Βράδυ Τετάρτης, κοντά στις 23.00 και ο ηλεκτρονικός πίνακας του άδειου γηπέδου της Τούμπας γράφει ΠΑΟΚ-ΑΕΚ 0-2. Ο Τσιγκρίνσκι στο 42’ άνοιξε το σκορ κι ο Λιβάια στο 81’ αξιοποιώντας το πέναλτι που κέρδισε ο Βέρντε διαμόρφωσε το τελικό σκορ.
Δεν είναι όμως αυτό καθ’ αυτό το αποτέλεσμα που προκάλεσε από … πικρία και απογοήτευση μέχρι θυμό και οργή, όπως αυτά εκδηλώθηκαν και μετά το τέλος της αναμέτρησης κατά την αποχώρηση της ομάδας. Ήταν η απογοητευτικότατη εικόνα – κυρίως – στο πρώτο μέρος που πυροδότησε όλα τα παραπάνω. Από τα χειρότερα – αν όχι το χειρότερο – ημίχρονο του «Δικεφάλου» τα τελευταία χρόνια.
Το πρόβλημα
Ένα σύνολο καθηλωμένο, ανήμπορο ν’ αντιδράσει στις συνθήκες πίεσης που του δημιούργησε ο αντίπαλος, που δεν μπορούσε να ηρεμήσει το παιχνίδι, να πάρει τον έλεγχο του αγώνα και να επιτεθεί ορθολογικά, παρά το μόνο που έκανε ήταν να προσπαθεί ν’ απομακρύνει την μπάλα από την περιοχή του με συνέπεια τον εκνευρισμό και τα διαδοχικά φάουλ-κόρνερ που προσέφεραν πληθώρα στημένων φάσεων στην ομάδα του κ. Καρέρα. Και σε μια από αυτές, από κόρνερ συγκεκριμένα προήλθε και το πρώτο γκολ.
Η ανάγκη διαφοροποίησης όσων αρχικά παρουσίασαν οι γηπεδούχοι ήταν καταφανέστατη από τα πρώτα λεπτά. Αυτήν τη φορά η παρουσία του Εσίτι μπροστά από την άμυνα δεν ήταν δόκιμη, αμφότεροι οι ακραίοι οπισθοφύλακες δεν είχαν την παραμκρή συμβολή στη δημιουργία παιχνιδιού και οι Ελ Καντουρί–Μαουρίσιο δεν μπορούσαν ν’ αντιμετωπίσουν την τριπλέτα των Σιμόες, Σιμάνσκι, Μάνταλου. Όπως επίσης σε κανένα σημείο του πρώτου μέρους, δεν κατάφερε η μεσοεπιθετική γραμμή ν’ ανταποδώσει την πίεση που αποπειράθηκε να ασκήσει αποτρέποντας τις μακρινές μεταβιβάσεις ακριβείας του Σβάρνα, που απελευθέρωνε το παιχνίδι των φιλοξενούμενων βγάζοντας αντεπιθέσεις από την αδύναμη πλευρά – εν προκειμένω – του ΠΑΟΚ.
Η αντίδραση
Με την κατοχή στο 35%-65% και τους φιλοξενούμενους να συμπληρώνουν τα έξι κόρνερ από νωρίς έναντι κανενός στο πρώτο 45λεπτο το 0-1 θα ήταν παράλογο ν’ αξιώνει κανείς κάτι καλύτερο. Με την έναρξη του δεύτερου μέρους Μάτος και Εσίτι αποχώρησαν δίνοντας τις θέσεις τους σε Ροντρίγκο και Μπίσεσβαρ. Η λογική ήταν να οπισθοχωρήσει ο Μαουρίσιο να παραμείνει ψηλά ο Ελ Καντουρί και πλαισιωμένος από τον Μπίσεσβαρ, που θεωρητικά μπορεί να κρατήσει μπάλα, να δημιουργήσει αλλά και ν’ απειλήσει, ν’ αναγκαστεί η «Ένωση» να δώσει μεγαλύτερη σημασία στα νώτα της, οπισθοχωρόντας. Πλάνο που εν μέρει έπιασε, σε συνδυασμό με την αγωνιστική άνοδο του Γιαννούλη.
Δέκα λεπτά μετά ακολούθησε η είσοδος των Άκπομ, Μιχαηλίδη αντί των Σφιντέρσκι, Τζόλη και μαζί η αλλαγή σχηματισμού από 4-3-3 σε 3-4-2-1. Η εικόνα του αγώνα άλλαξε. Οι γηπεδούχοι πήραν μεν την κατοχή απέτυχαν όμως να την μπολιάσουν με ουσία, να βγάλουν ενέργεια αντίστοιχη αυτής που κατέθεσαν οι αντίπαλοί τους στο πρώτο ημίχρονο και το κυριότερο, να σκοράρουν. Το σκηνικό των διορθώσεων από τον πάγκο ολοκληρώθηκε νωρίς με τον Λάμπρου ν’ αντικαθιστά τον Στοχ.
Και σε μια από τις εαντεπιθέσεις της ΑΕΚ, ένα μαρκάρισμα του κατά τ’ άλλα πολύ καλού Μιχαηλίδη στον Βέρντε στα όρια της περιοχής έδωσε τη δυνατότητα στον Λιβάια να διαμορφώσει το τελικό σκορ, που πέρα από τη νίκη, την ψυχολογία και την ισοβαθμία που έδωσε στον αντίπαλο, ταυτόχρονα άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου για την ομάδα, σ’ επίπεδο κριτικής. Όχι άδικα μεν αλλά σε μια χρονική στιγμή που ελάχιστα πράγματα μπορούν ν’ αλλάξουν.
Το συμπέρασμα
Το αν η ομάδα έχασε δύο, τρεις ευκαιρίες για να σκοράρει, μικρή σημασία έχει μπροστά στη νέα απώλεια της ψυχολογίας και της αυτοπεποίθησης που είχε αρχίσει ν’ ανακτά μετά την περασμένη Κυριακή. Δε χωρά αμφιβολία πως της έχουν κοστίσει πάρα πολύ οι απουσίες των Κρέσπο, Βιεϊρίνια, Μίσιτς, Ντόουγκλας και Ζαμπά. Το ζητούμενο όμως είναι τί κάνει από εδώ και πέρα. Έχοντας ελάχιστες μέρες ν’ ανασυγκροτηθεί και ν’ ανασυνταχθεί από ματς σε ματς η ελπίδα εντοπίζεται σε ποδοσφαιριστές που μπορούν να επιστρέψουν και να βοηθήσουν. Αύριο Παρασκευή θα δοκιμάσουν να μπουν κανονικά οι Βιεϊρίνια, Πέλκας. Ο Κρέσπο προπονείται κανονικά τις τελευταίες ημέρες. Ίσως αυτό κι η αλληλεπίδραση που θα προκαλέσουν ν’ αποτελούν την τελευταία ελπίδα για τον επίλογο της σεζόν.
Χρόνος υπάρχει για να μη χαθεί κι ο εναπομείναντας αγωνιστικός στόχος, που είναι η κατάκτηση της δεύτερης θέσης. Το θέμα είναι αν υπάρχουν κι όλα τ’ απαιτούμενα για να γίνει αυτό, όπως συνείδηση, ποδοσφαιρικός εγωϊσμός κι αποφασιστικότητα. Καλή συνέχεια και καλή δύναμη …