Διαβάζοντας αποκόμματα από το φύλλο της στατιστικής χωρίς να γνωρίζει το τελικό σκορ, ο ανυποψίαστος φίλαθλος του Παναθηναϊκού πιθανότατα θα υποψιαζόταν ήττα με κάτω τα χέρια.
Απολογισμός των δύο point guard, Σαντ-Ρος και Μακ: 2/10 σουτ, 6 ασίστ, 9 λάθη, 3 αξιολόγηση. Βολές: 17/28. Λάθη: 16. Νέντοβιτς και Παπαπέτρου: στην Αθήνα. Φυσική κατάσταση μετά την περιπέτεια του κορωνοϊού: ανεπαρκής.
Ακόμα κι έτσι, ο Παναθηναϊκός έμεινε στο παιχνίδι ως το τέλος και επιστρέφει στην Αθήνα με την αίσθηση της χαμένης ευκαιρίας. Η φροντ λάιν του κυριάρχησε, οι ρολίστες του πάγκου διακρίθηκαν (Μποχωρίδης, Μπέντιλ, Όγκουστ, Κασελάκης), η αγωνιστικότητα ήταν εκεί, η άμυνα στάθηκε σε ικανοποιητικό επίπεδο.
Ο Οντέντ Κάτας μπορεί να αγαπάει τους γκαρντ, αλλά ελλείψει τέτοιων έστησε αναμενόμενα για άλλη μία φορά το οχυρό των δίμετρων. Το πράγμα δούλεψε για 17.5 λεπτά, αφού πλην Μπόλντγουϊν η Μπάγερν δεν είχε τον παίκτη που θα έπαιζε κάθετα περνώντας τον προσωπικό του αντίπαλο με ντρίμπλα. Στην επίθεση ο Παπαγιάννης τροφοδοτήθηκε επαρκώς, ο Μποχωρίδης έκανε σωστά τα απλά και οι υπόλοιποι ψηλοί έκαναν ζημιές, ακόμα και αν το σχήμα ήταν φανερά δυσλειτουργικό χωρίς έναν πραγματικά κυριαρχικό γκαρντ να κινεί τα νήματα. Ο Μάριο Χεζόνια δοκίμασε πολλές φορές να δημιουργήσει από την κορυφή, τράκαρε όμως στα ίδια προβλήματα που είχε ο Ιωάννης Παπαπέτρου στο Σ.Ε.Φ, αφού από τη στιγμή που η Μπάγερν δεν φοβόταν το τρίποντο και ο αντίπαλος του Σαντ-Ρος μπορούσε να παίζει… λίμπερο, οι χώροι για διείσδυση ήταν ανύπαρκτοι.
Αλλά κανένα σχήμα δεν είναι πανάκεια, ειδάλλως όλοι θα έπαιζαν με τον ίδιο τρόπο. Ο Μακ διέλυσε όσα η ομάδα έχτιζε με ιδρώτα ως εκεί, ο Καλαϊτζάκης συμπλήρωσε το τρίλεπτο του τρόμου και η Μπάγερν ούτε που πίστευε ότι πήγαινε στα αποδυτήρια έστω με οριακή υπέρ της διαφορά. Στο δεύτερο μέρος ο Τρινκέρι προσαρμόστηκε στέλνοντας στο παρκέ ένα σχήμα που δεν έχει ξαναπαίξει ποτέ μαζί: Μπόλντγουιν μοναδικός γκαρντ, δίπλα του τρεις μακρυχέρηδες φόργουορντ (Λούτσιτς, Τσίπσερ, Τζόνσον) και στο «5» ένας εκ των Ρέινολντς, Γκιστ.
Το σχήμα των Βαυαρών ήταν ανάλογα δυσλειτουργικό στην επίθεση, όμως οι δύο διαφορές ήταν καθοριστικές. Πρώτον, η Μπάγερν μετέτρεπε την άμυνα της σε επίθεση με κλεψίματα, παίρνοντας οξυγόνο από το ανοιχτό γήπεδο και αποφεύγοντας έτσι τις δυσκολίες του σετ παιχνιδιού. Δεύτερον, είχε στο «1» έναν κανονικό πόιντ γκαρντ που ταυτόχρονα είναι σε ημιάγρια κατάσταση.
Έχοντας την άνεση να διαλέγει το ένα ψηλό κορμί μετά το άλλο για φρουρό μετά την αλλαγή, ο Γουέιντ Μπόλντγουϊν τιμώρησε το tall ball του Παναθηναϊκού με μια ακόμη φετινή οργιώδη εμφάνιση. Ο Αμερικανός διέλυσε όποιον εκ των Σαντ-Ρος, Γουάιτ ή Παπαγιάννη βρήκε απέναντι του με μια πλήρη επιθετικά εμφάνιση: τι τρίποντα από τα 8 μέτρα, τι καρφώματα στον αιφνιδιασμό, τι τζαμπ σουτ μέσης απόστασης μετά από ντρίμπλα, τι δύσκολα λέι απ: από όλα είχε το ρεπερτόριο του πιο βελτιωμένου παίκτη της φετινής διοργάνωσης.
Ο Παναθηναϊκός απέδειξε την πρόοδο του μένοντας στο ματς με νύχια και με δόντια, όμως προδόθηκε από την εκνευριστική αστοχία του από τη γραμμή, την λογική δυσκολία αξιοποίησης του Χεζόνια και την έλλειψη ενός γκαρντ με προσωπική φάση, ειδικά από τη στιγμή που οι δύο κύριοι επιθετικοί πόλοι της ομάδας είχαν μείνει λαβωμένοι στην Αθήνα.
Στο τέλος της ημέρας, ο Παναθηναϊκός δύσκολα θα εμφανιστεί τόσο άστοχος στις βολές. Η επιστροφές Νέντοβιτς και Παπαπέτρου θα εξισορροπήσουν τα σχήματα και θα μειώσουν τα λάθη, ανεβάζοντας την παραγωγικότητα. Όμως ό,τι όμως και να σκαρφιστεί ο Οντέντ Κάτας, στην καλύτερη περίπτωση θα καταφέρει να κρύψει για λίγο την τεράστια τρύπα στο «1» που αδικεί όλη τη σεζόν όσα προσπαθεί να οικοδομήσει η φετινή έκδοση των πράσινων.
