Το δείγμα που έχουμε ως τώρα από τις ομάδες είναι μικρό κι η κατάσταση λόγω COVID19 “ειδικών συνθηκών”. Αν προσπαθήσουμε να αναλύσουμε τον Ολυμπιακό, υπάρχει μόνο το δείγμα των διλικών στο εξωτερικό και η πρώτη αγωνιστική με την Ζάλγκιρις. Ο Ολυμπιακός ακόμα δεν είναι σταθερός στην απόδοσή του, αυτό είναι το μόνο βέβαιο και το μόνο λογικό, αφού οι Αμερικάνοι που αποκτήθηκαν τώρα προσπαθούν να μάθουν τα… κατατόπια της Ευρωλίγκας.
Σε σχέση με τον Παναθηναϊκό, ο Ολυμπιακός είναι έτσι κι αλλιώς πίσω στη γραμμή των ψηλών, ισορροπεί όμως την κατάσταση γιατί σε όλες τις άλλες θέσεις, δείχνει να έχει περισσότερες λύσεις. Η απουσία του Ζαν Σαρλ, δημιουργεί ακόμα μεγαλύτερη ανισορροπία στην front line, αφού οι “ερυθρόλευκοι” μένουν με δύο στην θέση “5” τον Έλις και τον Μάρτιν.
Αυτό που δούλεψε ο Ολυμπιακός όλη την εβδομάδα από το παιχνίδι της Ζαλγκίρις κι έπειτα, έχει να κάνει κυρίως με το κομμάτι των γρήγορων επιθέσεων και των επιλογών. Κάτι που με τους Λιθουανούς στοίχισε εκεί που κρίθηκε το ματς, δηλαδή στην τελευταία περίοδο. Για τον Ολυμπιακό το βασικό θέμα δεν ήταν η ταχύτητα της εκτέλεσης, αλλά η ποιότητα της επιλογής. Υπήρχε ατολμία σε καλές επιλογές, ενώ οι περισσότερες από τις κρίσιμες επιθέσεις έγιναν βεβιασμένα και κάτω από πίεση χρόνου.
Αυτό που θα προσπαθήσει λοιπόν ο Ολυμπιακός στο ΟΑΚΑ, είναι να πάει γρήγορα, αλλά με ρυθμό. Να εκτελέσει βάση πλάνου και να εκμεταλλευτεί τα ατού του, ενώ στα μετόπισθεν να είναι σκληρός και να καλύψει την αδυναμία του στις θέσεις των ψηλών. Ο Μπαρτζώκας είναι λογικό να περιμένει από τον Παναθηναϊκό παιχνίδι κοντά στο καλάθι, εκεί δηλαδή που η δική του ομάδα… πονάει, άρα οι σύνθετες άμυνες είναι επίσης ένα κομμάτι πάνω στο οποίο οι “ερυθρόλευκοι” δούλεψαν αρκετά. Οι αλλαγές στα σκριν είναι εξίσου μια λύση που λογικά θα δοκιμαστεί, ενώ στο σετ παιχνίδι επιθετικά το ένας εναντίον ενός είναι μια επιλογή που θα δούμε κατά κόρον.
