Ο ελληνικός αθλητισμός θρηνεί σήμερα έναν από τους πιο αγνούς παράγοντες που έβγαλε ποτέ.
Ίσως τον μεγαλύτερο απ΄όλους, τον Παύλο Γιαννακόπουλο.
Είχα την τύχη να τον γνωρίζω προσωπικά, καθώς εργάστηκα κάποτε κοντά του.
Σήμερα το πρωί ταξίδεψε στη γειτονιά των αγγέλων, μέρα σημαδιακή, καθώς συμπληρώθηκαν 47 χρόνια από τη μέρα που ασχολήθηκε για πρώτη φορά σαν παράγοντας, με την μεγάλη του αγάπη τον Παναθηναικό.
Τεράστια προσωπικότητα, έβλεπε μπροστά και πάντοτε έβαζε τον πήχη ψηλά.
Στο μυαλό του δεν υπήρχε η λέξη αποτυχία.
Θα μείνει στην ιστορία, όχι τόσο για τους τίτλους που κατέκτησε, αλλά για την αναγνώριση τον σεβασμό και την εκτίμηση που έδειχναν προς το πρόσωπο του αντίπαλοι, προσωπικότητες μεγάλες από την Ελλάδα και το εξωτερικό.
Δεν είχε εχθρούς, (αυτό είναι σπάνιο στο χώρο του αθλητισμού).
Όλος ο κόσμος είχε μόνο καλά λόγια να πει για τον αείμνηστο.
Τον θαύμαζαν και μάλιστα δεν μπορούσαν να εξηγήσουν πως ένας άνθρωπος ξοδεύει τόσα πολλά για μια ομάδα, δίχως να περνάει από το μυαλό του η σκέψη ότι θα τα πάρει πίσω κάποια στιγμή.
Θυμάμαι χαρακτηριστικά την απάντηση που έδωσε σε συνάδελφο δημοσιογράφο, στην ερώτηση που του έκανε πριν από 20 χρόνια, αναφορικά με τα τεράστια ποσά που ξοδεύει για τον Παναθηναικό : “Καλό μου παιδί. εγώ ούτε στο καφενείο πηγαίνω, ούτε στο καζίνο, ούτε στα μπουζούκια. Το χόμπι μου είναι ο Παναθηναικός. Τον αγαπάω παθολογικά και αυτό είναι όλο. Ας έχουμε την υγειά μας, να δουλεύουμε και να προσφέρουμε γι΄ αυτό που αγαπάμε”.
Ο σύλλογος (και όχι μόνο το μπάσκετ) του χρωστάει πολλά, αφού σε δύσκολες στιγμές έβαζε βαθιά το χέρι στην τσέπη για να ενισχύσει όποιο τμήμα είχε ανάγκη (μιλάμε για πολλά εκατομμύρια).
Αλλά και απλός κόσμος που είχε δυσκολίες ευεργετήθηκε κατά καιρούς από τον Παύλο, αφού καθημερινά από το γραφείο του περνούσαν για βοήθεια άνθρωποι που “δεν είχαν στον ήλιο μοίρα”.
Σαν επιχειρηματίας ξεχώριζε, αφού κατάφερε μόνος του να κτίσει από το μηδέν μια αυτοκρατορία.
Άριστος οικογενειάρχης, γι΄αυτό έμειναν κοντά του μέχρι την τελευταία στιγμή η κυρία Δέσποινα, ο Δημήτρης, αλλά και ο αδερφός του Θανάσης.
Η απώλεια για την οικογένεια του Παναθηναικού και τον ελληνικό αθλητισμό γενικότερα δεν αναπληρώνεται.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει.
ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ
