Ο μπασκετικός ΠΑΟΚ βρέθηκε αντιμετώπος με διάφορα δύσκολα τεστ μέσα στη σεζόν 2017-2018. Σε άλλα τα κατάφερε με άριστα, σε άλλα με μέτριο βαθμό, σε κάποια απέτυχε, αλλά στην τελική ο έλεγχος έγραψε «πολύ καλά». Το ζήτημα, πλέον, είναι τι γίνεται την επόμενη μέρα.
Πριν πάμε στη… “day after”, όμως, ας θυμηθούμε ποια ήταν τα δύσκολα διαγωνίσματα της προηγούμενης, για να εκτιμήσουμε αν όντως δικαιολογείται το «πολύ καλά» στον έλεγχο και αν αυτό αφήνει μια κάποια παρακαταθήκη για τη συνέχεια.
Κατ’ αρχάς, ο ΠΑΟΚ έπρεπε να ξεπεράσει το σοκ της αλλαγής του Σούλη Μαρκόπουλου στον πάγκο του, μετά από οκτώ ολόκληρα χρόνια παρουσίας του «προφέσορα» εκεί. Ο διάδοχός του, Ηλίας Παπαθεοδώρου, αρχικά αμφισβητήθηκε, και μάλιστα έντονα, όμως, τελικώς έγινε αποδεκτός και το έργο του δικαιώθηκε.
Η σεζόν ξεκίνησε με πέντε ήττες. Μάλιστα, η πρώτη ήταν στο παιχνίδι Κυπέλλου με τον Άρη, εκτός έδρας, που σήμανε και αποκλεισμό από τη συνέχεια. Με τραυματία τον Κόνιαρη και με πρόβλημα όρασης του Ντίλαρντ εκείνη την ημέρα, οι «ασπρόμαυροι» δεν τα κατάφεραν. Στο στόχαστρο δεν βρέθηκε μόνο ο προπονητής, αλλά και η διοίκηση, καθώς και η ίδια η ομάδα. Μετά τις πέντε ήττες ήρθε η ανάκαμψη. Η ομάδα αντέδρασε και γρήγορα αντέστρεψε το κλίμα.
Στο Basketball Champions League η σεζόν έμοιαζε χαμένη από τα μισά του δρόμου ακόμη. Στο δεύτερο γύρο της φάσης των ομίλων, όμως, το come back ήταν εντυπωσιακό, με αποτέλεσμα την πρόκριση στους «16» του θεσμού. Θα πήγαινε και πιο κάτω ο ΠΑΟΚ, αν δεν έχανε τη μεγάλη διαφορά που είχε πάρει στον εντός έδρας αγώνα απέναντι στην Καρσίγιακα.
Στο πρωτάθλημα έκανε ήττες που θα μπορούσε να είχε αποφύγει, όμως, από τα μέσα Φεβρουαρίου και μετά δεν του αντιστάθηκε κανείς, εκτός από Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό. Στα πλέι οφ πέταξε εκτός την ΑΕΚ, με το πολύ μεγαλύτερο μπάτζετ, και άφησε πίσω του την έκπληξη της σεζόν, τον Προμηθέα Πάτρας. Τελικώς, βρέθηκε τρίτος, πίσω από τις δύο ομάδες που έχουν γίνει κατεστημένο στο ελληνικό μπάσκετ από το 1993 και δώθε.
Το πλάνο με τους πολλούς Έλληνες παίκτες βγήκε κι αυτό σε μεγάλο βαθμό. Θα μπορούσε και καλύτερα, αν κάποιοι σοβαροί τραυματισμοί δεν έβρισκαν σε καίρια χρονικά σημεία τον Χαραλαμπόπουλο, τον Κόνιαρη και τον Τσόχλα. Σε ορισμένα παιχνίδια δε, ο κόσμος της ομάδας «χόρτασε» μπάσκετ. Δεν γέμισε, όμως, το PAOK Sports Arena για να βοηθήσει ακόμη περισσότερο την ομάδα.
Ο τελικός έλεγχος της ομάδας λέει: «κόπηκε» στο τεστ του Κυπέλλου, «καλώς» στο Champions League, «καλώς» στη συγκέντρωση κόσμου, «πολύ καλώς» στη μετάβαση από την εποχή Μαρκόπουλου, «πολύ καλώς» στη δημιουργία βασικού κορμού με Έλληνες, «άριστα» στην πορεία στο πρωτάθλημα –όσο κι αν αυτό δεν αρέσει στους «ασπρόμαυρους» οπαδούς, που σε άλλες εποχές είχαν συνηθίσει αυτή την ομάδα πραγματικά να πρωταγωνιστεί.
Πάμε, λοιπόν, στην επόμενη μέρα, που μοιάζει «αγκαθωτή». Ο λόγος δεν είναι άλλος από το γεγονός ότι ο πήχης έχει ανέβει. Κι αυτό, σε ομάδες όπως ο ΠΑΟΚ (και ειδικά στον ΠΑΟΚ!) σημαίνει πίεση. Πίεση σε πρώτη φάση να ανέβει το μπάτζετ. Να πάει πάνω από τα 700.000 ευρώ που ήταν την περασμένη σεζόν, ώστε να δυναμώσει η ομάδα με καλύτερους ξένους. Πίεση σε δεύτερη φάση για αποτελέσματα: πρόκριση στον τελικό Κυπέλλου, είσοδο στο φάιναλ φορ του Champions League, ακόμη πιο ανταγωνιστικό πρόσωπο στη διάρκεια της σεζόν στο πρωτάθλημα.
Μπορεί να τα κάνει όλα αυτά ο ΠΑΟΚ, τη στιγμή που ναι μεν ο Ιβάν Σαββίδης στηρίζει οικονομικά (και) την ομάδα μπάσκετ του συλλόγου, όμως, δεν δείχνει καμιά διάθεση να ξοδέψει πακτωλό χρημάτων για να την βάλει σφήνα στη δυάδα Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού; Η απάντηση είναι ότι δεν μπορεί να αντεπεξέλθει εύκολα σε μια τέτοια πίεση ο μπασκετικός «Δικέφαλος», αν δεν έχει έναν χρηματοδότη τύπου Σαββίδη να βάζει πραγματικά πολλά χρήματα στο ταμείο της.
Ίσως η πορεία της περασμένης σεζόν να ζέστανε λίγο παραπάνω τον «ασπρόμαυρο» κόσμο και να υπάρξει μεγαλύτερη ζήτηση για εισιτήρια διαρκείας για την περίοδο 2018-2019. Είναι κι αυτό μια λύση, για μια ομάδα που μπορεί να υποδεχτεί στο ιδιόκτητο γήπεδό της 8.000 οπαδούς σε κάθε αγώνα. Τα μισά καθίσματα να διαθέσει με εισιτήρια διαρκείας, αμέσως θα έχει πάρει μια σοβαρή οικονομική ανάσα και να μπει ακόμη πιο δυναμικά στην αγορά για εξεύρεση χορηγών και διαφημιζόμενων. Θα γίνει, όμως, έτσι; Είναι στοίχημα αυτό για όλους στην «ασπρόμαυρη» ΚΑΕ!
Από ‘κει και πέρα, αγωνιστικά αρχίζει ένας άλλος αγώνας δρόμου. Κάποιοι Έλληνες παίκτες έχουν συμβόλαιο, όμως, όχι όλοι. Ο Μαργαρίτης είναι σε διαπραγμάτευση με τη διοίκηση για νέα συμφωνία, ο Χαραλαμπόπουλος ήταν δανεικός από τον Παναθηναϊκό, ο Κατσίβελης έχει οψιόν να λύσει το συμβόλαιό του με τους «ασπρόμαυρους», αν θέλει ο ίδιος, έως τις 30 Ιουνίου. Κι ο Κόνιαρης ρίχνει λοξές ματιές στο μαγικό κόσμο του NBA. Αυτές οι υποθέσεις ούτε λίγες είναι, ούτε αμελητέες. Με εξαίρεση τον Χαραλαμπόπουλο, με τους άλλους τρεις πρέπει να δούνε οι «ασπρόμαυροι» άμεσα τι θα κάνουν, ώστε να ξέρουν πώς πορεύονται τη νέα σεζόν. Δεν είναι εύκολα τα πράγματα, διότι καλή πορεία της ομάδας σημαίνει ότι ανέβηκαν κι οι δικές τους μετοχές. Άρα…
Όσο για τους ξένους της περασμένης σεζόν, ο Πετεγουέι ήδη αποτελεί παρελθόν, καθώς υπέγραψε στη Ντιναμό Σάσαρι, στην Ιταλία, κι από τους άλλους τέσσερις που έκλεισαν τη σεζόν ο Γκος είναι αυτός που είναι ψηλά στη λίστα προτίμησης να παραμείνει και την ερχόμενη περίοδο. Κι αυτός, όμως, δεν είναι άμαθος από υψηλά συμβόλαια, που έπαιρνε τα προηγούμενα χρόνια στην Ιταλία, οπότε τώρα που μπήκε και πάλι στο κάδρο του ευρωπαϊκού μπάσκετ λόγω καλής πορείας με τον ΠΑΟΚ, ίσως ανοίξει φτερά.
Μπορεί να ακούγεται πεσιμιστικό, όμως, μόνο εύκολος δεν είναι ο δρόμος των «ασπρόμαυρων» εν όψει της νέας σεζόν, αν θέλουν να διατηρηθούν στο υψηλό επίπεδο. Οι ίδιοι ανέβασαν τον πήχη και μόνοι τους πρέπει να τον περάσουν τώρα. Αν είναι σε θέση να το κάνουν, θα το δείξει ο χρόνος.
Υ.Γ. Με τον καλύτερο τρόπο τίμησαν την 14η Ιουνίου 2018 στο ΣΕΦ την επέτειο της κατάκτησης του Ευρωμπάσκετ, εκείνου του λαμπερού θριάμβου, 31 χρόνια πριν, το 1987, εκεί στο ίδιο κλειστό. Εκείνη την ημέρα όλη η Ελλάδα ήταν στους δρόμους για τον Γκάλη και την παρέα του και το μπάσκετ φώλιαζε στις καρδιές των ανθρώπων εδώ στην άκρη των Βαλκανίων. Αυτή τη 14η Ιουνίου, όμως, τα Βαλκάνια βγήκαν και πάλι από μέσα μας, αλλά για άλλους λόγους. Δεν είναι παίξε γέλασε, που λέει κι ο ποιητής…
