Το 2020 σίγουρα ήταν μια χρονιά την οποία οι περισσότεροι άνθρωποι στον πλανήτη θα ήθελαν να ξεχάσουν και να μην έρθει ποτέ ξανά κάποια παρόμοια.
Μέσα σε όλα όμως τα αρνητικά που υπήρξαν βρίσκονται και στιγμές θετικές οι οποίες θα παραμείνουν στο μυαλό μας.
Κατά την διάρκεια του 2020 για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα σταμάτησαν όλα τα αθλητικά γεγονότα και δεν θα μπορούσε να μην συμβεί αυτό αφού κατά κάποιον τρόπο είχε διακοπεί και η…ζωή μας, σε ότι έχει να κάνει τουλάχιστον με τους ρυθμούς που την είχαμε συνηθίσει τα προηγούμενα χρόνια.
Το ΝΒΑ διεκόπη τον Μάρτιο και ξεκίνησε και πάλι τον Αύγουστο στην “φούσκα” του Ορλάντο, με την συγκεκριμένη εξέλιξη να κάνει χαρούμενους τους πάντες διότι στις πολύ δύσκολες στιγμές που ζούσε και ζει ακόμα η ανθρωπότητα, οι διοικούντες το κορυφαίο πρωτάθλημα του πλανήτη έδειξαν ότι ο αθλητισμός αλλά και η ζωή μπορούν να βγουν νικητές.
Έχοντας τα απαραίτητα μέσα σαφώς δημιούργησαν ένα πλήρως προστατευμένο περιβάλλον όπως απαιτούσαν οι δύσκολες περιστάσεις και με απόλυτη επιτυχία ολοκλήρωσαν την σεζόν. Γεγονός που από μόνο του έφερε μια νότα αισιοδοξίας.
Στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι και στο τελευταίο διάστημα της σεζόν ο αποκλεισμός των Μπακς, η εικόνα που παρουσίασε το Μαϊάμι και βέβαια η κατάκτηση του τροπαίου από τους Λέικερς αποτελούν 3 ιστορίες στις οποίες θα σταθούμε.
Το Μιλγουόκι παρουσιάστηκε κατώτερο των περιστάσεων και αποκλείστηκε στα ημιτελικά της Ανατολής, το τι έφταιξε σίγουρα θα το έχουν αναλύσει διεξοδικά ο Μπούντενχολζερ και το επιτελείο του, όπως επίσης και ο Γιάννης έχει κάνει ήδη την αυτοκριτική του και δουλεύει διπλά ώστε να βελτιωθεί στους τομείς που χρειάζεται.
Η εικόνα που θα μείνει στο μυαλό μας είναι αυτή της διάθεσης και της δίψας του Γιάννη να αγωνιστεί και να βοηθήσει τους συμπαίκτες του παρά το ότι στην ημιτελική σειρά με τους Χιτ χτύπησε στον αστράγαλο δυο φορές.
Μια ακόμα ωραία εικόνα μέσα σε μια κακή σεζόν είναι αυτή του Μαϊάμι των Σπόλστρα και Μπάτλερ. Και στους δύο αξίζουν τα εύσημα στον πρώτο διότι έχει ακούσει πολλά και πάντα σκύβει το κεφάλι και δουλεύει με την ομάδα του και στον δεύτερο διότι έβγαλε προς τα έξω τον καλό του εαυτό και τον ηγέτη που κρύβει μέσα του.
Τρίτη όμορφη εικόνα είναι αυτή του πανευτυχή Λεμπρόν με την φανέλα μιας τεράστιας ομάδας να πανηγυρίζει την κατάκτηση του τίτλου και να την αφιερώνει στην μνήμη του αλησμόνητου Κόμπι.
Σε μια χρονιά λοιπόν που θέλουμε να ξεχάσουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται, “καθαρίζοντας” την μνήμη μας ας μην τα πετάξουμε όλα.
