Ο Γιεβγέν Νόβακ με πολύ λίγες λέξεις μετά την πρόκριση της Κόλος Κοβαλίβκα επί του Άρη χθες (17/9) βράδυ στο “Κλεάνθης Βικελίδης” εξήγησε πώς ακριβώς ήρθε αυτό το αποτέλεσμα. Ο σκόρερ του πρώτου τέρματος της ουκρανικής ομάδας δήλωσε στη NOVA: “Ο Άρης ήταν το φαβορί, είχε ευκαιρίες, όμως, τακτικά εμείς ήμασταν καλύτεροι γι’ αυτό προκριθήκαμε”.
Δυστυχώς για τον Άρη, αυτή είναι η μεγάλη αλήθεια. Οι “κίτρινοι” στον πρώτο “τελικό” της σεζόν, σε ένα παιχνίδι που η νίκη ισοδυναμούσε με 260.000 ευρώ μίνιμουμ έξτρα χρήματα στο ταμείο και προοπτική για άλλα 280.000 ευρώ το λιγότερο, χρήματα υπερ-απαραίτητα σε μια εποχή μεγάλων εξόδων (μόνο την πληρωμή των χρεών για την άρση των ban να υπολογίσει κανείς…), τα έκαναν όλα λάθος. Αρχής γενομένης από τον προπονητή της ομάδας, Μίκαελ Ένινγκ, χωρίς να είναι αμέτοχοι οι παίκτες.
Σε ό,τι αφορά στον Γερμανό τεχνικό επισημάναμε πολλές φορές την περασμένη σεζόν ότι διακρινόταν για τον ορθολογισμό του. Αυτός χθες στο “Κλεάνθης Βικελίδης” ήταν ο μεγάλος απών! Αρκεί να επισημάνουμε κάποια βασικά στοιχεία:
* Σε όλο το διάστημα της προετοιμασίας, που δεν ήταν μεγάλο, ο Ένινγκ προσπάθησε να εφαρμόσει με ταχύρυθμα μαθήματα στην ομάδα το σχηματισμό 4-3-3. Αυτόν δούλεψε κυρίως στις προπονήσεις και σε αυτόν βασίστηκε στα πέντε φιλικά. Το έκανε και στο πρώτο επίσημο παιχνίδι της σεζόν, με αντίπαλο τη Λαμία, μέχρι να τον αλλάξει στο δεύτερο ημίχρονο. Χθες, άφησε στην άκρη το 4-3-3, ξεκίνησε με το 4-2-3-1 της περασμένης σεζόν και μετά το γύρισε σε 3-5-2. Ειδικά στην αλλαγή αυτή, οι παίκτες έχασαν εντελώς τον προσανατολισμό τους.
* Σχετικά με το 4-3-3, ερωτώμενος ο Ένινγκ σε συνέντευξή του στη NOVA γι’ αυτή την αλλαγή σε σχέση με την περασμένη σεζόν, δήλωσε ότι μια ομάδα χρειάζεται μέχρι και δύο χρόνια για να προσαρμοστεί και να βγάζει εύκολα αυτοματισμούς. Από το καλοκαίρι, όμως, ο Ένινγκ ήξερε ότι δεν είχε δύο χρόνια για κάτι τέτοιο, παρά μόνο λίγες εβδομάδες μέχρι την έναρξη των επίσημων υποχρεώσεων – και, κυρίως, το πρώτο ευρωπαϊκό παιχνίδι, που οποιοδήποτε αποτέλεσμα θα είχε άμεσο οικονομικό αντίκτυπο στην ομάδα, είτε θετικό, είτε αρνητικό. Ίσως, λοιπόν, δεν υπήρχε κανένας λόγος σε μια ομάδα που είχε χάσει σε μεγάλο βαθμό την ομοιογένειά της, λόγω των πολλών αλλαγών στο ρόστερ σε σχέση με την περασμένη σεζόν, να χρειαζόταν μια τέτοια αλλαγή.
* Ειδικά για το χθεσινό παιχνίδι, η επιλογή κάποιων προσώπων σε κάποιες θέσεις και αντίστοιχα η μη επιλογή άλλων δημιούργησε εύλογες απορίες. Παράδειγμα, η τοποθέτηση του Σάσα σε θέση δεξιού οπισθοφύλακα εξ αρχής ξένισε. Αποδείχτηκε στη διάρκεια του αγώνα ότι ήταν το λιγότερο ατυχής ως έμπνευση. Ο Άρης έχασε τα τρεξίματα του Βραζιλιάνου στο κέντρο, τη στιγμή μάλιστα που ο Ματίγια δεν είναι στην καλύτερη δυνατή κατάσταση. Επίσης, έχασε τη σταθερότητα του Σάκιτς δεξιά στην άμυνα, εκεί όπου οι Ουκρανοί χτυπούσαν όποτε τους δινόταν η ευκαιρία (από εκεί ξεκίνησε το πρώτο γκολ) ή αν το δει κανείς αλλιώς, την ποιοτική επιθετικότητα του -ασταθή ως κεντρικού αμυντικού- Ροζ. Αυτός θα μπορούσε ίσως πολλά περισσότερα να κάνει από εκεί, θέση στην οποία διακρίθηκε ιδιαίτερα την περασμένη σεζόν.
* Την περασμένη σεζόν, ο Άρης απέναντι σε πολλές κλειστές άμυνες λειτουργούσε καλά με τέσσερις μεσοεπιθετικούς. Την πεπατημένη την ήξερε ο Ένινγκ, αφού αυτός την εφάρμοσε με επιτυχία. Χθες, απέναντι σε αυτή την κλειστή άμυνα με έντεκα παίκτες πίσω από την μπάλα, ούτε καν προσεγγίστηκε έτσι το ματς. Αντιθέτως, μετά το 1-2, κι ενώ υπήρχε πολύς χρόνος μπροστά, διαμορφώθηκε σχήμα με δύο φορ, που σε καμία περίπτωση δεν ήταν ευέλικτο, με τον Μαντσίνι να βολοδέρνει ως φουλ μπακ στη δεξιά πλευρά, ενώ στην προετοιμασία είχε φτάσει να παίζει μέχρι και φορ. Μια αλλαγή χαμένη, δηλαδή, με τον τρόπο που έγινε.
Ο Ένινγκ, με δυο λόγια, ήθελε να μπερδέψει τους αντιπάλους και τελικά μπέρδεψε τον εαυτό του στο χθεσινό παιχνίδι. Ανακάτεψε με λάθος τρόπο την τράπουλα, όμως, το κακό είχε αρχίσει να γίνεται από την προετοιμασία ακόμη. Το συνεχές φτάνει μέχρις εκεί. Ο χθεσινός αποκλεισμός ήταν το αποτέλεσμα του διαβάσματος από πλευράς Ουκρανών αυτών που δεν μπορεί (ακόμη, τουλάχιστον) να κάνει καλά ο Άρης.
Όσο για τους παίκτες, υπάρχουν περιπτώσεις που με την απόδοσή τους, τις δυνάμεις τους, την επιμονή τους, μπορούν να διορθώσουν και τα λάθη του προπονητή στη διάρκεια ενός αγώνα, ειδικά όταν αυτός είναι κρίσιμος. Κάτι τέτοιο δεν το έκαναν χθες οι “κίτρινοι”. Εγκλωβίστηκαν από τους Ουκρανούς, αποπροσανατολίστηκαν από την πίεση που αυτοί άσκησαν, αλλά και από το σκληρό, στα όρια του αντιαθλητικού, παιχνίδι τους, θεώρησαν εαυτούς ανώτερους αγωνιστικά και ότι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα έπαιρναν τη νίκη και στο τέλος έφυγαν κλαίγοντας. Τα τρεξίματα και την παθιασμένη πίεση του φιλικού με τη Σάλκε, για παράδειγμα, δεν τα είδαμε ποτέ χθες.
Πλέον, ο Άρης είναι στο καναβάτσο. Ο πρώτος στόχος της σεζόν, να φτάσει στους ομίλους του Europa League, πήγε περίπατο. Έχει να διαχειριστεί την επόμενη μέρα, που σίγουρα δεν είναι λαμπερή. Ήδη, αναζητείται προπονητής, αλλά και η αυτοπεποίθηση που χάθηκε. Κακό ξεκίνημα, σε μια σεζόν που τα περιθώρια για διάκριση (έξοδος στην Ευρώπη, τουλάχιστον) είναι πιο στενά από την προηγούμενη. Έχει δύσκολο μονοπάτι μπροστά ο Άρης…