Δεν είναι η νίκη, δεν είναι το σκορ, είναι η γενική εικόνα του ματς. Ο Ολυμπιακός πάτησε γκάζι όταν ο Παναθηναϊκός έδειχνε να μην μπορεί να βγει από την περιοχή του. Αυτό έχει εξήγηση. Μεγαλύτερο βάθος στον πάγκο και περισσότερη ποιότητα.
Τον μεταμόρφωσε
Ο Σίλβα έβγαλε τον Τσόρι Ντομίνγκες, τον περσινό MVP του πρωταθλήματος και έριξε στη μάχη τον Πάρντο. Ο Κολομβιανός όχι μόνο δεν έδειξε επηρεασμένος από τον τραυματισμό που τον άφησε εκτός τις προηγούμενες βδομάδες, αλλά έδωσε περισσότερη ενέργεια και λύσεις στον προπονητή του. Στη συνέχεια βγήκε ο Καμπιάσο και ο Φουστέρ. Οι δύο πρωταγωνιστές της ισοφάρισης και αρκετών ευκαιριών των “ερυθρολεύκων”, όμως Ερνάνι και Πουλίδο μπήκαν στο ματς και έδωσαν πλάτος στο παιχνίδι της ομάδος τους.
Τον μπέρδεψαν οι αλλαγές
Από την άλλη μεριά βγήκε ο Λέτο, ο οποίος έδωσε την ασίστ στον Μπεργκ και ο Μαμούτε -μπήκε στη θέση του Αργεντίνου- φάνηκε μόνο, όταν σπατάλησε τη μοναδική ευκαιρία των “πρασίνων” στο δεύτερο ημίχρονο. Βγήκε ο Βιγιαφάνες, ο οποίος μόνος του προσπαθούσε να προωθήσει την μπάλα στην επίθεση και ο Εσιέν δεν μπόρεσε να κάνει αισθητή την παρουσία του.
Αρα, ο Ολυμπιακός πήρε σχεδόν τα μέγιστα από τις αλλαγές του, ενώ ο Παναθηναϊκός με τις συγκεκριμένες επιλογές αποδυναμώθηκε.
Εχασε την ευκαιρία και τον… προσανατολισμό του
Ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε ιδανικά με γκολ και έχασε σπουδαία ευκαιρία με τον Ταυλαρίδη, αλλά αντί αυτές οι φάσεις να δώσουν ώθηση στους “πράσινους”, έγινε το αντίθετο. Η στρατηγική να μένουν πίσω και να προσπαθούν με μακρινές μπαλιές να απειλήσουν, δεν τους βοήθησε και στο τέλος τους στοίχισε.
Οι ηγέτες και ο στρατιώτης
Από την άλλη μεριά, ο Ολυμπιακός είχε ηγέτες στην 11αδα του και παίκτες που ήταν συγκεντρωμένοι στο ματς. Παρόλο που δεν είχαν βαθμολογικό κίνητρο, έδειξαν μέσα στις τέσσερις γραμμές ότι το ήθελαν περισσότερο. Ο Φουστέρ έτρεχε και πάλευε όλη την ώρα, η παρουσία του Καμπιάσο δέσποζε στη μεσαία γραμμή και ο Φορτούνης όταν πήρε την μπαγκέτα του… μαέστρου, οργάνωσε άψογα. Ομως τη διαφορά την έκανε ο πιστός στρατιώτης, Σαλίνο. Από τα πόδια του τελευταίου ξεκινούσαν οι περισσότερες φάσεις. Κάλυπτε τρύπες στα μετόπισθεν και έδινε στηρίγματα στους συμπαίκτες του επιθετικά, κάνοντας όλη τη βρόμικη δουλειά.
Ρουά Ματ
Σε ό,τι αφορά τη μάχη του πάγκου, ο Στραματσόνι διάβασε… καλά πριν το ματς, αλλά στη συνέχεια ο Σίλβα ήταν ανώτερος και νικητής. Στον Ιταλό βγήκε η έμπνευση με τον Λέτο στην αρχική 11αδα, αλλά κράτησε παραπάνω από όσο έπρεπε τον Αργεντινό στο παιχνίδι. Μάλιστα ο ίδιος ο παίκτης νόμιζε ότι θα ήταν η πρώτη αλλαγή και πριν δείξει ο πίνακας το νούμερο του Βιγιαφάνες, είχε βγάλει το προστατευτικό κράνος και ετοιμαζόταν να αποχωρήσει. Επίσης η επιλογή να περάσει τον Εσιέν αντί του τελευταίου αποδείχθηκε λανθασμένη.
Ο Σίλβα είχε την… ατυχή έμπνευση να χρησιμοποιήσει Φορτούνη, Ντομίνγκες και Φουστέρ μαζί, αλλά διόρθωσε το λάθος του και με την είσοδο του Πάρντο. Στο τέλος τόλμησε και έκανε πιο επιθετική την ομάδα του και με αυτό τον τρόπο να οδηγήσει τον Ολυμπιακό στο θρίαμβο επί του “αιωνίου” αντιπάλου του.