Ο Ισίδωρος Πρίντεζης παρουσιάζει έργα και ημέρες της Τουλούζ, η οποία υποβιβάστηκε μετά από 17 χρόνια στη Ligue 2. Η αποτίμηση της Ligue 1.
Στην τέταρτη μεγαλύτερη πόλη της Γαλλίας, στην έδρα της Airbus, η Τουλούζ είναι το ποδοσφαιρικό καμάρι. Η υποδοχή της Λίβερπουλ του Τζέραρντ στο Σταντιόμ μετά την 4η θέση το 2009 είναι η μεγαλύτερη επιτυχία της, η ανάδειξη του Καπού και του Σισοκό συγκαταλέγεται στο αποτέλεσμα της σοβαρής δουλειάς των πάλαι ποτέ αποτελεσματικών ακαδημιών της, η παραμονή στη Ligue 1 μετά την ομιλία Ντιπρά στην Ανζέ έμεινε στην ιστορία (δυο φορές πίσω στο σκορ, 3-2 τελικό, λύτρωση στο τελευταίο λεπτό καθυστερήσεων της τελευταίας αγωνιστικής), οι επιθετικοί φωτιά Μπεν Γιεντέρ, Ελμάντερ, Ζινιάκ και Φορέ φόρεσαν τη φανέλα της και την τίμησαν δεόντως.
Η Τουλούζ δεν είναι αμελητέα ποσότητα στο γαλλικό εξάγωνο. Συνεπώς, ο υποβιβασμός της στη Ligue 2 μετά από 17 χρόνια ταρακούνησε συθέμελα την κατηγορία, σε χρονιά πάντως που δεν ολοκληρώθηκε, αλλά σίγουρα στιγμάτισε την ιστορία της με 0,46 βαθμούς ανά ματς, τελευταία στη βαθμολογία.
Και να επέμεναν οι παλιοί παίκτες και νυν διοικητικοί Ντομινίκ Αριμπαζέ και Παντσί Σιριέξ να κάνει όλα τα λάθη μαζεμένα σε μία σεζόν ο ζάπλουτος πρόεδρος της Τουλούζ, δεν θα τα κατάφερναν όσο καλά το πέτυχε μόνος του ο Ολιβιέ Σαντράν. Μιλάμε για επιτυχία 100% για τη διάλυση της ομάδας σε μια μόνο σεζόν.
Σε μια χρονιά που άρχισε ιδανικά με προπονητή τον μόνιμο, παλιό κίπερ Αλέν Καζανοβά και ολοκληρώθηκε εφιαλτικά με τον υποβιβασμό της ομάδας μετά από 17 χρόνια στη δεύτερη κατηγορία, με υπηρεσιακό κόουτς τον προερχόμενο από τις ακαδημίες Ντενίς Ζανκό.
Βιαστική απόλυση του προπονητή που ξέρει καλά τα κατατόπια στο σύλλογο (Καζανοβά), λανθασμένη επιλογή αντικατάστασης με τον Αντουάν Κομπουαρέ, αναγνώριση λάθους με την επιστράτευση του Ζανκό, λευκή πετσέτα παραμονής στην κατηγορία και ομολογία αποτυχίας. Τρεις προπονητές, αδυναμία σχεδιασμού, πρόβλεψης, αντίδρασης.
Εμφανής αδυναμία μεταγραφικής ενίσχυσης τον Ιανουάριο (πήρε Γκαμπριέλσεν στην άμυνα και Κάλινιτς δανεικό τερματοφύλακα από Άστον Βίλα), σε χρονική στιγμή που επιτρέπονται σημαντικές διορθωτικές κινήσεις (τις έκανε η Νιμ και σώθηκε) και επιμονή σε παίκτες που δεν βοήθησαν καθόλου, όπως ο εκ των αρχηγών Ντοσεβί και ο Γκραντέλ, ο οποίος ήταν εμφανώς επηρεασμένος από την μη ολοκλήρωση της μεταγραφής του σε άλλη ομάδα το καλοκαίρι.
Στις απογοητεύσεις οι αμυντικοί Σιλά, Ρότζελ. Δεν αξιοποιήθηκε ο Κουλούρης σε μια ομάδα που δεν τον τροφοδοτούσε και αδυνατούσε να αμυνθεί στοιχειωδώς. Βασικός ο πρώτος σκόρερ του ελληνικού πρωταθλήματος με Καζανοβά, αλλαγή με Κομπουαρέ, στον πάγκο με Ζανκό. Τρεις διαφορετικές προπονητικές προσεγγίσεις και δυο διαφορετικές θέσεις (φορ και δεκάρι) για τον Έλληνα διεθνή επιθετικό (4 γκολ μέχρι τον Οκτώβριο και 2 ασίστ ο απολογισμός στην ανολοκλήρωτη πρώτη χρονιά του στο εξωτερικό.
Αν κάτι κρατάει η Τουλούζ, είναι η παρουσία του Ντιακιτέ στην άμυνα, του Σανγκαρέ και του Μπουαγκάρ στα χαφ.
Η βιολετί ομάδα υποβιβάστηκε μετά από 17 ολόκληρα χρόνια, με 30 βαθμούς να υπολείπονται να διεκδικηθούν στις 10 αγωνιστικές για το τέλος.
Η ομάδα του Ζανκό έκλεισε τη σεζόν με 0,46 βαθμούς ανά ματς και 13 συνολικά, αρνητικό ρεκόρ από το 2003 και την τελευταία άνοδό της στη μεγάλη κατηγορία. Για να σωθεί, υπολόγιζε να μετράει 15 βαθμούς μίνιμουμ στα 10 υπολειπόμενα ματς και οι Αμιάν και Νιμ να μην νικήσουν σε κανένα.
Η Τουλούζ έψαχνε θαύμα τύπου 2016, όταν συγκέντρωσε 18 βαθμούς στις 10 τελευταίες αγωνιστικές και εξασφάλισε μυθική παραμονή στην κατηγορία, αλλά και τύπου 2008 όταν ήταν 19η με 29 βαθμούς και σώθηκε στο τέλος με 42 στη 17η θέση της βαθμολογίας. Ίδιο σενάριο επαναλήφθηκε και το 2015.
Κατά μέσο όρο, η Τουλούζ μετράει 11 βαθμούς στα 10 τελευταία ματς κάθε χρόνο. Και τις 3 σεζόν που η ομάδα ήταν σε θέση υποβιβασμού την 28η αγωνιστική, μετρούσε 13 βαθμούς για την παραμονή της στην κατηγορία.
Τι λέει πάντως η ιστορία για τις ομάδες που πηγαίνουν από τη Ligue 1 στη Ligue 2;
Aπό το 2005, εδώ και 15 χρόνια, 27 σύλλογοι έχουν υποβιβαστεί στη δεύτερη κατηγορία τουλάχιστον μια φορά και οι 14, σχεδόν οι μισοί, δεν έχουν ακόμη επιστρέψει. Μόλις 4 θα παίξουν την επόμενη σεζόν στη Λιγκ1, Μπρεστ, Ντιζόν, Λοριάν, Ρενς.
Ο μέσος όρος επιστροφής για μια ομάδα που υποβιβάζεται, στη μεγάλη κατηγορία είναι τρία χρόνια.
Μόλις 6 ομάδες γύρισαν την πρώτη σεζόν, ενώ η Στρασμπούρ χρειάστηκε 9 σεζόν, από το 2008 επέστρεψε το 2017!
Η Λανς μετράει 3 ανόδους και ισάριθμους υποβιβασμούς από το 2005, ενώ Καέν, Μετς και Τρουά έχουν 4 υποβιβασμούς και 3 ανόδους. Είναι η τετράδα των ομάδων ασανσέρ.
Στο γαλλικό νότο, η αισιοδοξία για το μέλλον της ομάδας επέστρεψε, όταν ανακοινώθηκε η συμφωνία πώλησης του 85% στην Αμερικανική Redbird, στην οποία ισχυρός ανήρ είναι ο παλαιός τεχνικός διευθυντής των Σεντ Ετιέν, Τότεναμ, Λίβερπουλ, Φενέρμπαχτσε μέχρι τον περασμένο Ιανουάριο Νταμιέν Κομολί. Ο Σαντράν θα κρατήσει το 15% των μετοχών. Η οριστική μεταβίβαση της ομάδας θα έχει ολοκληρωθεί μέχρι τις 15 Ιουλίου, με στόχο να επιστρέψει άμεσα στη μεγάλη κατηγορία.
H σεζόν ολοκληρώθηκε λοιπόν στη Γαλλία, έχουμε και λέμε…
Πρώτη θέση: Παρί, απολύτως δικαιολογημένα, με διαφορά η καλύτερη ομάδα, αγόρασε και τον Ικάρντι για να αντικαταστήσει τον Καβάνι και να αποκαταστήσει την ισορροπία στα αποδυτήρια του Νεϊμάρ
Δεύτερη θέση: Μαρσέιγ, θέση έκπληξη, αν σκεφτεί κάποιος ότι δεν έκανε μεταγραφές και έβγαλε από την προπονητική ναφθαλίνη τον Αντρέ Βίλας-Μπόας, έφυγε ο τεχνικός διευθυντής Θουπιθαρέτα, έμεινε την τελευταία στιγμή ο Πορτογάλος προπονητής που ήταν επιλογή του
Η πιο σταθερή: Ρεν, η Κυπελλούχος, ο ορισμός της ασταθούς και της απρόβλεπτης τα τελευταία πολλά χρόνια, την τελευταία διετία παραδίδει μαθήματα οργάνωσης και αποτελεσματικότητας
Η πιο απρόβλεπτη: Μονακό, μετά το πρωτάθλημα έχασε το μπούσουλα, μπέρδεψε το χρήμα με το ποδόσφαιρο και νίκησε το πρώτο
Απογοήτευση: Σεντ-Ετιέν, παρά την αλλαγή τεχνικής ηγεσίας και την πρόσκαιρη ανάκαμψη με τον Κλοντ Πιέλ, πήγε πάντως τελικό Κυπέλλου και περιμένει να αγωνιστεί απέναντι στην Παρί
Ο προπονητής: Αντρέ Βίλας-Μπόας, με ψίχουλα από τη Μασσαλία φέρνει στα ταμεία της Ολιμπίκ τα λεφτά του Τσάμπιονς Λιγκ, ανανέωσε τη συνεργασία του μετά και τη συμπαράσταση των παικτών στο ενδεχόμενο φυγής του
Κόουτς-απάτη: Αντουάν Κομπουαρέ, την τελευταία διετία καταστρέφει ομάδες, Γκενγκάν, Ντιζόν, Τουλούζ με μόλις 7 νίκες σε 50 ματς, ξεπεράστηκε από τα γεγονότα
Αποκάλυψη: Εντουάρντο Καμαβινγκά, το αστέρι της Ρεν, κεντρικό χαφ, 18 ετών, βασικός, έτοιμος για μεταπήδηση σε μεγάλη ευρωπαϊκή ομάδα, επιθυμεί συνεργασία με Ρεάλ και Ζιντάν
Έρχεται με φόρα: Ραγιάν Σερκί, 17 ετών, το διαμάντι της Λιόν, έδειξε την κλάση του στο Κύπελλο με τη Ναντ εκτός έδρας
Στο στόχαστρο: Ολιβιέ Σαντράν, ζάπλουτος πρόεδρος της ουραγού Τουλούζ, κατάφερε να διαλύσει την ομάδα με αλλοπρόσαλλες μεταγραφικές κινήσεις και σπασμωδικές αντιδράσεις στα δύσκολα και παράλληλα να την πουλήσει σε Αμερικανικό fund κρατώντας το 15% των μετοχών
Ο πρόεδρος: Ζαν Μισέλ-Ολάς, κάνει ό,τι θέλει και όταν παρεμβαίνει, ο κόουτς Σιλβίνιο είναι σπίτι του, ο Γκαρσιά στον πάγκο και ο τεχνικός διευθυντής Ζουνίνιο καταλαβαίνει ότι το εν λευκώ είναι με υπογραφή… προέδρου! Μάστορας. Ακόμη και τώρα παλεύει καθημερινά με επιστολές, συνεντεύξεις και αναρτήσεις στο twitter για να επαναρχίσει το πρωτάθλημα, το οποίο διέκοψε στις 30 Απριλίου η γαλλική κυβέρνηση. Εις μάτην
Ελληνική παρουσία
Ευθύμης Κουλούρης: 4 γκολ στα 9 πρώτα με Καζανοβά, 2 ασίστ, άλλαξαν οι προπονητές και τον πήρε η κάτω βόλτα στη γενική μετριότητα της ομάδας, αν και παραμένει πρώτος σκόρερ
Τάσος Δώνης, συνήθως αλλαγή στην πολύ σταθερή Ρενς, απογοητευμένος αφίχθη στη Γαλλία, δεν ήταν και η καλύτερη καλοκαιρινή επιλογή, άξιζε πάντως περισσότερο χρόνο συμμετοχής από τον κόουτς Γκιόν