Ο Χόακιν Φίνιξ πήρε το Όσκαρ Πρώτου Ανδρικού ρόλου για την ερμηνεία του στην ταινία Τζόκερ… Ο Γιόζιπ Ίλιτσιτς θα μπορούσε να το διεκδικήσει φέτος στην Σέριε Α αλλά… ήρθε η πανδημία.
Στην ταινία “Τζόκερ” ο πρωταγωνιστής αναφέρει : “Το χειρότερο που περιμένουν από τους ανθρώπους με ψυχική ασθένεια, είναι να συμπεριφέρονται σαν να μην την έχουν”.
Η Αταλάντα στην αρχή επικαλέστηκε τραυματισμό για την απώλεια του Ίλιτσιτς από το ρόστερ μετά την πανδημία. Πλέον η αλήθεια τρομάζει. Ο Ίλιτσιτς απλά δεν θέλει να παίξει, θέλει να είναι με τους δικούς του, σε ένα ασφαλές μέρος, στην πατρίδα του.
Τα ιταλικά μίντια αναφέρουν ξεκάθαρα πλέον ότι ο Σλοβένος επιθετικός πάσχει από κατάθλιψη.
Η ιστορία του Ίλιτσιτς έχει άμεση σχέση με όσα συνέβησαν στο Μπέργκαμο κατά την διάρκεια της πανδημίας αλλά και με την ζωή του.
Γύρισε ήρωας από την Βαλένθια όπου οδήγησε την ομάδα του σε ιστορική πρόκριση στους οκτώ του Champions League.
Έμαθε άμεσα όμως ότι το πρώτο ματς ανάμεσα στις δύο ομάδες ήταν μια βιολογική βόμβα η οποία “εξερράγη” και σε έναν πρόχειρο υπολογισμό μόλυνε περίπου 60.000 συνανθρώπους μας με τον κορωνοϊό στο Μπέργκαμο.
Το Μπέργκαμο ήταν ίσως η πόλη που υπέφερε περισσότερο από όλες κατά την διάρκεια της πανδημίας. Ο Ίλιτσιτς δεν άντεξε τις εικόνες με τα φέρετρα, με τα στρατιωτικά φορτηγά που έπαιρναν τους νεκρούς.
Μπήκε σε μια κατάσταση από την οποία για την ώρα δεν φαίνεται να υπάρχει επιστροφή. Ο Γκασπερίνι είπε ότι όλη η πόλη τον αγαπά, οι παίκτες του αφιέρωσαν το εισιτήριο για το επόμενο Champions League και όλοι τον περιμένουν την νέα σεζόν.
Ο άνθρωπος που τον πήρε στην Ιταλία, ο τεχνικός διευθυντής της Παλέρμο το 2010 Γουάλτερ Σαμπατίνι δήλωσε : “Τον παρακολουθούσαμε αρκετό καιρό. Στην κακή του ημέρα δεν ήθελε να μιλήσει σε κανέναν. Στην καλή του ημέρα ήταν φαινόμενο”.
Τα προβλήματα του Ίλιτσιτς έχουν αρχίσει από μικρή ηλικία. Όταν ήταν επτά μηνών έχασε τον πατέρα του, Βόσνιο Κροατικής καταγωγής. Τα οικονομικά προβλήματα της οικογένειας που ακολούθησαν αναγκαστικά έφεραν και την μετακόμιση στην Σλοβενία.
Το ασφαλές μέρος που λέγαμε. Εκεί έζησε στο Πρίγιεντορ κατά την διάρκεια του πολέμου της Γιουγκοσλαβίας και μέσα σε απίστευτη φτώχεια.
Την τελευταία δεκαετία έζησε στην Ιταλία. Ποδοσφαιριστής, αγαπητός σε όλους, άνετος οικονομικά, ένας από τους καλύτερους παίκτες στην Ιταλία, πατέρας δύο κοριτσιών αλλά και πάλι δεν μπόρεσε να ηρεμήσει.
Ο θάνατος του Ντάβιντε Αστόρι τον ταλαιπώρησε ψυχολογικά για αρκετούς μήνες και όπως παραδέχτηκε ο ίδιος έμεινε άυπνος αρκετά βράδια. Πριν από μια διετία μια μόλυνση στους λεμφαδένες τον άφησε στο νοσοκομείο για αρκετό καιρό και επίσης του πήρε καιρό να συνέλθει.
Ο ατζέντης του Αμίρ Ρούζνιτς ενημέρωσε πως όσα είδε ο Ίλιτσιτς με την πανδημία στο Μπέργκαμο, το επίκεντρο του ιού στην Ιταλία επανέφεραν την κατάθλιψη φέρνοντας στο νου του Ίλιτσιτς και όσα έχει περάσει στην δύσκολη ζωή του.
Το πότε θα επιστρέψει… είναι άγνωστο!
Το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι γρήγορα να τον δούμε ξανά στα γήπεδα… χαμογελαστό!