Αν ψάξει κάποιος για την μεγαλύτερη απογοήτευση της φετινής Ευρωλίγκας, τότε είναι βέβαιο πως θα σταθεί με ευκολία στη Φενέρ. Η ομάδα του Κοκόσκοφ ναι μεν μπήκε σε καθεστώς μειώσεων το περασμένο καλοκαίρι, ωστόσο από αυτή την κατάσταση μέχρι την εικόνα που παρουσιάζει η αποτυχία είναι το μόνο της κεκτημένο.
Πρόκειται για ένα σύνολο με φανερή ανομοιογένεια και πολύ χαρακτηριστικές αδυναμίες σε όλες τις θέσεις. Ο Ντε Κολό παραμένει ποιοτικός, χωρίς ωστόσο υποστηρικτικές γραμμές και πέραν όλων των άλλων έχει μόνιμα να διαχειριστεί σοβαρά αγωνιστικά προβλήματα και τραυματισμούς βασικών παικτών.
Οι Αμερικάνοι γκαρντ της τούρκικης ομάδας μοιάζουν αταίριαστοι με το υπόλοιπο σύνολο. Ο Μουχάμεντ στα 36 του πλέον δεν έχει την ορμή των προηγούμενων ετών και ο τρόπος με τον οποίο παίζει δεν μπορεί ξαφνικά να αλλάξει φορμάτ. Ο Λορέντζο Μπράουν θέλει παίκτες συγκεκριμένους για να μπορεί να αναδείξει το οργανωτικό παιχνίδι του και ψηλούς ικανούς να τον βοηθήσουν στο παραγωγικό.
Αμυντικά ο Κοκόσκοφ θέλει να περάσει μια συγκεκριμένη φιλοσοφία με πολύ προσωπική δουλειά στο ένας εναντίον ενός, αλλά και πάλι η διάθεση και η ενέργεια του συνόλου δεν τον βοηθούν. Με λίγα λόγια ο Ολυμπιακός παίζει στην Πόλη ένα παιχνίδι που δε θα μπορούσε με τα δεδομένα της φετινής σεζόν να είναι πιο εύκολο απέναντι στη συγκεκριμένη ομάδα και οφείλει να το εκμεταλλευτεί.
Η Φενέρ δεν αντέχει τις πιεστικές άμυνες κάνει εύκολα λάθος και το λάθη της αυτά οδηγούν τις περισσότερες φορές σε εύκολους πόντους του αντιπάλου. Ο Χασάν Μάρτιν και το μακρινό σουτ του Χάρισον είναι δύο παράγοντες που αναμένεται να παίξουν ρόλο στην αναμέτρηση. Αν ο Ολυμπιακός πιέσει και είναι στοιχειωδώς εύστοχος από μακριά τότε η λογική λέει πως θα έχει ένα ευχάριστο βράδυ στην Πόλη.
