Το βράδυ της Τρίτης το συνήθως ήσυχο Κάουνας είχε μια διαφορετική εικόνα. Τα μπαρ και τα εστιατόρια που είχαν μείνει ανοιχτά κοντά στα μεσάνυχτα δεν ήταν απλά γεμάτα από κόσμο αλλά με τη μπύρα να ρέει άφθονη είχαν ασυνήθιστη φασαρία και πολύ….κεφάτους Λιθουανούς που είχαν μεταφέρει ακόμη και στους δρόμους την ατμόσφαιρα της Ζαλγκίριο Αρένα. Δεν είναι και μικρό πράγμα για μια μικρή πόλη 300.000 ψυχών να βλέπει την πιο δημοφιλή ομάδα μπάσκετ της χώρας μετά από 19 ολόκληρα χρόνια μια νίκη πριν από το φάιναλ φορ της Ευρωλίγκα. Και είναι γνωστό ότι το μπάσκετ λατρεύεται στα ίδια επίπεδα με τη θρησκεία σ’ αυτή τη γωνιά της Βαλτικής.
Επίσης, ανεξάρτητα τοποθεσίας είναι ένα άθλημα που αποδίδει μέσα στο παρκέ δικαιοσύνη. Και αυτή τη στιγμή τουλάχιστον το 2-1 της Ζάλγκιρις μοιάζει απόλυτα δίκαιο. Αν συνυπολογισθεί ότι οι Λιθουανοί κέρδισαν για 4η φορά σε πέντε παιχνίδια φέτος τον Ολυμπιακό τότε δεν υπάρχει ζήτημα αμφισβήτησης του προβαδίσματος που τους έχει φέρει μια νίκη πριν από το φάιναλ φορ.
Το στερεότυπο που ήθελε τον Ολυμπιακό φαβορί για την πρόκριση είτε λόγω του πλεονεκτήματος έδρας, είτε λόγω της εμπειρίας και της προσωπικότητας των παικτών του έχει πάει περίπατο από το πρώτο παιχνίδι της σειράς. Οι Λιθουανοί χωρίς ένα σούπερ σταρ στη δωδεκάδα τους, χωρίς εμπειρία από πλέι οφ έχουν ένα και μοναδικό πλεονέκτημα που τους έχει φέρει μια νίκη πριν από το Βελιγράδι. Είναι ομάδα με όλα τα γράμματα κεφαλαία. Και με τον επόμενο μεγάλο προπονητή του Ευρωπαϊκού μπάσκετ να έχει απόλυτο έλεγχο της κατάστασης. Ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους μας παρουσιάζει μια ομάδα που θυμίζει βαμπίρ! Ρουφάει σταγόνα σταγόνα την ενέργεια του αντιπάλου, διαβάζει με τέλειο τρόπο κάθε αδυναμία του και ζει σε βάρος του. Όχι παρασιτικά αλλά εξαντλώντας τον με κάθε δυνατό (ενίοτε και αδύνατο) τρόπο.
Στον πρώτο αγώνα του ΣΕΦ η Ζάλγκιρις κυριάρχησε μαζεύοντας το ένα επιθετικό ριμπάουντ μετά το άλλο και υποχρεώνοντας τον Ολυμπιακό στα διπλάσια λάθη. Μετά από 48 ώρες ο Ολυμπιακός έλυσε τα συγκεκριμένα προβλήματα, κράτησε χαμηλά τα εύστοχα τρίποντα της Ζάλγκιρις και ισοφάρισε τη σειρά. Έμοιαζε να έχει βάλει σε μια τάξη την κατάσταση αλλά ο πρώτος αγώνας του Κάουνας αποτέλεσε μια οδυνηρή ανώμαλη προσγείωση. Η Ζάλγκιρις με ένα υποδειγματικό (και εξαιρετικά γρήγορο) πάσινγκ γκέιμ, ακούμπησε τη μπάλα μέσα στη ρακέτα, διάβασε όλες τις αλλαγές της άμυνας του Ολυμπιακού και ο Γιασικεβίτσιους κοπιάροντας μεθόδους που θυμίζουν…Ομπράντοβιτς είδε την ομάδα του να έχει 16/19 δίποντα μετά από 20 λεπτά παιχνιδιού. Με εξαίρεση δύο ή τρία από τα δίποντα όλα τα υπόλοιπα ήταν λέι απ ή καρφώματα.
Δεν είναι το 80-60 της νίκης της Ζάλγκιρις σοκαριστικό. Είναι ο τρόπος που ήρθε το 2-1. Οι Λιθουανοί έμοιαζαν να είναι μια ταχύτητα πιο γρήγοροι, πιο σκληροί στην άμυνα από την καλύτερη (στους αριθμούς) άμυνα της φετινής Ευρωλίγκα, με περίσσευμα ενέργειας. Και σε αντίθεση με όσα πιστεύαμε δεν τους άγγιξε στο ελάχιστο η ατμόσφαιρα του ΣΕΦ και δεν ένιωσαν καμία πίεση από το γεγονός ότι είχαν να διαχειριστούν το «πρέπει». Συνήθως, κάτω από τέτοιες συνθήκες οι μικρές ομάδες λυγίζουν. Αλλά η Ζάλγκιρις μοιάζει να είναι η φετινή Cinderella story της Ευρωλίγκα. Ο Γιασικεβίτσιους και οι παίκτες του διαχειρίστηκαν με άψογο τρόπο όλα τα πνευματικά ζητήματα που θεωρητικά το μπαρουτοκαπνισμένο ρόστερ του Ολυμπιακού πλεονεκτούσε. Και είναι μια ομάδα με πολύ διακριτούς ρόλους μέσα στο παρκέ. Ενδεχόμενα και έξω από αυτό. Λίγο μετά τον αγώνα οι περισσότεροι παίκτες με τις γυναίκες ή τις κοπέλες τους μαζεύτηκαν σε ένα από τα λίγα εστιατόρια που ήταν ανοιχτό για να φάνε. Και στο τέλος της βραδιάς πέρασαν εφ΄ενός ζυγού από το ταμείο να πληρώσουν το μερίδιο τους. Δεν κέρασε κάποιος τους υπόλοιπους, ούτε πλήρωσε το τραπέζι που ακολούθησε μια περίπου ιστορική νίκη κάποιος πρόεδρος.
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Η φυσιολογική ροή των πραγμάτων λέει ότι η σειρά θα τελειώσει αύριο. Ο Ολυμπιακός μοιάζει κουρασμένος, με ρουφηγμένη την ενέργεια του από τους παθιασμένους και πεινασμένους Λιθουανούς. Προφανώς στις λίγες ώρες που μεσολαβούν μέχρι τον 4ο καθοριστικό αγώνα ο Σπανούλης και ο Πρίντεζης θα μαζέψουν τους συμπαίκτες τους, θα γίνει η σχετική πλύση εγκεφάλου, η αναγκαία συσπείρωση δυνάμεων αλλά αρκούν όλα αυτά; Ο Ολυμπιακός μοιάζει με κινητή μονάδα του Ερυθρού Σταυρού, οι μισοί παίκτες του παίζουν με ενέσεις και χωρίς ιατρική έγκριση και δείχνει ένα βήμα πιο αργός σε άμυνα και επίθεση. Και για μια ομάδα που ποτέ δεν έπαιζε με πλεονέκτημα τη φουλ ταχύτητα αυτό μοιάζει με θανάσιμο μειονέκτημα. Και το χειρότερο από όλα είναι σαν να βλέπει στον καθρέφτη τη δική του βερσιόν πριν από έξι χρόνια όταν η παθιασμένη και πεινασμένη ομάδα του σόκαρε το Ευρωπαϊκό μπάσκετ με την πορεία της μέχρι το φάιναλ φορ της Πόλης. Ο Ολυμπιακός έχει μια τελευταία ευκαιρία. Αν μιλούσαμε για μια ομάδα με διαφορετικό DNA θα την είχαμε ξεγράψει. Αλλά ο Ολυμπιακός έχει αποδείξει και άλλες φορές ημιθανής και με την πλάτη στο καναβάτσο για το τελικό νοκ ντάουν ότι βρίσκει τον τρόπο του να σηκώνεται και να βγαίνει νικητής. Είναι άγνωστο αν αυτή η εψτάψυχη ομάδα έχει ξοδέψει και τις επτά ζωές της η της έχει απομείνει μια ακόμη πίστα. Προφανώς και θα το μάθουμε αύριο. Αλλά όποιος έχει ξεγράψει τον Ολυμπιακό στο παρελθόν υποχρεώθηκε να καταπιεί τα λόγια του. Και μέχρι η Ζάλγκιρις να του καταφέρει το τελευταίο μοιραίο κτύπημα θα ήταν λάθος να τον ξεγράψουμε όπως κάποιοι έσπευσαν να κάνουν σε μια ανάλογη συνθήκη πέρσι κόντρα στην Εφές όταν πάλι βρέθηκε στο 1-2 και η αγωνιστική του εικόνα ήταν κάτω του μετρίου. Εάν ο Ολυμπιακός κατορθώσει να παίξει με το μυαλό των Λιθουανών, να τους βγάλει από τη ζώνη άνεσης και να τους πείσει ότι δεν ήρθε η ώρα να γίνουν αφεντικά της κατάστασης ίσως αύριο στην κατάμεστη (ξανά) και θορυβώδη (όπως συνήθως) Ζαλγκίριο Αρένα βρεθούμε προ ευχάριστων εκπλήξεων.