Τις παλιές, χαρούμενες εποχές η Ελλάδα είχε τη συνήθεια να αρχειοθετεί τέτοια ματς με σχετική ευκολία. Όλοι το γνώριζαν: οι διεθνείς μας, το τεχνικό επιτελείο, οι φίλαθλοι, οι αντίπαλοι. Οι τίμιες πλην ανεπαρκείς Λετονίες, Μολδαβίες, κι άλλες παρόμοιες ομάδες τέτοιου βεληνεκούς ήξεραν τη μοίρα τους. Δεν θα απειλούσαν την εθνική, η οποία με κάποιο τρόπο θα έβρισκε το γκολ και πάμε να κάνουμε ντουζ στα αποδυτήρια. Τόσο απλά.
Βεβαίως τις παλιές, χαρούμενες εποχές η Ελλάδα δεν θα βρισκόταν στο ημιυπόγειο της League C. Θα ήταν στον όροφο της League Β με υπαρκτή φιλοδοξία να παλέψει για τη League A. Η αναδρομή στο πρόσφατο ένδοξο παρελθόν, δεν έχει σημασία. Τώρα το ζητούμενο είναι το «δέσιμο» και το αποτέλεσμα. Το ένα θα φέρει το άλλο. Νομοτελειακά. Μπορεί ο κορωνοϊός να φρέναρε την πρόοδο του συνόλου του Φαν’τ Σχιπ, αλλά εκεί που ήταν θα (ξανά)έρθει. Και καλύτερα.
Το πρώτο 15λεπτο με τη Μολδαβία να ακολουθεί το 5-4-1 με το 4 πιο κοντά στο 5 παρά στο 1, ήταν το δέον. Άξονες οι Μάνταλος και Μπακασέτας, που έκοβαν και έραβαν, διαγώνιες κινήσεις, αναζήτηση της πλάτης της άμυνας, κίνηση. Το υπόλοιπο πρώτο ημίχρονο θα προβληματίσει τον Ολλανδό κόουτς. Νωχελικότητα, έλλειψη ιδεών, στατικό παιχνίδι. Το ρουά-ματ ήρθε στην τελευταία φάση του 45λεπτου. Το πέναλτι καταπίνεται, η αποβολή όχι.
Δείγμα προόδου στον έλεγχο της εθνικής, πως ενδεχομένως όχι πολλά χρόνια πίσω, ακόμη και με 10 μια…Μολδαβία θα μας ανησυχούσε. Όχι τώρα. Το γρήγορο δεύτερο γκολ με δημιουργό τον κορυφαίο Μπακασέτα και εκτελεστή τον Μάνταλο καταδεικνύει το προφανές: εν τη απουσία ενός φορ-killer (o Μήτρογλου στα καλά του ήθελε 2 ευκαιρίες για ένα γκολ), ας επενδύσουμε στα χαφ μας.
Δεν θα πάμε πολύ μακριά δίχως φορ, αναμένοντας τον Παυλίδη (ας του πιστωθεί η κίνηση στην εξαίσια μπαλιά του Κουρμπέλη στο πέναλτι) να περνάει σταδιακά τις πίστες του ηλεκτρονικού με την αξία του, αλλά υπάρχουν εχέγγυα. Η αυτοπεποίθηση του Μπακασέτα, η όρεξη του Μάνταλου, η δημιουργία του Φορτούνη, η ενέργεια του Πέλκα είναι στοιχεία ικανά να βγάλουν από πάνω μας τη μιζέρια της League C.
Ναι η εθνική είναι ακόμη εύθραυστη, αλλά μέρα με τη μέρα ατσαλώνεται. Οι νίκες είναι το απαραίτητο λίπασμα για να ξεπεταχθεί το μπουμπούκι. Σε κάθε περίπτωση, επειδή η Ελλάδα δεν έχει ακόμη «σαραντίσει» και το ανοσοποιητικό δεν είναι δυνατό, δεν έχει την πολυτέλεια να πετάξει ο λογισμός της προς το Νοέμβριο και τη Σλοβενία. Οι Κοσοβάροι δεν τα πήγαν στον όμιλο όπως τα υπολόγιζαν και την Τετάρτη έρχονται για να κάνουν τη ζημιά.
Ο όμιλος, η κατάσταση, το ranking το δικό σου και των αντιπάλων σου δεν προσφέρονται για δόξα. Μοιάζει και είναι αγγαρεία. Αλλά η ποδοσφαιρική πραγματικότητα δεν είναι σαν το φιδάκι, όπου έριχνες το ζάρι και ξάφνου μια σκάλα σε ανέβαζε από τα χαμηλά στα ψηλά. Το φαγητό για να νοστιμήσει, θέλει χαμηλή φωτιά και υπομονή. Τα υλικά υπάρχουν.