Έβλεπα που λέτε πριν από 15 μέρες τον Τζούριτς δίπλα στον Κουρνέτα στον γάμο του πρώτου στην Χαλκιδική και έλεγα από μέσα μου: «για φαντάσου να κάνει και ο Μήτσος το ίδιο δρομολόγιο που έκανε ο Billy. Πλάκα θα έχει». Δεν φώναξα τη σκέψη μου γιατί απλά δεν πίστευα ποτέ ότι ο Τζούριτς θα ήταν πρώτη επιλογή του ΠΑΟΚ και όχι του Ολυμπιακού στον οποίο μεγάλωσε το 2005, ανδρώθηκε το 2010, πόνεσε και έσκισε από το πάθος του και τις πρώτες του μπλούζες στα πέντε «ερυθρόλευκα» χρόνια. Και όμως ποτέ μη λες ποτέ, Μετά λοιπόν από 15 μέρες είμαι εδώ και προσπαθώ να σας γράψω για την ελληνική μεταγραφή της δεκαετίας.
Δεν ξέρω αν ο Τζούριτς θα έχει την ίδια τύχη που είχε ο Κουρνέτας, να γίνει πρωταθλητής, όπως έφυγε δηλαδή από το Ρέντη το 2010. Ωστόσο το κίνητρο που θα έχει του χρόνου παίζοντας στο Παλατάκι, ίσως είναι ακόμη πιο δυνατό από αυτό που είχε ο νταμπλούχος Κουρνέτας του 2014 όταν ο Ολυμπιακός του αρνήθηκε επέκταση συμβολαίου και του έδειξε κομψά αλλά ξεκάθαρα την πόρτα της εξόδου.
Το αγωνιστικό κίνητρο, να ξέρετε, είναι το μεγαλύτερο όπλο του κάθε αθλητή. Αν δεν έχεις τέτοιο κίνητρο δεν πας πουθενά. Καλό το τριψήφιο νούμερο με 1 στο ξεκίνημά του που θα προσθέσει στον τραπεζικό του λογαριασμό ο Τζούριτς από τον ΠΑΟΚ. Αλλά να ξέρετε ότι η επόμενη χρονιά είναι η μοναδική, πιθανότατα, που ο Τζούριτς δεν θα παίζει για τα λεφτά. Θα παίζει για να ξαναφτιάξει το όνομά του στην ευρωπαϊκή πιάτσα. Όχι, δεν χάλασε την προηγούμενη που λόγω τραυματισμού δεν έπιασε μπάλα στην Βερόνα. Απλά μετά από αυτή την ατυχή χρονιά δύσκολα θα έβρισκε συμβόλαιο ανάλογο της αξίας του. Για αυτό προτίμησε να παίξει στην Ελλάδα και του χρόνου τέτοια εποχή θυμηθείτε ότι θα ετοιμάζει βαλίτσες για άλλες πολιτείες.
Έχει όμως και άλλα κίνητρα ο Τζούριτς την ερχόμενη σεζόν. Θα θέλει να αποδείξει ότι δικαίως επέλεξε τον ΠΑΟΚ που έδειξε εμπράκτως ότι τον θέλει. Το πιο σημαντικό κίνητρο όμως που δεν θα το μαρτυρήσει ποτέ αλλά θα το έχει στο μυαλό του, όπως το είχε και ο Κουρνέτας παίζοντας στον ΠΑΟΚ, είναι το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός δεν του εμπιστεύθηκε θέση στην ομάδα την οποία μεγάλωσε. Για μένα αυτό θα είναι το μεγαλύτερό του κίνητρο. Είναι το ίδιο που είχε ο Κουρνέτας των τριών τίτλων στα δύο χρόνια που έπαιξε στον ΠΑΟΚ μετά το δεύτερο μονοετές πέρασμά του από τον Ολυμπιακό.
Η μεταγραφή του Δημήτρη Τζούριτς στον ΠΑΟΚ δεν είναι μια απλή μεταγραφή. Είναι η μεγαλύτερη μεταγραφική έκπληξη των τελευταίων ετών για πολλούς λόγους. Πρώτον αν κάποια ομάδα έπρεπε να είχε κινηθεί πρώτη για την απόκτηση του «γαμπρού» αυτή θα έπρεπε να ήταν ο Ολυμπιακός και όχι ο ΠΑΟΚ. Ο Τζούριτς πέρασε τα πρώτα πέντε χρόνια της επαγγελματικής του καριέρας στο Ρέντη με τον τότε πρόεδρο Βαγγέλη Μαρινάκη να τον ντύνει στα χρώματα της ομάδας του παρά το ασφυκτικό πρέσινγκ των «πράσινων» του Βλάση Σταθοκωστόπουλου το 2005. Από τη στιγμή λοιπόν που ο Τζούριτς ήταν από τον Μάρτιο ελεύθερος και διαθέσιμος, κυρίως για την ελληνική αγορά, η λογική έλεγε ότι ο Ολυμπιακός θα έκανε το πρώτο βήμα για την επιστροφή του. Το κασέ άλλωστε του Τζούριτς δεν ήταν απαγορευτικό. Για τα δεδομένα Τζούριτς ήταν ότι πιο οικονομικό έχει υπάρξει από τη μέρα που έφυγε από τον Ολυμπιακό για να πάει στην Τρεντίνο. Ο Ολυμπιακός όμως, από ότι αποδεικνύεται, δεν ήθελε τον Τζούριτς. Δύο είναι τα πιθανά σενάρια για την μη επιλογή Τζούριτς. Το πρώτο λέει ότι ο κόουτς Μουνιόθ δεν ήθελε να ρισκάρει επιστρέφοντας στην ομάδα έναν τραυματία παίκτη και το δεύτερο ότι η διοίκηση περίμενε το σινιάλο Μαρινάκη για να πυροδοτήσει τη βόμβα. Περισσότερο μου κολλάει το πρώτο και λιγότερο το δεύτερο. Η ιστορία πάντως έγραψε «Τζούριτς στον ΠΑΟΚ». Ποιος θα δικαιωθεί; Θα το μάθουμε σε 11 μήνες…