….