Βρισκόμαστε στην αφετηρία του καλύτερου μαραθωνίου των τελευταίων πολλών ετών. Οι τρεις διεκδικητές του τίτλου βρίσκονται σε εξαιρετική συγκυρία. Η ΑΕΚ φαντάζει ως το μεγαλύτερο ερωτηματικό στη λογική της πνευματικής, ψυχολογικής και αγωνιστικής διαχείρισης που απορρέει της συμμετοχής της στο Champions League.
Οι προσθήκες που θα κάνει, θα δώσουν λύσεις στα χέρια του Μαρίνου Ουζουνίδη, ο οποίος καλείται να ετοιμάζει την ομάδα του για αγώνες “φωτιά” στο πρώτο τρίμηνο. Παράλληλα τα “νεκρά ” διαστήματα που φάνηκαν στους αγώνες με τη Βίντι με την έλλειψη συνοχής στον ανασταλτικό τομέα αποτελούν θέμα δουλειάς για τον Έλληνα τεχνικό.
Στον ΠΑΟΚ ο αποκλεισμός ήρθε ίσως με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Η ομάδα στα πρώτα 15 λεπτά έδειξε οτι το “ταβάνι” της είναι πολύ ψηλά, παίζοντας πανέμορφα, τα προσωπικά λάθη συμβαίνουν στο ποδόσφαιρο, αλλά δε λένε και τίποτα σημαντικό, στη λογική ότι ο Αλέξανδρος Πασχαλάκης έχει πραγματοποιήσει εξαιρετικές εμφανίσεις απο τον προηγούμενο Δεκέμβριο. Το μελανό σημείο για τον Ραζβάν Λουτσέσκου προέρχεται από τη στιγμή που κάποιος αντίπαλος διασπάσει την πρώτη ζώνη άμυνας του ΠΑΟΚ. Ο δικέφαλος πιέζει ψηλά και τα προβλήματά του ξεκινούν όταν οι αντίπαλοί του φτάνουν εξω από την περιοχή του.
Στον Ολυμπιακό μεσοεπιθετικά υπάρχουν πολλές και καλές λύσεις σε μια ανακατεμένη τράπουλα: Φορτούνης, Χριστοδουλόπουλος, Ποντένσε, Γκερέρο, Χασάν, έχουν δείξει εξαιρετικά δείγματα. Στον άξονα ανασταλτικά φαίνεται μια αδυναμία, γι’ αυτό και ετοιμάζονται κινήσεις.
Ο Άρης έλειψε στη Superleague και η Superleague έλειψε στον Άρη και αυτό φάνηκε από την πρεμιέρα κιόλας. Εξαιρετικοί οι κιτρινόμαυροι στη Λαμία, ομάδα του Νίκου Παπαδόπουλου ο ΟΦΗ, Πανιώνιος και Αστέρας στα γνωστά τους στάνταρ. Ο Ατρόμητος πραγματοποίησε ίσως τη νίκη της αγωνιστικής, με τον Κουλούρη να δείχνει πολύ ζεστός, η ΑΕΛ είναι πάντα η μοναδική επαρχιακή ομάδα που έχει κατακτήσει το πρωτάθλημα.
Προφανώς και το ποδόσφαιρό μας δεν είναι το πιο ποιοτικό του πλανήτη. Όμως ποτέ δεν ήταν. Παρά τις καλύτερες των προϋποθέσεων δεν αισιοδοξώ, οτι θα παρακολουθήσουμε μια υπέροχη διοργάνωση. Υπάρχει αυτή η μάστιγα που λέγεται Έλληνας παράγοντας, ο οποίος δεν μπορεί να παρακολουθεί όπως όλοι οι φίλαθλοι. Παράγοντας χτυπάει το ντέφι, γραφεία τύπου, στρατευμένοι δημοσιογράφοι, οπαδοί, παρατρεχάμενοι χορεύουν.
ΥΓ.: Στο 65′ να αποδοκιμάζουν και στο τέλος να πανηγυρίζουν, δεν αποτελεί μια σχέση αγάπης φιλάθλου – ομάδας. Ό,τι πιο απαράδεκτο, ιδίως για τους φιλάθλους της ΑΕΚ, στους οποίους, επιπροσθέτως, η ομάδα τους έχει προσφέρει τόσες χαρές τον τελευταίο καιρό. Σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις καταλαβαίνεις οτι αν οι οργανωμένοι δεν είχαν τις ελληνικές παθογένειές τους, θα ήταν ό, τι καλύτερο για μια ομάδα. Οι μόνοι που δεν πήγαν απέναντι απο τους παίκτες, όταν το παιγνίδι με τη Βίντι δεν εξελισσόταν θετικά.
ΥΓ. 2: Κλήρωση Champions League. Όπου και να κοιτάξεις βλέπεις μύθους: Ρομπέρτο Κάρλος, Σμάιχελ, Ρας, Μπέκαμ, Κακά, Φορλάν. Ανάμεσά τους οι διακριθέντες της προηγούμενης σεζόν. Όλα ξεκινούν από τον αυτοσεβασμό, από τον τρόπο που δουλεύεις. Θυμηθείτε αντίστοιχες κληρώσεις ελληνικού πρωταθλήματος ή εκδηλώσεις βραβεύσεων κορυφαίων και θα αντιληφθείτε με έναν ακόμα τρόπο γιατί δεν πραγματοποιούμε βήματα προόδου.