Οι “Pelicans” του Ελληνικού μπάσκετ, όπως τους βάφτισα και επισήμως στο twitter πρόσφατα, είναι μια ομάδα που εν μέσω μιας αναμφίβολα κακής περιόδου για το ελληνικό μπάσκετ, μας έκανε να δούμε τα πράγματα με άλλο αέρα, νησιώτικο, και σίγουρα με περισσότερη αισιοδοξία.
Η άνοδος στη Γ΄ Εθνική, η παράδοση του κλειστού γυμναστηρίου που αναμένεται σύντομα, η πρόσφατη απόκτηση του Τσάμη, η προσθήκη του Τσιάρα πέρυσι, καθώς και τα όσα θα ακολουθήσουν, μόνο χαμόγελα και ελπίδα μπορούν να γεμίσουν όλους εμάς τους «ρομαντικούς» του μπάσκετ.
Να γίνουμε ΚΑΙ μπασκετικός προορισμός!
Πάντα πίστευα ότι για να πετύχεις σε αυτό που κάνεις, ό,τι και να είναι αυτό, τρία είναι τα βασικά συστατικά: να το αγαπάς, να δουλεύεις σκληρά και να το διασκεδάζεις, και σίγουρα αυτό που κατάλαβα είναι ότι στην ομάδα του Α.Ο Μυκόνου υπάρχουν και τα τρία συν ένα ακόμα… όραμα!
“Τόσα χρόνια έχουμε συνδέσει όλοι μας το νησί της Μυκόνου με την διασκέδαση, όμως από πέρυσι καταφέραμε να βάλουμε, και μάλιστα με εμφατικό τρόπο, το νησί στο “μπασκετικό” χάρτη, δίνοντας σε αυτό τον κυκλαδίτικο παράδεισο ένα ακόμη λόγο να τον επισκεφτείς… γιατί όχι ακόμα και τον χειμώνα!”
Σε οικογενειακό κλίμα
Η βόλτα μας στο νησί ξεκίνησε γνωρίζοντας έναν λογιστή που μου συστήθηκε ως παίκτης της ομάδας.
Κατά τη διάρκεια της περιπλάνησης μας στα σοκάκια της χώρας, με σκοπό να βρούμε τα διάφορα ανοιχτά γηπεδάκια (!) του νησιού στα οποία προπονείται η ομάδα, γνώρισα και μερικούς ακόμα παίκτες που εργάζονται στις τοπικές τουριστικές -και μη- επιχειρήσεις του νησιού!
“Στην ομάδα έχουμε τα πάντα! Από λογιστή μέχρι φυσιοθεραπευτή που παίζει και εκτελεί και τα καθήκοντα του, δασκάλους, τοπικούς επιχειρηματίες κτλ.
Επειδή όλοι δουλεύουμε πολύ, οι προπονήσεις γίνονται αργά το βράδυ μετά τις 21.00. Είμαστε μια οικογένεια, τρώμε μαζί, βγαίνουμε έξω μαζί, ταξιδεύουμε για να δούμε αγώνες Euroleague στην Αθήνα και γενικά είμαστε πιο πολύ παρέα και οικογένεια και μετά ομάδα. Αυτό πιστεύω ότι μας κάνει ξεχωριστούς!”
Προπονήσεις “παντός καιρού” και ρετρό σκηνικό
Γνωρίζοντας το πόσο δύσκολες είναι οι καιρικές συνθήκες τον χειμώνα στα νησιά των Κυκλάδων μου έκανε πραγματικά τεράστια εντύπωση, το πώς καταφέρνουν και προπονούνται οι παίκτες στα ανοικτά γήπεδα ώστε να είναι έτοιμοι για τους αγώνες του πρωταθλήματος.
“Πέρυσι εντάξαμε στο δυναμικό μας τον Γιώργο Τσιάρα, που από την πρώτη στιγμή έδειξε θέληση όχι μόνο για να αγωνιστε, αλλά και να μας βοηθήσει με κάθε τρόπο από το να μας συμβουλέψει μέχρι να κάνει σκάουτινγκ!
Η αλήθεια είναι πως την πρώτη φορά που ήρθε για προπόνηση σε αυτό το γήπεδο μας είπε ότι έχει να προπονηθεί στο τσιμέντο από πιτσιρίκι. Το σημαντικό είναι πως παρ’ όλες τις δυσκολίες με τις καιρικές συνθήκες και τις μετακινήσεις, ήταν πάντα επαγγελματίας και ένας από τους λόγους που είμαστε εδώ τώρα.”
Βλέποντας αυτό το ανοιχτό γήπεδο και ακούγοντάς τις ιστορίες τους, νοστάλγησα και εγώ με τη σειρά μου τα παιδικά μου χρόνια.
Τότε που στεναχωριόμουν όταν έβρεχε γιατί θα έχανα την προπόνηση, φορούσα το μπουφάν μου στο ζέσταμα και άνοιγαν τα χέρια μου από το κρύο.
Χαμογέλασα και κατάλαβα ότι αυτοί οι τύποι πραγματικά… γουστάρουν αυτό που κάνουν!
Από τον λογιστή μέχρι τον επαγγελματία των μεγάλων κατηγοριών που άφησε την οικογένεια του για να έρθει χειμώνα στην Μύκονο και να προπονηθεί με 6 μποφόρ και 10 βαθμούς στο τσιμέντο, όλοι τους είναι “κολλημένοι με την μπάλα” και εγώ ήμουν στο σωστό μέρος!
Πως θα μπορούσα να μη γράψω για αυτή την ομάδα;
Το “Όνειρο” του Νησιού
Όπως έχετε καταλάβει η έλλειψη ενός κλειστού γυμναστηρίου είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει αυτή η ομάδα.
Και μπορεί να βρίσκουν τρόπους να προπονηθούν στα ανοιχτά γηπεδάκια της χώρας ή ακόμα και να ταξιδεύουν μέχρι την Ολλανδία για να παίξουν σε τουρνουά (!) αλλά για τους αγώνες του πρωταθλήματος χρειάζεται να παίζουν μονίμως “εκτός” έδρας!
“Για να παίξουμε παιχνίδι αναγκαζόμαστε να παίρνουμε το πλοίο την γραμμής και να πηγαίνουμε στην Τήνο. Έχουμε ζήσει πολλά σουρεάλ σκηνικά, τι να σου πρωτοπώ, έχουμε ξεκινήσει ζέσταμα μέσα στο καράβι και φτάσαμε 10 λεπτά πριν το τζάμπολ!”
Ένα κλειστό γήπεδο θα ενισχύσει στο μέγιστο την προσπάθεια που κάνουν παίκτες και παράγοντες από το 2014 μέχρι και σήμερα.
Μια προσπάθεια που όπως μάθαμε ενισχύεται κάθε χρόνο από τους κατοίκους του νησιού, τον απλό κόσμο, που αν και δεν μπορεί να παρακολουθήσει την ομάδα του, αφού δεν αγωνίζονται στο νησί, ξεπουλάνε στην κυριολεξία τα διαρκείας(!).
“Τόσα χρόνια περιμένουμε την παράδοση του κλειστού γυμναστηρίου. Για εμάς εκτός από το ότι μας δίνει μια έδρα και ένα χώρο να κάνουμε προπόνηση κυριολεκτικά βρέξει-χιονίσει , είναι και μια έμμεση δικαίωση των κόπων μας.
Μας αξίζει ένα κλειστό γήπεδο. Αξίζει στο νησί και στον κόσμο που μας ενισχύει από το υστέρημα τού ειδικά αυτές της εποχές.”
Δεν ξέρω για εσάς, εγώ πάντως τον χειμώνα μια Μύκονο θα την πάω!