Τύχη σημαίνει να πιστεύεις πως είσαι τυχερός

«Φίλε, σούταρα άθλια από μακριά. Άθλια. Έπρεπε να συνηθίσω και τη μπάλα στην Ευρώπη. Ξέρεις, είναι πιο ελαφριά και διαγράφει διαφορετική τροχιά όπως σουτάρεις, με μικρότερη καμπύλη».
 
Τάδε έφη, Έλιοτ Γουίλιαμς, στην κουβεντούλα που είχαμε στήσει λίγο μετά το ματς. Ο παίκτης που σε πέντε παιχνίδια στην Ευρωλίγκα, χωρίς προηγούμενη ευρωπαϊκή εμπειρία και ερχόμενος σε ομάδα Γενάρη μήνα, γράφει 16.4 πόντους ανά παιχνίδι με 43% εντός παιδιάς, 94.7% βολές (36/38), απόρροια των 5.6 φάουλ που κερδίζει ανά παιχνίδι. Του τύπου που παραδέχεται ότι ακόμα δεν ξέρει όλα τα συστήματα, αλλά έχει το συνδυασμό αυτοπεποίθησης και άγνοιας κινδύνου που χρειάζεται για να βάλει τους πέντε τελευταίους πόντους του Παναθηναϊκού, όταν η μπάλα καίει.
 
Κατά τα άλλα, φοβήθηκα σήμερα στο ματς. Όχι ότι θα έχανε ο Παναθηναϊκός, και η ήττα μέσα στο πρόγραμμα είναι. Φοβήθηκα ότι κάποιον θα βούταγε σήμερα ο Τζόρτζεβιτς, βλέποντας τους παίκτες του να κάνουν πασαρέλα για 20 λεπτά, αντί να βάλουν το κορμί τους στις φάσεις.
 
Η απουσία του Κούζμιτς αφαίρεσε από τον Σάλε το αντίδοτο για τον – κοιτάξτε τι θα μπορούσα να γίνω αν ήμουν σοβαρός – Ερντέν του πρώτου δεκαλέπτου (16π), ο Γιάνκοβιτς ήταν στην Αθήνα και ο Πάβλοβιτς επί της ουσίας…το ίδιο, ο Καλάθης έκανε το χειρότερο του παιχνίδι με την πράσινη φανέλα. Ο floor general του Παναθηναϊκού είχε τη μικρότερη φετινή συμμετοχή του σε ευρωπαϊκό παιχνίδι του Παναθηναϊκού με μόλις 18 λεπτά, χωρίς να αγωνιστεί μάλιστα καθόλου στο τελευταίο δεκάλεπτό! Με δεδομένη την φθορά των φάουλ (Γουίλιαμς 4, Καλάθης 4, Ραντούλιτσα 3 μέχρι το 30΄), ο Παναθηναϊκός μπορεί να είχε επιστρέψει στο ματς από το ημίχρονο, αλλά με λίγους παίκτες σε καλή ημέρα και 16 λάθη στη συνταγή, έμοιαζε σίγουρο ότι θα καρδιοχτυπούσε ως το φινάλε.
 
Χρειάστηκε η… καρυδάτη εμφάνιση του Ραντούλιτσα που επιστράτευσε ως και …trash talking απέναντι στον Ερντέν που τον είχε εκθέσει στην αρχή, το παιχνίδι – άγκυρα του Διαμαντίδη που ήταν ο μοναδικός με σταθερά χέρια στο κουβάλημα της μπάλας, οι πινελιές του Φελντέιν,  το χαμαλίκι των Φώτση – Γκιστ στα μετόπισθεν  και φυσικά το κρεσέντο του Γουίλιαμς για να σωθεί η παρτίδα. Ειδική μνεία πηγαίνει στον Σάσα Τζόρτζεβιτς από…τους ίδιους τους παίκτες του. Φελντέιν και Γουίλιαμς μνημόνευσαν τον προπονητή τους για τα γκάζια που τους έβαλε, αλλά και την συνολική επίδραση του στο παιχνίδι.
 
Μπορεί ο όμιλος των πράσινων να μην έχει καμία σχέση με την… άγρια δύση του παραδίπλα, αλλά συμπαθάτε με, καμία ομάδα σε επίπεδο Top 16 δεν φτάνει τις 7 νίκες στα 8 τελευταία παιχνίδια αν δεν κάνει κάτι καλά. Ο Παναθηναϊκός με νίκες σαν και αυτή χτίζει χαρακτήρα και αυτοπεποίθηση, ενώ ακόμα και ο τρόπος που κέρδισε μπορεί να αποδειχθεί πολλαπλάσια χρησιμότερος από ότι μια 20άρα.
 
Πιο πολύ απ΄ όλα, το «τριφύλλι» ξεκινά να εθίζεται στη νίκη. Στην καλή συνήθεια μιας ομάδας να κερδίζει πρώτα και να ανακαλύπτει στη συνέχεια το πώς, αφού  πλέον διαθέτει περισσότερους από ένα τρόπους για να φεύγει χαμογελαστή από το γήπεδο. Ή μήπως ξεχάσατε ότι στο 82-78 του πρώτου γύρου, ο Καλάθης είχε μείνει στο παρκέ για 39:09;
 
Πλέον, με δύο ακόμη νίκες στο φινάλε του Top 16 όχι μόνο αφήνει εκτός την χρυσοποίκιλτη Εφές, αλλά θρονιάζεται τουλάχιστον στην τρίτη θέση, αποφεύγοντας την ΤΣΣΚΑ στο χιαστί. Για να βρεθεί 2ος, θα πρέπει να πάρει δώρο από την ομάδα που τον έφτασε στο αμήν: την Νταρουσάφακα, που την τελευταία αγωνιστική υποδέχεται την Λοκομοτίβ.
 
Ο Σάσα Τζόρτζεβιτς μοιάζει να δικαιώνεται για εκείνη την ατάκα λίγο  πριν την εκκίνηση του δεύτερου γύρου: «νομίζω ότι δεν θα είμαστε επιθυμητός αντίπαλος για κανένα από εδώ και πέρα». Αν οι πράσινοι αποφύγουν την αρκούδα, θα πουλήσουν ακριβά το τομάρι τους απέναντι σε οποιονδήποτε.
 
Κι αν σας φαίνεται ότι νίκες σαν και αυτές της Κωνσταντινούπολης είναι σε μεγάλο βαθμό προϊόν τύχης, μπορεί να σας απαντήσει ο Γουίλιαμς. Όχι ο Έλιοτ, αλλά ο Τενεσί:
 
“Luck is believing you’re lucky”.
 
«Τύχη σημαίνει να πιστεύεις πως είσαι τυχερός».