Ποιοι έχουν ξεπεράσει τις προσδοκίες στην φετινή Ευρωλίγκα; Από τον Μίτσιτς στον Γουόλτερς και από τον Μιλουτίνοφ ως τον Μοερμάν, ο Χρήστος Καούρης αναδεικνύει τους επτά overachievers της ως τώρα σεζόν.
Βασίλιε Μίτσιτς (Εφές)
O MVP του Νοεμβρίου είναι ο παίκτης που κινεί τα νήματα της τρίτης καλύτερης επίθεσης της Ευρωλίγκας (87.4) πίσω από τις παραδοσιακές δυνάμεις της ΤΣΣΚΑ και της Ρεάλ. Στα 24 του χρόνια, ο Σέρβος έχει μετατραπεί από sidekick του Κέβιν Πάνγκος στη Ζάλγκιρις στον floor general που μετατρέπει τον ράθυμο ξεκίνημα του Σέιν Λάρκιν σε μικροπρόβλημα. Οι εξαιρετικές χρονιές παικτών με την ταμπέλα του ρολίστα (Μοερμάν, Μότουμ, Πλάις) οφείλονται σε σημαντικό βαθμό στο εγκεφαλικό παιχνίδι του Σέρβου, ο οποίος δεν εκβιάζει την ασίστ (5.2), πασάρει εξαιρετικά από το pick n roll και έχει κομβική συμμετοχή σε pass to assist καταστάσεις.
Με 0.5 win shares στις πρώτες 10 αγωνιστικές, ο πρώην παίκτης των Μπάγερν και Ζάλγκιρις βλέπει μόνο την πλάτη των Γουόλτερς (1.0) και Γουίλιαμς – Γκος (0.7) και όταν εξετάζουμε τους point guards με τουλάχιστον 200 λεπτά συμμετοχής, σύμφωνα με τους πίνακες του Badbasket.gr. Το λιτό παιχνίδι του επιτρέπει στην Εφές να δημιουργεί επιθετικές υπεραξίες, αφού παράγει 1.38 πόντους ανά σουτ (4ος στους PG) με το καλύτερο eFG% ανάμεσα στους point guards, το εκπληκτικό 61.3%, σύμφωνα με το badbasket.gr. Το μόνο ψεγάδι του – εκτός των χαμένων βολών στο Μιλάνο – είναι η σχετική ευκολία του στο λάθος, με ποσοστό 26.8% ανά κατοχή. Το συνολικό plus/minus της Εφές με/χωρίς αυτόν στο παρκέ είναι το εντυπωσιακό +6.6 (Λάρκιν -7.6!), νούμερο που τον αναγάγει στον σημαντικότερο παίκτη της, με τον Μπομπουά δεύτερο στο +5.5, σύμφωνα με το newstats.eu. Είναι χαρακτηριστικό ότι η επίθεση της Εφές λειτουργεί καλύτερα με τον ταχύτατο Λάρκιν, αλλά η αμυντική αδυναμία του Αμερικανού λειτουργεί σαν τροχοπέδη. Η συνολική λειτουργία της ομάδας με τον Σέρβο είναι θεαματικά καλύτερη: 12.7 net rating με τον Μίτσιτς στο παρκέ, 3.4 χωρίς αυτόν!
Κόρι Χίγκινς (ΤΣΣΚΑ)
«Κάτι μας είπες τώρα, ο Χίγκινς παίζει καλά». Δεν είναι τόσο απλό. Με το 1/3 της σεζόν να βρίσκεται στα βιβλία της στατιστικής, ο 29χρονος Αμερικανός έχει ανεβάσει κατά 3.1 πόντους την παραγωγικότητα του σε σχέση με πέρσι, σουτάροντας 5.9% καλύτερα από το τρίποντο. Ακόμα και αν ο Νάντο Ντε Κολό παραμένει το εστιακό σημείο της επίθεση της ομάδα του Ιτούδη, δεν είναι καθόλου υπερβολή να πει κανείς πως ο Χίγκινς έχει υψηλότερο επίπεδο συνεισφοράς και βαρύτητας για τους πρωτοπόρους της βαθμολογίας, με 1.4 Win Shares (#2 στην Ευρωλίγκα μαζί με τον Ρούντι) έναντι 1.3 του Γάλλου (μαζί με άλλους τρεις παίκτες). Με απλά λόγια, η ΤΣΣΚΑ φέτος έχει έναν δεύτερο Ντε Κολό στο ρόστερ. Άσχημα νέα για τους αντιπάλους της.
Κάιλ Κούριτς (Μπαρσελόνα)
Στην Καταλούνια βρήκαν επιτέλους τον δικό τους Τζέισι Κάρολ. Ο Κούριτς μπορεί να είναι rookie στην Ευρωλίγκα, αλλά μόνο με τέτοιο δεν μοιάζει. Σουτάρει με 49% για τρεις (25/51), με το αδιανόητο 71.0% σε true shooting% και είναι 5ος σε ποσοστό τριπόντου ανάμεσα στους guards/forwards που έχουν επιχειρήσει τουλάχιστον 20 ως τώρα, σύμφωνα με το badbasket.gr Το παιχνίδι του ωφελείται από την βαρύτητα του Τόμιτς στο ζωγραφιστό και την ευχέρεια του στην πάσα από το χαμηλό ποστ, αλλά η δεδομένη ικανότητα του Κούριτς να βγαίνει από σκριν και να εκτελεί άμεσα είναι οφθαλμοφανής. Για την χρησιμότητα ενός τέτοιου σουτέρ είναι μάλλον μάταιο να μιλήσουμε: ο Πάμπλο Λάσο έχει τον Κάρολ στη Ρεάλ όσα χρόνια βρίσκεται και αυτός εκεί: οκτώ.
Αντριέν Μοερμάν (Εφές)
Το γαλλικό πολυεργαλείο του Αταμάν έχει αναδειχθεί σε μία από τις «κλοπές» της σεζόν. Ο πρώην παίκτης του Μπλατ στην Νταρουσάφακα παίζει με την ίδια άνεση στο «3» και στο «4», είναι 6ος ανάμεσα στους forwards με τουλάχιστον 200 λεπτά συμμετοχής με 17.5 Player Efficiency Rating, δεύτερος ριμπάουντερ πίσω από τον Κλαιμπερν με 6.3 (μαζί με τον Μπρουκς), ενώ ταυτόχρονα είναι στην πρώτη 5άδα σε ασίστ (1.6, 5ος ) και κλεψίματα (1.4, 1ος) στην θέση του. Το παθιασμένο, ενεργειακό παιχνίδι του επέτρεψε στην Εφές να πάρει τη νίκη με ανατροπή από το -16 απέναντι στη Φενέρ (15 πόντοι, 10 ριμπάουντ), αποτέλεσμα που έχουν παραδεχτεί στην Εφές πως ήταν το σημείο καμπής της σεζόν.
Άντονι Ράντολφ (Ρεάλ Μαδρίτης)
Ο Ράντολφ είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση. Ανήκει σε μια κατηγορία παικτών που το ταλέντο και τα σωματικά τους προσόντα δεν παραπέμπουν σε Ευρώπη, αυτών που όταν είναι αποτελεσματικοί μοιάζουν λίγο με cheat. Ο 29χρονος πάουερ φόργουορντ είχε επιλεγεί στο Νο.14 του ντραφτ του 2008, έχει πίσω του καριέρα 7.3 πόντων σε 252 παιχνίδια στο NBA: γενικά δεν είναι τυχαίος. Το γεγονός ότι η Ρεάλ ήθελε να τον ξεφορτωθεί το καλοκαίρι που μας πέρασε δεν είχε να κάνει τόσο με την μέτρια στατιστική του (8.2 πόντοι, 31% τρίποντο, 3.8 ριμπάουντ), όσο με την πνευματική αστάθεια που τον χαρακτηρίζει.
Στην περίπτωση του Ράντολφ, αν κάτι πάει στραβά, μένει στραβό για καιρό, αφού ο Αμερικανός δεν έχει την σκληράδα να ξεπεράσει τις αναποδιές και να γίνει επωφελής για την ομάδα του κόντρα σε αυτές. Η παραμονή του είχε να κάνει με το παχυλό του συμβόλαιο, όμως φαίνεται πως η Ρεάλ έχει ξανά στις τάξεις της τον παίκτη τον οποίο φανταζόταν όταν τον αποκτούσε από την «Λόκο» του Μπαρτζώκα το καλοκαίρι του 2016. Ο Ράντολφ είναι προς το παρόν, παρών με 13.5 πόντους, 44.2% τρίποντο και 5.8 ριμπάουντ. Κανείς δεν σουτάρει καλύτερα από το «4» στην Ευρωλίγκα – προς το παρόν.
Νέιτ Γουόλτερς (Ζάλγκιρις)
Ξέρω τι σκέφτεστε, βλέποντας τον Νέιτ Γουόλτερς να είναι παραπλήσια αποδοτικός με τον περσινό Κέβιν Πάνγκος και τον φετινό Κέβιν Πάνγκος να μοιάζει με τον Νέιτ Γουόλτερς του Ερυθρού Αστέρα: το Saras effect. Το παλιό φιλαράκι του Γιάννη Αντετοκούνμπο στους Μπακς δεν έχει το range του Καναδού, με αποτέλεσμα το spacing της Ζάλγκιρις να έχει επηρεαστεί σημαντικά, μαζί με τα τρίποντα ανά αγώνα, αλλά ο Γιασικεβίτσιους έχει βρει τον τρόπο να εκμεταλλεύεται τα ανεπτυγμένα playmaking ένστικτα του.
Ο Γουόλτερς πετυχαίνει 14.3 πόντους ανά παιχνίδι με λιγότερο πρακτικά χωρίς τρίποντο: από τα 8 που έχει σκοράρει φέτος, τα μισά έχουν έρθει απέναντι στη Φενέρμπαχτσε (4/7). Με 4/19 τρίποντα (21%) στα υπόλοιπα 9 παιχνίδια, ο 27χρονος Αμερικανός θα μπορούσε να είναι πρόβλημα τύπου Καλάθη, αλλά δεν είναι. Οργανώνοντας μια επίθεση που χαρακτηρίζεται από γρήγορη ροή κρύβει την δυσκολία του να δημιουργήσει προσωπική φάση σκοράροντας με συνέπεια με floaters και layups (59.3% δίποντο), με αποτέλεσμα να μην αντιπροσωπεύει πρόβλημα, αλλά λύση με 0.6 win shares (για να κατανοήσετε τη διαφορά, ο Καλάθης έχει -1.0). Συνολικά, ο Γουόλτερς έχει δημιουργήσει τους περισσότερους πόντους για την ομάδα του από τη θέση «1» σε σχέση με οποιονδήποτε άλλο στην Ευρωλίγκα δεν λέγεται Μάικ Τζέιμς.
Νίκολα Μιλουτίνοφ (Ολυμπιακός)
Η βελτίωση ενός σέντερ σε διάστημα τριών γεμάτων σεζόν δεν συνιστά είδηση: είναι αναμενόμενη. Εντούτοις ο «Μίλου» του Ολυμπιακού βρίσκεται σε πορεία δεύτερης διαδοχικής σεζόν στην οποία θα βελτιωθεί σχεδόν σε όλες τις στατιστικές κατηγορίες. Ο 24χρονος σέντερ έχει για πρώτη φορά διψήφιο αριθμό πόντων με 10.2 (πέρσι είχε 8.3 στα πρώτα 10 παιχνίδια και 8.8 συνολικά), είναι πρώτος ριμπάουντερ της Ευρωλίγκας με 7.3, πέμπτος μπλοκέρ με 1.0 και τέταρτος πασέρ πίσω από τους Βέσελι, Τόμιτς και Ντέιβις με 1.6 ασίστ ανά αγώνα.
Το καλοκαίρι που μας πέρασε δεν ήταν λίγοι αυτοί που αναρωτήθηκαν για την θέση που θα είχε ο Σέρβος στον νέο Ολυμπιακό του Ντέιβιντ Μπλατ, με δεδομένη την προτίμηση του Αμερικανοϊσραηλινού σε mobile centers. Μετά από 10 αγώνες ο Μιλουτίνοφ είναι αναντικατάστατος, αλλά όχι ακόμη κυριαρχικός, εμπνέοντας σεβασμό, αλλά όχι φόβο. Με το παραπάνω ερώτημα να έχει ήδη απαντηθεί, ο όχι πια νεαρός σέντερ καλείται να αποκτήσει το επίπεδο βαρύτητας στη ρακέτα που θα του επιτρέψει να χρησιμοποιήσει την έφεση του στην γρήγορη πάσα και θα τον καθιερώσει στην παρέα των Βέσελι, Αγιόν, Χάινς, Ντάνστον: σε αυτή των κορυφαίων.
Φωτό: INTIME, Euroleague.net