Η διαφορά του αγγλικού πρωταθλήματος με το ελληνικό είναι όπως η ταχύτητα του φωτός με εκείνη του ήχου. Ασυναγώνιστη, ασύγκριτη, άπιαστη!
Κι αυτό δεν περιμέναμε το χθεσινό ματς της Σίτι με τον Ολυμπιακό στο Μάντσεστερ για να το αντιληφθούμε. Το κατάλαβαν ακόμα και στην Ιταλία με το σαρωτικό πέρασμα της Λίβερπουλ από το Μπέργκαμο κόντρα στην έκπληξη του περσινού Champions League την Αταλάντα. Το κοντέρ έγραψε 0-5.
Γιατί ομάδες όπως η Λίβερπουλ και η Σίτι δεν είναι ούτε Τότεναμ, ούτε Άρσεναλ, ούτε Γουλβς. Είναι 2-3 επίπεδα πιο πάνω.
Το θέμα για τον Ολυμπιακό δεν είναι ότι έφυγε από το Μάντσεστερ χωρίς να πάρει τίποτα. Έτσι κι αλλιώς δεν υπολόγιζε ότι θα έπαιρνε κάτι από αυτό το παιχνίδι πέρα από μια ακόμα σπουδαία εμπειρία.
Το μεγάλο θέμα για τον Ολυμπιακό και πλέον για τον ίδιο τον Μαρτίνς είναι τα δέκα (10) χαμένα πρώτα ημίχρονα από την αρχή της εφετινής περιόδου.
Διότι αν ήταν 3-4 θα λέγαμε ότι το γεγονός οφείλεται στην προσπάθεια να δέσει η ομάδα, να βρει τη χημεία της.
Όταν όμως, έχουμε φτάσει στο Νοέμβριο και υπάρχουν ήδη δέκα αγώνες (5 στην Ελλάδα και 5 στην Ευρώπη) στους οποίους ο Ολυμπιακός πετάει πάντα το πρώτο ημίχρονο στη… θάλασσα, είτε κάνοντας λάθη, με αποτέλεσμα να κυνηγάει το σκορ, είτε χωρίς να καταφέρει να σκοράρει και να προβληματίσει τους αντιπάλους του, τότε το ζήτημα είναι ΣΟΒΑΡΟ και πρέπει να βρεθεί λύση.
Υποπτεύομαι ότι ο Μαρτίνς το ΘΕΛΕΙ περισσότερο απ΄ όλους. Γιατί δεν πιστεύω να θεωρεί ότι οι απολύτως σωστές και διορθωτικές κινήσεις του σχεδόν σε ΟΛΑ τα δεύτερα ημίχρονα ως τώρα, μπορούν να σταθούν ικανές να λύσουν το πρόβλημα.
Το ποδόσφαιρο παίζεται σε 90 λεπτά και όχι σε 45. Κι ο Ολυμπιακός της σεζόν που διανύουμε παίζει κανονικό ποδόσφαιρο από το 46 έως το 90. Από το 1 εώς το 45 απλά προσπαθεί να παίξει ποδόσφαιρο, αλλά δεν το έχει καταφέρει ακόμα.
Και μπορεί στην Ελλάδα να μη του έχει κοστίσει ακόμα ακριβά (με εξαίρεση τον ΠΑΣ), αλλά στην Ευρώπη, που το επίπεδο είναι σε άλλα ύψη, βλέπουμε ότι ήδη το πληρώνει.
Ακόμα και εντός συνόρων που ο Ολυμπιακός είναι κυρίαρχος δεν έχει βρει τρόπο να τελειώσει έναν αγώνα στο πρώτο ημίχρονο.
Το αποτέλεσμα είναι να χρειάζονται αλλαγές στην ενδεκάδα στην επανάληψη και φυσικά μεγαλύτερη κατανάλωση δυνάμεων για να επιτευχθεί ο σκοπός της νίκης.
Νίκη που υπό κανονικές συνθήκες θα μπορούσε να έρθει πιο άνετα με ισορροπημένη κατανομή δυνάμεων και στα δύο ημίχρονα.
ΥΓ: Καλό το marketing, αλλά όταν οι εμφανίσεις των αντιπάλων το επιτρέπουν ας φορέσει ο Ολυμπιακός και μια φορά τα ερυθρόλευκα εκτός έδρας. Το σκούρο μπλε δεν του βγαίνει, πως να το κάνουμε!
