Από το 2003 όταν ο Ρομάν Αμπράμοβιτς απέκτησε το πλειοψηφικό πακέτο της Τσέλσι από τον Κεν Μπέιτς, άλλαξαν πολλά όχι όμως η αγάπη για την ιταλική σημαία στο λονδρέζικο πάγκο. Ο Τζανλούκα Βιάλι, αφού είχε πάρει τη σκυτάλη από τον Ρούουντ Γκούλιτ –το πιο…Ιταλό της ολλανδικής σχολής- την είχε δώσει στον Κλάουντιο Ρανιέρι, τον οποίο βρήκε ο Ρώσος μεγιστάνας στο «Στάμφορντ Μπριτζ».
Η σταθεροποίηση στην αγγλική κορυφή με τον Ζοζέ Μουρίνιο άνοιξε την όρεξη στον Αμπράμοβιτς, ο οποίος στόχευσε στο Champions League. Δεν επετεύχθη με τον Κάρλο Αντσελότι για να έρθει ο Ρομπέρτο Ντι Ματέο. Ο γεννημένος στην Ελβετία Ντι Ματέο, που έβαλε τέλος στην ποδοσφαιρική πορεία του στο Λονδίνο, έκατσε στον πάγκο μόνο 42 παιχνίδια, ωστόσο το πολυπόθητο «κύπελλο με τα μεγάλα αυτιά» προσγειώθηκε στην αγγλική πρωτεύουσα. Με τον Αντόνιο Κόντε οι «μπλε» επέστρεψαν στην κατάκτηση της Premier League, με τον Μαουρίτσιο Σάρι διεύρυναν την τροπαιοθήκη τους με το Europa League.
Όταν η κατάσταση με τον Φρανκ Λάμπαρντ φάνηκε πως δεν είχε συνέχεια, το ονοματεπώνυμο που βρέθηκε στην πρώτη γραμμή διαδοχής ήταν και πάλι ιταλικό: Μασιμιλιάνο Αλέγκρι. Ο «Μαξ» δεν είπε «όχι» στην Τσέλσι. Γιατί πολύ απλά δεν υπήρξε πρόταση από τους Λονδρέζους. Στη μικρή λίστα του δεξιού χεριού του Αμπράμοβιτς και εκτελεστικής διευθύντριας του συλλόγου, Μαρίνα Γκρανόβσκαγια, υπήρχαν τρεις Γερμανοί. O «πατέρας» του gegenpressing, Ραλφ Ράνγκνικ, ελεύθερος υποχρεώσεων από τη Red Bull, ο νεαρός Χάρι Πότερ της Bundesliga, Γιούλιαν Νάγκελσμαν κι ο Τόμας Τούχελ.
Οι Λονδρέζοι είχαν ήδη στραφεί στην Bundesliga, ξοδεύοντας το προηγούμενο καλοκαίρι μια μικρή περιουσία (150 εκ. ευρώ) για τον Τίμο Βέρνερ και τον Κάι Χάβερτς (προσωπικές επιλογές του ιδιοκτήτη), δίχως να απολαμβάνουν τους καρπούς της επένδυσής τους. Ουδείς εκ των δύο είχε σκοράρει στην Premier League μετά την πρώτη εβδομάδα του Νοεμβρίου. Ο Αμπράμοβιτς θεωρούσε αποκλειστικά υπεύθυνο τον Λάμπαρντ, ο οποίος όσο περνούσε ο καιρός, γινόταν όλο και πιο διστακτικός στις επιλογές του.
Στο δυναμικό υπάρχουν δύο ακόμη γερμανόφωνοι, ο Αντόνιο Ρούντιγκερ –ήταν σε κόντρα με τον Λάμπαρντ- και ο Κρίστιαν Πούλισικ, έτερη μεγάλη επένδυση της Τσέλσι. Η διαθεσιμότητα του Τούχελ μετά το «διαζύγιο» με την Παρί Σεν Ζερμέν, η πορεία του καθώς και η ηλικία του (47 ετών, με τον Νάγκελσμαν στα 33 του να θεωρείται από τον Αμπράμοβιτς «άγουρος» και τον Ράνγκνικ στα 62 του…πολύ ώριμος) έγειραν την πλάστιγγα υπέρ του άλλοτε προπονητή της Ντόρτμουντ.
Άλλη εξήγηση για την «γερμανοποίηση»; Το γεγονός πως πλέον υπάρχει μια διαφορετική θεώρηση στο μυαλό του Αμπράμοβιτς, ο οποίος πέραν της νίκης θέλει και θέαμα. Ήταν η μόνιμη διαφωνία του με τον Σάρι. Κοινώς ο Ρώσος αναζητεί τον δικό του Γιούργκεν Κλοπ. Συνολικά η Premier League προσεγγίζει όλο και περισσότερο την Bundesliga. Ουδέποτε στην ιστορία του αγγλικού πρωταθλήματος, υπήρχαν τόσοι παίκτες προερχόμενοι από το γερμανικό πρωτάθλημα.
Στη σφαίρα της «γερμανοφωνίας» εντάσσεται και ο Αυστριακός προπονητής της Σαουθάμπτον, Ραλφ Χάζενχουτλ. Η Χάντερσφιλντ προβιβάστηκε στην αγγλική ελίτ με τον Ντείβιντ Βάγκνερ στον πάγκο της, η δε Νόριτς θέλει να επιστρέψει με τον Ντάνιελ Φάρκε να ορίζει την κατάσταση. Ο Αμπράμοβιτς έχει αποφασίσει να αλλάξει σελίδα και λογική, ελπίζοντας αυτή τη φορά να μην καταλήξει σε ένα ακόμη ακριβό χωρισμό…
