«More to follow» για τους Άγγλους συντάκτες. Για τους Γάλλους είναι «à suivre». Στην Ελλάδα συναντάται με το «περισσότερα σε λίγο». Όταν βλέπετε αυτές τις 3 λέξεις σε δημοσιογραφικό κείμενο, σκεφτείτε έναν οποιοδήποτε πίνακα του Σαλβαδόρ Νταλί. Πάνω δεξιά ένα τεράστιο κεφάλι με ορθάνοικτο στόμα. Είναι ο (Άγγλος, Γάλλος, Έλληνας κ.ο.κ.) αρχισυντάκτης. Στο κέντρο του κάδρου, ένα ιδρωμένο χέρι να γράφει πανικόβλητο. Είναι ο (Άγγλος, Γάλλος, Έλληνας κ.ο.κ.) συντάκτης.
Ο αρχισυντάκτης θέλει το κείμενο για τον «αέρα». Εσύ, ο συντάκτης, αφού έχεις ρίξει στον ωκεανό των λέξεων το σωσίβιο «περισσότερα σε λίγο», προσπαθείς να ανασυντάξεις τις δυνάμεις σου. Ένα ματς που ήταν γραμμένο από το 88’, στραβώνει στις καθυστερήσεις. Το delete πιάνει δουλειά. Aπό μέσα σου θυμάσαι όλες τις γαλλικές βρισιές που δήθεν έμαθες στο σχολείο, ενώ στην πραγματικότητα πατούσες στην τάξη για να κάνεις καζούρα στη Γαλλικού.
Κι όμως, η βραδιά κυλούσε ιδανικά. Ο Νεϊμάρ περνούσε τους πάντες και μοίραζε μπάλες στα παιδάκια που ζουν στους δρόμους έξω από το «Ντα Λουζ». Ο Ικάρντι ήταν στο γήπεδο από υποχρέωση. Σε 79 λεπτά είχε μια επαφή με την μπάλα στην αντίπαλη μεγάλη περιοχή και μια δημιουργηθείσα ευκαιρία. Ο Σαράμπια αναιμικός. Ο Νάβας προσπαθούσε με φιλοτιμία να χαλάσει την παριζιάνικη συνταγή.
Ξέρετε, αυτή που σε θέλει να νικάς με 4-0 την Μπαρτσελόνα και να αποκλείεσαι -έχοντας πάντως και κόντρα διαιτησία- με 6-1 στην Ισπανία. Και να προσθέτεις νέα λέξη στο λεξικό Larousse. Remontada, πάει να πει ανατροπή. Ή αυτή που έχεις νικήσει στο Μάντσεστερ με 2-0 και χάνεις από τα «σχολιαρόπαιδα» του Σόλσκερ με 3-1 στο Παρίσι. Όλα αυτά στις καθυστερήσεις βεβαίως-βεβαίως. Εκεί να δείτε…περισσότερα σε λίγο.
Άλλα κι ο ποιοτικός Κοσταρικανός, εκείνος που κατέκτησε 3 Champions League με τους εξπέρ του είδους «μπλάνκος» της Μαδρίτης, βρίσκει το δάσκαλό του στο πρόσωπο του Πάσαλιτς. Είσαι ένας ευτυχισμένος δημοσιογράφος. Γράφεις και στο μυαλό σου ηχεί το «La Vie En Rose». Η φωνή της Γκρέις Τζόουνς σε ταξιδεύει σε έναν άλλον κόσμο. Το κείμενό σου θα κάνει χαρούμενο τον αρχισυντάκτη σου. Θα είναι στην ώρα του. Γραμμένο από πριν.
Σαν να παίζεις μπιλιάρδο, με την ίδια κίνηση, έχεις στείλει την μπάλα στην τρύπα και την έχεις τζογάρει για το επόμενο χτύπημα. Σκέφτεσαι ήδη τα κείμενα που θα ακολουθήσουν. Θα έχουν σίγουρα βαρύγδουπους τίτλους, πιο κλισέ πεθαίνεις. «Οι ήρωες του Μπέργκαμο». «Παρίσι, η πόλη των καταραμένων». «Μαύρα γενέθλια» (η Παρί χθες έκλεισε 50 χρόνια ζωής).
Οι Παριζιάνοι σου τα κάνουν όλα εύκολα. Ο Νεϊμάρ έχει αρχίσει και κουράζεται, σιχτιρίζει, παίζει μόνος του, δεν αντέχει άλλο. Τα μπακ ανεβαίνουν που και που κι όταν το κάνουν οι αποστάσεις τους θυμίζουν παραλία επί κορωνοϊού. Ο Ντι Μαρία είναι τιμωρημένος στην εξέδρα. Ο Βεράτι τραυματίας, ποιος να βγάλει την κάθετη; Ο Τούχελ ρίχνει τον ημι-έτοιμο Εμπαπέ, που επιφέρει αναστάτωση στους παίκτες του Γκασπερίνι, αλλά από γκολ rien de rien. Ο Ντράξλερ έχει χάσει το αεράτο στυλ του στη γαλλική πρωτεύουσα, αφού τον έχουν κάνει κομπάρσο. Το τραγούδι της Γκρέις Κέλι οδεύει προς το τέλος του…
Τσουπ(ο) ο Μότινγκ! Πού τον ξέθαψε αυτόν ο Γερμανός προπονητής στο 79’(για να καταλάβετε πόσο απελπιστικός ήταν ο Ικάρντι). Μα δεν ήταν εκτός λίστας Champions League; Βεβαίως και ήταν εκτός, το Μάρτιο δεν θα έπαιζε. Και βρέθηκε εντός μετά τη φυγή Καβάνι; Ακριβώς. Είναι αυτός που άθελά του τραυμάτισε τον Βεράτι στην προπόνηση την προηγούμενη εβδομάδα; Α μπράβο. Που υπέγραψε συμβόλαιο δύο μηνών για να τελειώσει το Champions League και μετά να βρει άλλη ομάδα; Αυτός ντε!
Στο 89’ παίρνει την μπάλα δεξιά, σκάβει γλυκά με το αριστερό, ωραίο κατέβασμα του Νεϊμάρ «τζούφιο» σουτ, Μαρκίνιος 1-1. Και στο 90+2’, Νεϊμάρ άψογη κάθετη, Εμπαπέ πάσα με τη μία, ο Καμερουνέζος είναι εκεί που πρέπει να κινηθεί το φορ, ανατροπή, πρόκριση, ημιτελικά, πρωτοσέλιδο «τρέλας» από την «L’Equipe», κόρνες στα Ηλύσια Πεδία, αποθέωση στο ξενοδοχείο. C’ est la vie. Ο γεννημένος στο Αμβούργο Αφρικανός δεν είναι ο πρώτος, ούτε καν ο τελευταίος, απροσδόκητος ήρωας. Απλώς στο «Πάρκο των Πριγκίπων» δεν έχουν συνηθίσει σε ήρωες, μόνο σε αποδιοπομπαίους τράγους.
Το παιχνίδι θα ήταν διαφορετικό με τον υγιή Εμπαπέ παρόντα εξ αρχής. Το ανοικτό γήπεδο που προσέφερε η σπουδαία Αταλάντα, θα ήταν άνετος αεροδιάδρομος απογείωσης για το Γάλλο σπρίντερ, ο οποίος μερικές φορές θυμίζει αρχοντικό 400αρη στίβου. Από το 60’ και μετά έδωσε κίνηση, πλάτος, αλεγρία. Ο χθεσινός «βαρύς» Ικάρντι με τον Σαράμπια δεν μπορούσαν να υπηρετήσουν αυτό το στυλ.
Ο Νεϊμάρ ήταν κάτι σαν αμοιβαίο κεφάλαιο. «Τα αμοιβαία κεφάλαια δεν έχουν εγγυημένη απόδοση και οι προηγούμενες αποδόσεις δεν διασφαλίζουν τις μελλοντικές» διαβάζει τάχιστα στη διαφήμιση ο εκφωνητής. Ο Βραζιλιάνος ήταν γενναιόδωρος στα τελευταία 30 μέτρα του γηπέδου. Και τσιγκούνης στην τελική απόφασή του. Αυτό δεν αλλάζει το ότι είναι σε εξαιρετική κατάσταση. Το γκολ (εάν έρθει) θα τον ξεμπλοκάρει. Το ίδιο θα κάνει κι ο Εμπαπέ. Το παιχνίδι του ενός είναι φτιαγμένο για το παιχνίδι του άλλου. Σε ανοικτό και κλειστό γήπεδο.
Ο τραυματισμός του Νάβας μπορεί να αλλάξει τις ισορροπίες. Σε ένα μονό ημιτελικό θέλεις τους καλύτερους. Και η Παρί επιτέλους βρήκε τερματοφύλακα στον οποίο μπορεί να στηριχθεί. Η επιστροφή Ντι Μαρία είναι καλό νέο, η απουσία Βεράτι άσχημο. Το προπονητικό ρητό «έχουμε δύο ισάξιες εντεκάδες» είναι (εν γνώσει των προπονητών που το εκστομίζουν) ουτοπικό. Θέλουν να πουν: «θα θέλαμε να είχαμε δύο ισάξιες εντεκάδες». Αυτά ούτε στο playstation. To ραντεβού της Τρίτης στο «Ντα Λουζ» θα φέρει Λειψία ή Ατλέτικο Μαδρίτης. Εντελώς διαφορετική συνθήκη. Εννοείται πως ο Τούχελ προτιμά τους συμπατριώτες του από τους «Σπαρτιάτες» του Σιμεόνε. Αλλά μέχρι την Τρίτη έχουμε καιρό.
Περισσότερα σε λίγο…