Βέβαια θα μπορούσαμε να μη είχαμε πάρει ούτε τον έναν πόντο, αλλά αυτό δεν έχει τόση σημασία, καθώς η εικόνα της ομάδας ήταν αυτή που προβλημάτισε.
Από το ξεκίνημα του αγώνα φαινόταν ότι κάτι δεν πάει καλά, αφού η μπάλα δεν κυκλοφορούσε σωστά. Τρίτη πάσα δύσκολα έβλεπες.
Δεν είχαμε ακραίους που θα πατήσουν την αντίπαλη περιοχή και θα απειλήσουν, ενώ και η άμυνα πελαγοδρομούσε σε κάθε αντεπίθεση των γεωργιανών.
Στο ημίχρονο όλοι περίμεναν ότι θα αλλάξει κάτι στην ομάδα ο Φαν Σιπ, όμως κάτι τέτοιο δεν είδαμε.
Τα ίδια και χειρότερα, παρά τα νέα πρόσωπα που μπήκαν σαν αλλαγές στην ενδεκάδα.
Μια εθνική άτολμη, χωρίς σύστημα και καθαρό μυαλό, απέναντι σε μια ομάδα με ταλέντο που δεν κλείστηκε και πήγε στη Θεσσαλονίκη με σκοπό να παίξει το παιχνίδι της.
Αυτό είναι που θα πρέπει να μας προβληματίζει περισσότερο.
Γιατί αν η Γεωργία έπαιζε στην Τούμπα κλειστά, αμυντικά (το λεγόμενο ταμπούρι) θα υπήρχε κάποια δικαιολογία, αφού ακόμα και μεγάλες ομάδες δυσκολεύονται σε τέτοιες συνθήκες.
Για κακή μας τύχη όμως, έπαιξε κανονικό ποδόσφαιρο με αποτέλεσμα να φανούν οι χτυπητές μας αδυναμίες.
Πλέον οι πραγματικές ελπίδες που έχουμε για πρόκριση στα τελικά του Κατάρ είναι μηδαμινές, αν και είμαστε ακόμη στην αρχή.
Η Γεωργία απέδειξε σε όλους εμάς ότι διαθέτει ταλέντο στον αθλητισμό.
Υπάρχει μέσα στο DNA των κατοίκων αυτής της μικρής σε μέγεθος, αλλά σπουδαίας χώρας.
Βέβαια οι παλαιότεροι γνωρίζουν ότι την εποχή της Σοβιετικής ένωσης, ήταν μια πλούσια περιοχή που έβγαζε εκτός των άλλων, ισχυρές πολιτικές προσωπικότητες (Ιωσήφ Στάλιν, Λαυρέντι Μπέρια, Έντβαρ Σεβαρντνάτζε), αλλά και πολύ μεγάλους ποδοσφαιριστές (Μετρεβέλι, Σιβάτζε, Κιπιάνιν, Νταρασέλια, Σουλακβελίτζε) κλπ.
Η μεγάλη Δυναμό Τιφλίδας κάτοχος του κυπέλλου κυπελλούχων Ευρώπης το 1981 έπαιζε καταπληκτικό ποδόσφαιρο, ενώ την δεκαετία του 70΄ και του 80΄ η Γεωργία ήταν αυτή που τροφοδοτούσε (μαζί με την Ουκρανία) ποδοσφαιριστές την σοβιετική εθνική ομάδα του τεράστιου Βαλερί Λομπανόφκι.
Δυστυχώς η φτώχεια, ο πόλεμος, η μετανάστευση, έπληξαν και το ποδόσφαιρο της, όμως, ακόμη και τώρα παρά τα τεράστια προβλήματα η ομάδα του Σανιόλ φωνάζει παρών, στέλνοντας μήνυμα ότι ποτέ δεν πρέπει να την ξεγράφεις.
